Ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα νέου επιχειρηματία που παλεύει μέσα στην κρίση όχι μόνο να κρατήσει ανοιχτά τα καταστήματά του, αλλά και να τα επεκτείνει Μάχη για να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους ανοιχτές δίνουν χιλιάδες καταστηματάρχες, έχοντας να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, την κλειστή κάνουλα των τραπεζών, αλλά και τον ισχυρό εισαγόμενο ανταγωνισμό. Οι πιο τυχεροί και ικανοί καταφέρνουν να επιβιώσουν, ενώ οι πιο ριψοκίνδυνοι από αυτούς επενδύουν το τζίρο σε νέες επιχειρηματικές κινήσεις, ελπίζοντας ότι κάποια από αυτές θα «πιάσει» και θα σώσει και τις υπόλοιπες. Την ίδια στιγμή δίπλα στα μαγαζιά τους «ξεφυτρώνουν» σαν μανιτάρια άλλα καταστήματα με παρόμοιο προϊόν και μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια, που κάποιοι κατάφεραν να συγκεντρώσουν παρά την κρίση.
Ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα νέου επιχειρηματία που παλεύει μέσα στην κρίση όχι μόνο να κρατήσει ανοιχτά τα καταστήματά του, αλλά και να τα επεκτείνει. Συνειδητοποίησε τις δυσκολίες του εγχειρήματος από την πρώτη στιγμή που αποφάσισε να επενδύσει τις οικονομίες του και να ζητήσει χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ για το άνοιγμα μιας καινοτόμου επιχείρησης με αρωματικές οικολογικές συσκευές. Όταν το δάνειο εκταμιεύθηκε ήταν πλέον αργά. Η πατέντα είχε «πετάξει» για την Τουρκία. «Κάπου στο 2013 ξεκίνησα μια νέα ιδέα, πες το και εφεύρεση, την έφτασα σχεδόν στο τελείωμα και αναζήτησα χρηματοδότηση. Πήρα ΕΣΠΑ, έβαλα ότι είχα και ζήτησα δάνειο από την τράπεζα, εξασφαλισμένο. Πράγματι το δάνειο εγκρίθηκε, αλλά 1-2 μέρες μετά τη λήξη της προθεσμίας εκταμίευσης του προγράμματος, δηλαδή ενάμιση χρόνο μετά την αίτηση. Σήμερα, το προϊόν αυτό φτιάχνεται στην Τουρκία. Θ
α γράφει “Made in Turkey”. Αυτό…», έγραψε ο επιχειρηματίας στη σελίδα του στο facebook. Τρία χρόνια μετά ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης αποφασίζει να ανοίξει ένα κατάστημα με χειροποίητες σοκολάτες και παγωτά στο κέντρο της Αθήνας. O mr «Chocotopia», όπως είναι και το όνομα του καταστήματος, θα περάσει από Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες μέχρι να καταφέρει να γίνει γνωστός στην περιοχή και να πείσει τους καταναλωτές για την ποιότητα των προϊόντων του. Ο ίδιος περιγράφει το εγχείρημα που ξεκίνησε με πολύ πάθος, μεράκι και με όσα χρήματα κατάφερε να συγκεντρώσει: «Κάπου στο 2016 αποφάσισα να ανοίξω ένα πρωτοποριακό μαγαζί όπου μπορεί κανείς να διαλέξει τα υλικά του παγωτού του και να του το φτιάξουμε μπροστά του με σπάτουλες, σε ρολά. Σήμερα το γνωρίζετε οι περισσότεροι ως παγωτορολό, ıceroll, icecream roll κ.τ.λ. Επίσης να διαλέξει την κουβερτούρα και τους ξηρούς καρπούς της επιλογής του, και να φτιάξουμε μπροστά του μια φρέσκια σοκολάτα. Κι αν το παγωτορολό το φέραμε από την Ασία, τη φρέσκια σοκολάτα τη σκεφτήκαμε μόνοι μας. Φτιάξαμε το μαγαζάκι μας, την Chocotopia, το γεμίσαμε με τις καλύτερες σοκολάτες στον κόσμο, και ξοδέψαμε ό,τι είχαμε. Οι πρώτοι δυο τρεις μήνες πήγαν ως εξής: 20 ευρώ τζίρος ημερήσιος».
