Του Άγγελου Αγραφιώτη
Με ένα ακόμη πολιτικό ημίμετρο το οποίο έχει σκοπό να προσπορίσει στον ίδιο εκλογικά οφέλη επιχειρεί ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να περισώσει τα συντρίμμια της πολιτικής του. Εδώ και μερικές μέρες εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες συμπλήρωσαν την ηλεκτρονική φόρμα στην ιστοσελίδα του κοινωνικού μερίσματος προκειμένου να καταστούν δικαιούχοι των όσων προβλέπει το νομοθέτημα Τσίπρα. Σαφώς και το να βοηθηθούν όσοι έχουν ανάγκη με βρίσκει σύμφωνο και θεωρώ ότι είναι κοινωνικά επιβεβλημένο. Ωστόσο οι πολίτες αδυνατούν να δουν την παγίδα που κρύβεται πίσω από τη χορήγηση του κοινωνικού μερίσματος. Μία παγίδα που ο πολιτικάντης Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του έχουν στήσει αριστοτεχνικά καθώς βρισκόμαστε στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου με την προσφυγή στις κάλπες να είναι θέμα χρόνου.
Καταρχήν η χορήγηση κοινωνικού μερίσματος δεν είναι μία σαφής και στοχευμένη αναπτυξιακή πολιτική που βελτιώνει τις ζωές των πολιτών, αλλά ένα «μπάλωμα» καθαρά προς άγραν ψήφων. Η ελληνική κοινωνία έχει φτωχοποιηθεί τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της ανεπάρκειας και των μνημονιακών πολιτικών που σχεδίασε και εφάρμοσε ο Αλέξης Τσίπρας. Η ζωή των πολιτών όχι μόνο δεν βελτιώθηκε όπως τους είχε υποσχεθεί ο κ. Τσίπρας αλλά αντίθετα επιδεινώθηκε και μάλιστα ραγδαία. Το μαρτυρούν άλλωστε οι ουρές των πολιτών στα συσσίτια των Δήμων και της Εκκλησίας. Η δυσαρέσκεια και η αποστροφή που αισθάνονται πλέον απέναντι στην χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ ο τόπος από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, καθώς επίσης και οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι αντιμέτωπος με την εκλογική συντριβή. Η άσκηση πολιτικής μέσω κοινωνικών επιδομάτων δεν βελτιώνει την κατάσταση αλλά στην ουσία την επιδεινώνει. Οι πολίτες θα λάβουν ένα επίδομα το οποίο ουσιαστικά δεν φτάνει για να καλύψει τις ανάγκες τους και θα τους ανακουφίσει προσωρινά. Δε λύνει όμως και το πρόβλημα της κοινωνίας και των πολιτών, καθώς οι άνθρωποι αυτοί θα εξακολουθήσουν να ζουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες δίχως καμία ελπίδα να βγουν από το τέλμα της φτώχειας. Στην ουσία ο κ. Τσίπρας έχει καταδικάσει τους πολίτες να ζουν σε συνθήκες φτώχειας και αντί να εφαρμόσει τις κατάλληλες πολιτικές ώστε να καλυτερεύσει η ζωή τους προτιμά να τους χορηγήσει ένα πενιχρό επίδομα δίχως κανένα σοβαρό αντίκτυπο στη ζωή τους. Οι συνθήκες ζωής τους δεν αλλάζουν, οι πολίτες θα εξακολουθούν να ζουν είτε άνεργοι είτε με μισθούς Βουλγαρίας, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται η ίδια κατάσταση στην ελληνική κοινωνία. Επιπλέον, αναπτύσσουν άθελά τους μία σχέση εξάρτησης τους με το κράτος με επιζήμια χαρακτηριστικά για τους ίδιους. Στην ουσία δηλαδή οι πολίτες προσκολλούνται στην «ιερή αγελάδα» που λέγεται κράτος, δίχως να μπορούν να απεξαρτηθούν από αυτό.
