Διαβάζω ξανά και ξανά μηνύματα σας, για το Σοφάκι μου, για την Σοφία Μαχαιρίτσα, την ψυχή του Πέτρινου Φαρμακείου στην Αναλήψεως 317.
Διαβάζω και χαίρομαι, διαβάζω και νιώθω περήφανη για την φίλη μου…
Γιατί όλοι οι λόγοι, που εγώ την διάλεξα να υπάρχει στην ζωή μου, είναι όλα αυτά που εσείς μου γράφετε γι αυτή…
Δοτική, χαρούμενη, καλοπροαίρετη, ικανή, δημιουργική, ανιδιοτελής…η χαρά της ζωής! Η ζωή της το να δίνει, το να μοιράζει και να γεννά χαμόγελα!
“Έχω μια ιδέα”, είναι η αγαπημένη της φράση και ξέρεις ότι για ακόμα μια φορά θα φέρει τον κόσμο ανάποδα, θα κάνει πράγματα και θα στήσει εκδηλώσεις στο πι και φι και ακόμα και αν δεν πιστεύεις ότι θα τα καταφέρει, της έχει πια εμπιστοσύνη μετά από τόσες επιτυχίες, ότι όπου βάλει το χέρι της η λέξη αποτυχία δεν υπάρχει!
Η οργανωτικότητά της, η μεθοδικότητα της μα πάνω απ όλα τα κίνητρα της, που είναι πάντα το να κάνει τις ζωές των άλλων καλύτερες, γιατί αυτό δίνει ζωή και χαρά στην ίδια, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της που τόσο αγαπώ!
Ο αλτρουισμός της, είναι ότι θαυμάζω σε αυτή περισσότερο, όπως και η υπομονή και η επιμονή στο στόχο….
Και καθώς τα σκέφτομαι όλα αυτά, διαβάζοντας τα δικάς σας μηνύματα, που φτάσατε στο Φαρμακείο και την γνωρίσατε αγοράζοντας τα πασχαλινά σας δώρα και όχι μόνο, ένα σκέφτηκα: Σκέφτεσαι πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας, η πόλη μας και η χώρα μας, αν όλοι όσοι είναι σε θέσεις εξουσίας και ευθύνης, είχαν όσα αβιάστα βγαίνουν από μέσα από το Σοφάκι μας;
Βασικά θα έπρεπε να ήταν ως κριτήρια υποψηφιότητας για εκλογές….για να μη μπορεί ο καθένας να βρίσκεται σε θέσεις ευθύνης, αλλά να βρίσκονται αυτοί που με την ζωή τους και στην ζωή τους έχουν αποδείξει τι μπορούν, έχουν αποδείξει την γενναιοδωρία τους, την δοτικότητά τους, τις ικανότητες τους και τις αντοχές τους!
Σοφάκι μου, κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται δημόσια. Εσύ και εγώ και ΄όσοι σε ξέρουμε, γνωρίζουμε πόσα καλά έχεις κάνει. Όχι δεν θα τα γράψω γιατί δεν θα σου αρέσει καθόλου αυτό και το σέβομαι…όμως έπρεπε κάποιος δημόσια να σου πει ένα “ευχαριστώ” για όλα αυτά τα φανερά, μα κυρίως τα υπόγεια που κάνεις και ανακουφίζεις τόσο κόσμο!