Όταν απευθύνθηκε σε κάποια τράπεζα για να ζητήσει δάνειο ώστε να αντιμετωπίσει τους πρώτους δύσκολους μήνες, βρήκε την πόρτα κλειστή: «Βρεθήκαμε σε ανάγκη. Οι πελάτες από την άλλη δραστηριότητα είχαν καθυστερήσει πληρωμές. Δύσκολος ο χειμώνας του ’17. Πήγαμε λοιπόν στην ίδια τράπεζα για κάτι ψιλά. Όχι σοβαρά ποσά. Μας ζήτησαν επιταγές ως εγγύηση. Τις πήραμε από τους πελάτες. Αφού κάναμε τα χαρτιά και όλα η απάντηση ήταν περίπου η εξής: “Αφού μέχρι τώρα σας πλήρωναν μετρητά, γιατί σας έδωσαν επιταγές;” Απατεώνες πρέπει να είστε. Απορρίπτεστε”». Αλβανός επιχειρηματίας επένδυσε 200.000 ευρώ στο παγωτορολό Εννέα μήνες μετά το ξεκίνημα, τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν πολύ καλύτερα. Τόσο καλά, που ένας άλλος επιχειρηματίας, από την Αλβανία, είχε την ιδέα να ανοίξει παρόμοιο κατάστημα σε άλλη περιοχή. «Οι επιταγές πληρώθηκαν στην ώρα τους και το παγωτό έσκιζε.
Τότε εμφανίστηκε στη Γλυφάδα ένα κατάστημα με το ίδιο παγωτό με εμάς. Την ίδια ιδέα, αλλά διαφορετικά υλικά. Η εταιρεία αυτή είχε λίγο μικρότερο κεφάλαιο από εμάς, αλλά μπόρεσε να κάνει με τη μία, μια επένδυση 100 – 200 χιλιάρικα για πραγματική μαγαζάρα, σε τρελό πέρασμα. Κι έπιασε. Τους στείλαμε και συγχαρητήρια. “Μπράβο σας για όσα κάνετε ώστε το παγωτορολό να γίνει μόδα”.
Μετά μάθαμε μέσω κοινού φίλου ότι ο βασικός επιχειρηματίας είναι από την Αλβανία. Και μπράβο του. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να πετυχαίνουν οι μετανάστες που δουλεύουν σκληρά και με μυαλό σε μια ξένη χώρα». Το παγωτορολό του Αλβανού επιχειρηματία στα Νότια Προάστια κατάφερε σε σύντομο χρόνο να γίνει “talk of the town”. Ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης σκέφθηκε να μεταφέρει την Chocotopia από τη στοά της Πανεπιστημίου σε ένα κεντρικό σημείο, πάνω στο δρόμο. «Γλυκαθήκαμε κι εμείς, και είπαμε να ανοίξουμε έξω από τη στοά. Βρήκαμε ένα μαγαζί επί της Πανεπιστημίου. Ρωτήσαμε. Τέσσερα χιλιάρικα ενοίκιο. Με τίποτα είπα. Συνεπώς ότι διαθέσιμα είχαμε τα ρίξαμε σε πιο ασφαλείς επενδύσεις. Μικρές επενδύσεις. Ένα shop ın shop στην Πανεπιστημίου με καλή αμοιβαία συμφωνία».
Στο ακίνητο με το ενοίκιο των 4.000 ευρώ το μήνα εγκαταστάθηκε τελικά ένας άλλος επιχειρηματίας, επίσης από την Αλβανία. Και αμέσως ξεκίνησε επιθετική πολιτική.
Σε κάθε καφέ που ο Έλληνας επιχειρηματίας πουλούσε σε κάποιον πελάτη, ο Αλβανός επιχειρηματίας πήγαινε δύο και τρεις καφέδες στον ίδιο πελάτη, δωρεάν, για να δοκιμάσει το προϊόν. «Στο μαγαζί που θέλαμε στην Πανεπιστημίου εγκαταστάθηκε μια ακόμα ραγδαία αναπτυσσόμενη επιχείρηση με σάντουιτς ζυμάρια και καφέ. Κι εμείς δίπλα τους βάλαμε επίσης καφέ. Καλύτερο καφέ, ψημένο στην Ελλάδα, πραγματικό αριστούργημα. Κι αυτή η ανταγωνιστική μας επιχείρηση ανήκει σε μετανάστη από την Αλβανία. Επίσης τεράστια επένδυση. Μέχρι και τα καλαμάκια είναι λογοτυπημένα. Κάθε φορά που παίρνει κάποιος καφέ από εμάς, δέχεται δώρο 2 – 3 καφέδες με το delıvery. Μιλάμε για πραγματικό επαγγελματισμό. Τριάντα φορές τον τζίρο μας κάνουν». Ο ισχυρός ανταγωνισμός είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί ο τζίρος του καταστήματος και η νέα αίτηση δανείου να απορριφθεί. Τότε ο Έλληνας επιχειρηματίας ένιωσε, όπως γράφει, μετανάστης στην ίδια του την πατρίδα. «Το δάνειο απορρίφθηκε επίσης μετά από 3-4 μήνες έρευνας και αξιολόγησης. Ο λόγος: έχουμε χαμηλούς τζίρους.