Αποφυγή εργασίας και μιμητισμός
Την ίδια ώρα η άσκηση μόνο επιδοματικής πολιτικής, με ταυτόχρονη έλλειψη αναπτυξιακών χαρακτηριστικών που θα δώσουν ώθηση στην ελληνική κοινωνία γεννά και ένα ακόμη ζήτημα. Οι πολίτες «εκπαιδεύονται» στο να αποφεύγουν να εργαστούν παρά μόνο περιστασιακά και να ζουν με τη βοήθεια των κρατικών επιδομάτων, προκειμένου να μην ξεπεράσουν το φορολογητέο εισόδημα που είναι απαραίτητο για να λάβουν τα επιδόματα αυτά. Κάτι τέτοιο ωστόσο έχει αρνητικές συνέπειες για την ίδια την κοινωνία και μακροπρόθεσμα οδηγεί στη διάλυσή της. Για να το πω πιο απλά, σκεφτείτε έναν πατέρα που αποφεύγει να εργαστεί σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης και προτιμά να εργάζεται περιστασιακά προσβλέποντας στη συμπλήρωση του εισοδήματός του μέσω των κοινωνικών επιδομάτων. Ο ίδιος δίχως να το αντιλαμβάνεται δημιουργεί παράδειγμα για τα παιδιά του, τα οποία «διδάσκονται» να πράξουν το ίδιο. Δημιουργούνται δηλαδή μιμητικές συμπεριφορές που σε καμία των περιπτώσεων δεν αρμόζουν σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα όπως είναι η Ελλάδα παρά μόνο σε κάποια τριτοκοσμική χώρα της Αφρικής.
Ο εκλογικός στρατός του Τσίπρα
Την ίδια ώρα ο Αλέξης Τσίπρας εκτός από τους έλληνες πολίτες τους οποίους προσπαθεί να κερδίσει, χτίζει και το δικό του εκλογικό στρατό εν όψει των επικείμενων εκλογών, που δεν είναι άλλος από τη δεξαμενή χιλιάδων αλλοδαπών πολιτών που ζουν στη χώρα μας. Σύμφωνα με τα περσινά στοιχεία του κοινωνικού μερίσματος τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας, ένας στους 10 δικαιούχους του κοινωνικούς μερίσματος ήταν αλλοδαπής προέλευσης. Πρόκειται για ανθρώπους με καταγωγή από τη Σρι Λάνκα, την Αίγυπτο, την Ινδία, το Μπανγκλαντές, τις Φιλιππίνες, καθώς επίσης την Αλβανία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Στους ανθρώπους αυτούς αντί ο Αλέξης Τσίπρας να δώσει μία διέξοδο με την παροχή εργασίας ούτως ώστε και οι ίδιοι να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς και το κράτος να έχει έσοδα μέσω της φορολόγησης, προτιμά να τους έχει όμηρους μέσω της επιδοματικής πολιτικής προκειμένου να τον ψηφίσουν.
Αντιλαμβάνεται κανείς το αδιέξοδο που δημιουργούν οι επιδοματικές πολιτικές του Αλέξη Τσίπρα στην κοινωνία. Στόχος των υπολοίπων δημοκρατικών κομμάτων δεν θα πρέπει να είναι απλά η παροχή επιδομάτων προκειμένου να στήσουν κομματικούς στρατούς, αλλά η άσκηση αναπτυξιακής πολιτικής η οποία αφενός θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και αφετέρου μακροπρόθεσμα θα αυξήσει και τους μισθούς.
Στόχος θα πρέπει να είναι η βελτίωση των συνθηκών των ελλήνων πολιτών οι οποίοι στενάζουν κάτω από τις αδιέξοδες πολιτικών των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ, τα τελευταία χρόνια.
Στόχος θα πρέπει να είναι να αποκτήσουν ξανά οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αξιοπρέπεια.
Για τους λόγους αυτούς η προσφυγή στις κάλπες είναι απαραίτητη το συντομότερο δυνατόν, προκειμένου να φύγουν μια ώρα αρχύτερα ο κ. Τσίπρας και η παρέα του. Για να επιστρέψει ξανά το όραμα, η ελπίδα και το χαμόγελο στα χείλη των πολιτών.
