Είναι ξεκάθαρο εδώ και χρόνια, τουλάχιστον για εμένα. Και μου ήταν ξεκάθαρο πριν ακόμα αποκτήσω τις γνώσεις και την εμπειρία που έχω σήμερα.
Το κομμάτι της Ερμού, που συμπεριλαμβάνεται για πολλούς στη πιάτσα που ονομάζεται Βολονάκι, ειδικότερα μεταξύ της Κουμουνδούρου και της Ογλ, είναι πλέον προσβάσιμο με επιτυχία επιχειρηματικά, μόνο στο κομμάτι του φαγητού.
Παρατηρώ προσπάθειες στα άδεια και πάλι ακίνητα του δρόμου, που σχετίζονται μόνο με τον καφέ και τον ποτό.
Τα πράγματα άλλαξαν χρόνια πριν με την είσοδο του Ouzotherapy στην Ερμού, αλλά και του Brother’s που ειδικότερα τα πρώτα του χρόνια, αλλά και στη συνέχεια, ήταν η επιλογή μας για καλό φαγητό και ειδικά πίτσα, στο κέντρο!
Τα δύο μαγαζιά αυτά “στιγμάτισαν” το σημείο με την επιτυχία που γνώρισαν και ο κόσμος που συνήθως δεν είναι τυχαία περαστικός από αυτό τον δρόμο, μπαίνει σε αυτό το κομμάτι της Ερμού για να….φάει!!!! Για να κάτσει για φαγητό με την παρέα του.
Τα μαγαζιά κάνουν τις πιάτσες και όχι οι πιάτσες τα μαγαζιά. Τι ήταν το Βολονάκι; Υπήρχε; Φαινόταν τρελή η κίνηση του Κ.Γαργαρέτα πριν 30 και κάτι χρόνια να ανοίξει ένα μαγαζί μόνο του, σε ένα σημείο….
Το μαγαζί αυτό, έφτιαξε την πιάτσα και δεν έχω μεγαλύτερο επιχείρημα να σου πω, για να καταλάβεις ότι ένα μόνο μαγαζί, ειδικά αν πετύχει, δίνει ταυτότητα σε όλο το σημείο!
Αυτό συμβαίνει αυτή την στιγμή σε αυτό το κομμάτι της Ερμού.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αν ανοίξει κάποιος οτιδήποτε σχετίζεται με το φαγητό θα πετύχει. Όμως δεν ξεκινά από το μηδέν. Έχει εν δυναμει κοινό, το κοινό που βρίσκεται έτσι και αλλιώς εκεί….για φαγητό!
Η αλήθεια είναι ότι το φαγητό είναι δύσκολο και πρέπει να το ξέρεις καλά, γιατί δεν είναι καφές, που αν δεν τον πουλήσεις σήμερα, τον πουλάς αύριο. Μιλάμε για μεγάλες απώλειες οι οποίες μόνο οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλά την εστίαση μπορούν να προνοήσουν ή να τις διαχειριστούν ανάλογα.
Κλείνοντας, πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα έφορο έδαφος σε σχέση με το φαγητό, αν και όλα κρίνονται από το concept και τους ανθρώπους που θα το υπηρετήσουν!