Ε! τι να κάνουμε λοιπόν. Ζούμε σε μια χώρα που οι μετανάστες χρηματοδοτούν πολύ καλύτερα τις επιχειρήσεις τους. Εμείς δεν έχουμε πίστωση από πουθενά. Και χαιρόμαστε για την πρόοδο των μεταναστών. Μακριά από εμάς ο ρατσισμός. Αλλά στεναχωριόμαστε που εμείς αντιμετωπιζόμαστε από το σαθρό οικονομικό οικοδόμημα σαν απόβλητοι. Χειρότερα από μετανάστες στην πατρίδα μας». Παρά τις αντιξοότητες ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης δεν το βάζει κάτω. Την Παρασκευή θα γίνουν τα εγκαίνια του νέου καταστήματός του στο Αιγάλεω που θα προσφέρει φαγητό και χειροποίητες σοκολάτες. «Εμείς θα ζήσουμε και θα πετύχουμε, γιατί φτιάχνουμε πραγματικά καλά προϊόντα και γιατί έχουμε εσάς» καταλήγει ο επιχειρηματίας. Η ανάρτησή του έγινε viral στα social media, ενώ δέχθηκε δεκάδες μηνύματα από άλλους επιχειρηματίες που παλεύουν να κρατήσουν τα καταστήματά τους ανοιχτά, έχοντας να αντιμετωπίσει ακριβώς τα ίδια προβλήματα.
Ολόκληρη η ανάρτηση: Με ρώτησε ένας δύσπιστος φίλος τι εννοώ όταν λέω “μετανάστης στην ίδια την πατρίδα μου”. Να σου πω λοιπόν φίλε μου. Κάπου στο 2013 ξεκίνησα μια νέα ιδέα, πες το και εφεύρεση, την έφτασα σχεδόν στο τελείωμα και αναζήτησα χρηματοδότηση. Πήρα ΕΣΠΑ, έβαλα ότι είχα και ζήτησα δάνειο από την τράπεζα, εξασφαλισμένο. Πράγματι το δάνειο εγκρίθηκε, αλλά 1-2 μέρες μετά τη λήξη της προθεσμίας εκταμίευσης του προγράμματος, δηλαδή ενάμιση χρόνο μετά την αίτηση. Σήμερα, το προϊον αυτό φτιάχνεται στην Τουρκία. Θα γράφει “Made in Turkey”. Αυτό… Κάπου στο 2016 αποφάσισα να ανοίξω ένα πρωτοποριακό μαγαζί όπου μπορεί κανείς να διαλέξει τα υλικά του παγωτού του και να του το φτιάξουμε μπροστά του με σπάτουλες, σε ρολά. Σήμερα το γνωρίζετε οι περισσότεροι ως παγωτορολό, ıceroll, icecream roll κ.τ.λ. Επίσης να διαλέξει την κουβερτούρα και τους ξηρούς καρπούς της επιλογής του, και να φτιάξουμε μπροστά του μια φρέσκια σοκολάτα. Κι αν το παγωτορολό το φέραμε από την Ασία, τη φρέσκια σοκολάτα τη σκεφτήκαμε μόνοι μας. Φτιάξαμε το μαγαζάκι μας, την Chocotopia, το γεμίσαμε με τις καλύτερες σοκολάτες στον κόσμο, και ξοδέψαμε ό,τι είχαμε. Οι πρώτοι δυο τρεις μήνες πήγαν ως εξής: 20 Ευρώ τζίρος ημερήσιος. Βρεθήκαμε σε ανάγκη. Οι πελάτες από την άλλη δραστηριότητα είχαν καθυστερήσει πληρωμές. Δύσκολος ο χειμώνας του ’17. Πήγαμε λοιπόν στην ίδια τράπεζα για κάτι ψιλά. Όχι σοβαρά ποσά. Μας ζήτησαν επιταγές ως εγγύηση. Τις πήραμε από τους πελάτες. Αφού κάναμε τα χαρτιά και όλα η απάντηση ήταν περίπου η εξής: “Αφού μέχρι τώρα σας πλήρωναν μετρητά, γιατί σας έδωσαν επιταγές;” Απατεώνες πρέπει να είστε. Απορρίπτεστε. Εννιά μήνες μετά το ξεκίνημα τα πράγματα είχαν