Πολλές φορές ο κόσμος μπερδεύεται και με ρωτά αν υπάρχει διαφορά μεταξύ του “επαγγελματία” και του “επιχειρηματία”, μ ένα να τους απαντώ πως ο κύριος που πουλάει κουλουράκια στην Ερμού, όπως και αυτός που έχει βιοτεχνία στην βιομηχανική, είναι και οι δυο επιχειρηματίες, όμως μπορεί να μην είναι και οι δύο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ!!!!!
Δυστυχώς πήξαμε στους τζάμπα μάγκες…..σε αυτούς που θέλουν να λένε ότι είναι επιχειρηματίες, αλλά δεν μπορείς να είσαι καλός επιχειρηματίας, αν είσαι κακός επαγγελματίας!!!
Στην εποχή μας, έχουμε ανάγκη όσο ποτέ από επαγγελματίες που ανοίγουν τον δρόμο, που δημιουργούν τις μόδες, που φέρνουν νέα πράγματα στην πόλη μας, που εκπαιδεύουν όλους εμάς σε γεύσεις και τρόπους διασκέδασης που μέχρι χθες δεν ξέραμε….
Ευτυχώς έχουμε μερικούς τέτοιους στην πόλη μας, που γίνονται παράδειγμα, σηκώνουν τον πήχη, δημιουργούν ανταγωνισμό και ακολουθούν και οι υπόλοιποι!
Ακολουθούν ορθά, όταν πάνε τα πράγματα ένα βήμα παρακάτω ή όταν ψάχνονται για να καινοτομήσουν με όποιο τρόπο….ακολουθούν λανθασμένα όταν απλά αντιγράφουν συνταγές, πιστεύοντας πως θα “δέσει το γλυκό”, όπως στην περίπτωση των ανταγωνιστών τους!
Αυτοί, είναι οι τζάμπα μάγκες!
Το χειρότερο δε που ζήσαμε φέτος στην πόλη μας, είναι η περίπτωση επιχείρησης που ενώ ξεκίνησε πολύ δυναμικά, καταγράφοντας ταμεία ρεκόρ και βλέποντας στον χώρο τους κόσμο, που δεν είχαν δει ποτέ ξανά τόσα χρόνια, καταφέρνει κάθε μέρα με λάθος κινήσεις να χάνει την δυναμική που είχε ξεκινώντας, αφού βρίσκεται σε έναν μόνιμο κυνήγι σε σχέση με τους άλλους….
Γιατί να φεύγουν από εμένα και να πηγαίνουν μετά στο άλλο μαγαζί;
Μα πόσο άρρωστη σκέψη;
Σημασία έχει ότι ήρθαν και σ εσένα και έρχονται και κάθε μέρα!!!
Γιατί εκείνος αυτό; Γιατί εκεί ο κόσμος μένει μέχρι αργά;
Και άλλες πολλές τέτοιες ερωτήσεις…με την φαγούρα να μην σταματά!
Και όσο κοιτάς το διπλανό το σπίτι, τόσο γκρεμίζεται το δικό σου….
Να μην είσαι ευχαριστημένος με όλα όσα έχεις, αλλά να θες να έχεις και άλλα, να μη δουλέψει κανείς….
Και θα σας πω κάτι, που επιστημονικά δεν τεκμηριώνεται, όμως έχω την εμπειρία να το κρίνω: Η μουρμούρα και η κακή η αύρα, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μιας επιχείρησης. Όταν η μουρμούρα ξεκινά…το μαγαζί αδειάζει!
Να πηγαίνεις περίφημα, να εκτιμάται και ν αγκαλιάζεται η ταυτότητα που έδωσες στο μαγαζί σου και ξαφνικά να την αλλάζεις και να μην γίνεσαι κάτι, να γίνεσαι λίγο απ όλα, λίγο να μοιάσεις το τάδε μαγαζί, λίγο να μοιάσεις το άλλο…
Ποτέ δεν εκτίμησα τις ουρές…..πάντα κοίταζα με θαυμασμό, αυτούς που τις έσερναν!!!
Και τις λυπάμαι….γιατι έτσι όπως σέρνονται αυτοκαταστρέφονται και πάντα είναι αυτές που λίγο πολύ, όλοι θα τις πατήσουμε!
Τζάμπα μάγκας φίλε μου…..
