Αρχικά, καμιά πολιτική διάσταση δεν θέλω να δώσω σε αυτή την τοποθέτηση, χρησιμοποιώντας την λέξη “πασοκικό” θέλω απλά ν αναφερθώ σε τακτικές, συνήθειες και εποχές, που ταυτίστηκαν με τις εποχές της παντοδυναμίας και της κυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ!
Τα χρόνια των παχιών αγελάδων, που θα έλεγε και ο παππούς μου, τα χρόνια του “έλα μωρέ δεν βαριέσαι, βγάλτο έτσι το πιάτο”, την εποχή που όλοι ήταν χαρούμενοι, όλοι είχαν αρκετά ή πολλά λεφτά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν συνάνθρωποι μας, αλλά σαφώς λιγότεροι από κάθε άλλη εποχή, που αντιμετώπιζαν προβλήματα…
Η κρίση, για εμένα ήταν μια ευκαιρία να ξεχωρίσει η ήρα από τι σιτάρι, να γίνουν οι καλοί καλύτεροι και οι καλύτεροι πρωταγωνιστές της νέας εποχής…
Ο κόσμος πλέον δεν είχε και δεν έχει πολλά χρήματα, δεν βγαίνει κάθε μέρα, γι αυτό τώρα πια όταν βγει, δεν θα κάνει τα στραβά μάτια σ ένα μέτριο ποτό, σε μια σαλάτα χωρίς λάδι, σ ένα πιάτο που δεν τον ικανοποιεί. Έχει λίγα, διαθέτει λιγότερα και αυτά θέλει να πιάσουν τόπο. Έγινε κοινός…πιο μετρημένος και απαιτητικός!
Με τον ανταγωνισμό ν αυξάνεται όσο η πίτα των καταναλωτών και της κατανάλωσης μικραίνει, οι επιχειρηματίες που θα είχαν μέλλον και σήμερα έχουν παρόν, ήταν αυτοί με φιλοσοφία και κουλτούρα προς την σωστή κατεύθυνση. Αυτοί που εγκαίρως κατάλαβαν ότι θα επιβιώσουν την νέα αυτή εποχή μόνο με ποιότητα, άριστο προϊόν και….υπηρεσίες!!!!!!
Οι “έλα μωρέ δεν βαριέσαι, δεν τους βλέπεις όλοι γελάνε, ποιος θα δώσει σημασία”, τέλειωσαν ή απλά επιβιώνουν σερνάμενοι!
Με λύπη και προβληματισμό παρατηρώ επιχειρηματίες “απολιθώματα του παρελθόντος” και το χειρότερο είναι ότι συνεχίζουν τα παιδιά τους, με τις ίδιες αντιλήψεις…
Σα να μη πέρασε μια μέρα από το χρόνιο ΠΑΣΟΚικο μεθύσι, σα να μην άλλαξε τίποτα τόσα χρόνια….αδύναμοι ν αντιληφθούν τη νέα εποχή και να συμβαδίσουν με αυτή!
Νομίζουν πως επειδή την δεκαετία του 1990 και του 2000 και πιο πίσω, έβγαζαν λεφτά με το τσουβάλι, πουλώντας φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, μπορούν και σήμερα…
Νομίζουν ακόμα πως η διασκέδαση ξεκινά και τελειώνει σε μια τραγουδίστρια με ωραία πίσω όψη, πολλά υποσχόμενη….καταλαβαίνετε ή σε δύο τρία δημόσια πρόσωπα που τυγχάνει να ξέρουν και που λυπάμαι, δεν αποτελούν πια πρότυπα της εποχής!
Γιατί μαζί με τις εποχές, άλλαξαν και τα πρότυπα….άλλαξε η ίδια η ζωή και πλέον με τραμπουκισμούς, δηθενιλίκια, προστασίες, εκφοβισμούς, ποτά από την Βουλγαρία και τυριά από τα Lidl, λυπάμαι αλλά θα μείνουν μερικοί απλά να θυμούνται πως κάποτε μεσουράνησαν, ψάχνοντας να βρουν τι φταίει που πατώνουν, χωρίς καν να έχουν αντιληφθεί, πως το μόνο τους λάθος, είναι ότι με τα ίδια μέσα και τους ίδιους τρόπους που λειτουργούσαν το 1990, λειτουργούν και το 2021!!!
Και κάπου εδώ αντιλαμβάνεσαι, ότι μάλλον τυχαία και εντελώς της εποχής ήταν η επιτυχία τους και ουδεμία σχέση έχει με τα προσόντα που έχει κάθε καλός επιχειρηματίας, σαν αυτόν που ξέρει να προσαρμόζεται, που βλέπει μπροστά, που βλέπει τις νέες ανάγκες και τις καλύπτει!
Και εντάξει οι μπαμπάδες, αλλά και τα παιδιά;
Δηλαδή, με τόσο ίνσταγκραμ, τόσο Μύκονο και τόσο λαμπουργκίνι, καμία “μυρωδιά” από τη νέα εποχή;
Καμία! Γιατί…δεν σκέφτηκαν ποτέ πως θα βγάλουν λεφτά να πάνε Μύκονο ή πως θα έχουν την πολυτέλεια ν αγοράσουν μια λαμπουργκίνι, άλλωστε έτοιμα τα βρήκαν όλα….έτοιμη μασημένη τροφή ακόμα και η φιλοσοφία, η επιχειρηματική κουλτούρα που κληρονομήθηκε μαζί με τ αυτοκίνητα, από τον μπαμπά στον γιο!
Και αυτό με στενοχωρεί βαθιά…από την άλλη, σκέφτομαι πόσα νέα παιδιά, γόνοι επιχειρηματικών οικογενειών, πήραν όσα βρήκαν και παλεύουν καθημερινά να τα εξελίξουν και να τα κάνουν καλύτερα, με μέσα, νοοτροπίες, τακτικές και πρακτικές που ορίζουν οι εποχές!
Αυτά…προς σκέψη και συμμόρφωση!