πάει πολύ καλύτερα. Οι επιταγές πληρώθηκαν στην ώρα τους και το παγωτό έσκιζε. Τότε εμφανίστηκε στη Γλυφάδα ένα κατάστημα με το ίδιο παγωτό με εμάς. Την ίδια ιδέα, αλλά διαφορετικά υλικά. Η εταιρεία αυτή είχε λίγο μικρότερο κεφάλαιο από εμάς, αλλά μπόρεσε να κάνει με τη μία, μια επένδυση 100 – 200 χιλιάρικα για πραγματική μαγαζάρα, σε τρελό πέρασμα. Κι έπιασε. Τους στείλαμε και συγχαρητήρια. “Μπράβο σας για όσα κάνετε ώστε το παγωτορολό να γίνει μόδα”. Μετά μάθαμε μέσω κοινού φίλου ότι ο βασικός επιχειρηματίας είναι από την Αλβανία. Και μπράβο του. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να πετυχαίνουν οι μετανάστες που δουλεύουν σκληρά και με μυαλό σε μια ξένη χώρα. Γλυκαθήκαμε κι εμείς, και είπαμε να ανοίξουμε έξω από τη στοά. Βρήκαμε ένα μαγαζί επί της Πανεπιστημίου. Ρωτήσαμε. Τέσσερα χιλιάρικα ενοίκιο. Με τίποτα είπα. Συνεπώς ότι διαθέσιμα είχαμε τα ρίξαμε σε πιο ασφαλείς επενδύσεις. Μικρές επενδύσεις. Ένα shop ın shop στην Πανεπιστημίου με καλή αμοιβαία συμφωνία. Την ίδια περίοδο μας πήραν τηλέφωνο από την τράπεζα. Την ίδια τράπεζα. “Τώρα”, μας είπαν, “υπάρχει το ΤΕΠΙΧ. Μπορούμε να σας βοηθήσουμε”. Ένα καλοκαίρι γεμάτο με χαρτιά. Στην αιτιολογική έκθεση γράψαμε ότι “ήρθε η ώρα να ανεβάσουμε τους τζίρους μας, γιατί έχουμε πολύ καλό προϊόν”. Στο μαγαζί που θέλαμε στην Πανεπιστημίου εγκαταστάθηκε μια ακόμα ραγδαία αναπτυσσόμενη επιχείρηση με σάντουιτς ζυμάρια και καφέ. Κι εμείς δίπλα τους βάλαμε επίσης καφέ. Καλύτερο καφέ, ψημένο στην Ελλάδα, πραγματικό αριστούργημα. Κι αυτή η ανταγωνιστική μας επιχείρηση ανήκει σε μετανάστη από την Αλβανία. Επίσης τεράστια επένδυση. Μέχρι και τα καλαμάκια είναι λογοτυπημένα. Κάθε φορά που παίρνει κάποιος καφέ από εμάς, δέχεται δώρο 2 – 3 καφέδες με το delıvery. Μιλάμε για πραγματικό επαγγελματισμό. Τριάντα φορές τον τζίρο μας κάνουν. Το δάνειο απορρίφθηκε επίσης μετά από 3-4 μήνες έρευνας και αξιολόγησης. Ο λόγος: έχουμε χαμηλούς τζίρους. Ε! τι να κάνουμε λοιπόν. Ζούμε σε μια χώρα που οι μετανάστες χρηματοδοτούν πολύ καλύτερα τις επιχειρήσεις τους. Εμείς δεν έχουμε πίστωση από πουθενά. Και χαιρόμαστε για την πρόοδο των μεταναστών. Μακριά από εμάς ο ρατσισμός. Αλλά στεναχωριόμαστε που εμείς αντιμετωπιζόμαστε από το σαθρό οικονομικό οικοδόμημα σαν απόβλητοι. Χειρότερα από μετανάστες στην πατρίδα μας. Και για να μη νομίζετε ότι κλαψουρίζουμε κι όλας ή ότι θα μας πάρει από κάτω… νέο κατάστημα στο Αιγάλεω. Θηβών 360. Εγκαίνια αυτή την Παρασκευή στις 8 το βράδυ. Ροκ μουσικές, φαγητό και πολύ σοκολάτα. Εμείς θα ζήσουμε και θα πετύχουμε, γιατί φτιάχνουμε πραγματικά καλά προϊόντα και γιατί έχουμε εσάς. Αυτά φίλε μου…
