Ανοικτή επιστολή του υποψηφίου δημάρχου, Ιάσονα Αποστολάκη, για το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων και της καύσης RDF
Η ΚΑΥΣΗ RDF ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΜΒΑΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΚΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η παγκόσμια οικονομία είναι γραμμική: οι εταιρίες εξάγουν πόρους από το περιβάλλον, τους μετατρέπουν σε καταναλωτικά προϊόντα, τα οποία θα καταλήξουν κάποια στιγμή στα σκουπίδια. Αυτή η διαδικασία έχει ως αποτέλεσμα την εξάντληση των φυσικών πόρων και την κατασπατάληση χρήσιμων υλικών. Είναι προφανές ότι αν κατανοούμε τις ανάγκες των καιρών και τις επιταγές του αύριο, πρέπει να στραφούμε σε ένα μοντέλο κυκλικής οικονομίας, που θα χαρακτηρίζεται από την ανακύκλωση ή/και την επαναχρησιμοποίηση των αποβλήτων.Είναι δεδομένο ότι πρέπει να περιοριστεί, αν όχι να σταματήσει, το αποτρόπαιο δάνειο από την ζωή των επόμενων γενεών.
Το κυκλικό μοντέλο είναι μια βιομιμητική(μιμείται τη ζωή) προσέγγιση, μία σχολή σκέψης που έχει τη φύση ως παράδειγμα και θεωρεί ότι τα συστήματά μας θα έπρεπε να λειτουργούν όπως οι οργανισμοί, επεξεργαζόμενα τα συστατικά που μπορούν να επιστρέψουν πίσω στον κύκλο. Η στροφή αυτή αφενός είναι μια καθαρή περιβαλλοντική λύση και αφετέρου παράγει ένα θετικό οικονομικό αποτύπωμα, με τεράστια προστιθέμενη αξία στο σύνολο των δραστηριοτήτων της ζωής. Μια Περιβαλλοντική λύση για την οποία ο καθένας σαν άτομο και ο Δήμος θεσμικά, οφείλει σε όφελος των παιδιών του, να αναλάβει δράσεις, που αντιστοιχούν στο βιομιμητικό κυκλικό μοντέλο.
Στο επίπεδο της καθημερινότητας των πολιτών και της δραστηριότητας του Δήμου, ο τομέας που κατεξοχήν αντιστοιχεί στην παραπάνω υποχρέωση και καθήκον, είναι τα οικιακά απορρίμματα και η σύγχρονη διαχείρισή τους. Διαχείριση και αντιμετώπιση που ξεκινάει από την διαλογή στην πηγή, στο σπίτι του κάθε πολίτη, ώστε να διαμορφώνονται τα πέντε ρεύματα απορριμμάτων (πλαστικό, χαρτί, μέταλλο, γυαλί και οργανικά υπολείμματα). Είναι προφανές ότι ένα εργοστάσιο διαλογής απορριμμάτων, πέραν της επιπλέον διαλογής του χαρτιού, των μετάλλων και του γυαλιού, τα οποία στη συνέχεια θα απορροφηθούν εκ νέου στην παραγωγή προϊόντων, οφείλει με τρόπο που εξασφαλίζει την αειφορία να επεξεργαστεί το οργανικό υπόλειμμα. Και είναι εξ ίσου φανερό, ότι στο επίπεδο της τοπικής κοινωνίας η επεξεργασία αυτή ΔΕΝ πρέπει να οδηγεί στο SRF ή στο RDF, καθώς πέραν των σημαντικών επιπτώσεων που προκαλείστην υγεία η καύση τους, η κατάληξη θα είναι η εξαγωγή του προβλήματος σε άλλες περιοχές, σε βάρος άλλων πολιτών φτάνοντας στην παραγωγή SRF ή RDF σε «περιβαλλοντική» αντίληψη και διαχείριση που θα ταιριάζει στη λαϊκή παροιμία «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα». Διότι η παραγωγή τους δεν αποτελεί όπως μας παρουσιάζουν η βέλτιστη λύση, καθώς αν δεν υπάρχει στο μέλλον κάποιος καλοθελητής να αναλάβει την καύση τους, δεν μπορούμε να επιδεινώσουμε άλλες περιοχές, με τα υλικά αυτά που θα παράγονται στον ΧΥΤΑ.
Η λύση της διαχείρισης του οργανικού υπολείμματος, είναι η παραγωγή οργανικού λιπάσματος(κομποστοποίηση) και μάλιστα σε συνεπεξεργασία με την λάσπη του βιολογικού και τα κλαδέματα του πράσινου. Σε μια μονάδα ηλιακής ξήρανσης, χωρίς την πρόσθετη δαπάνη ενέργειας, το προϊόν της οποίας(βιολογικό λίπασμα) εκτός του ότι ολοκληρώνει την ανακύκλωση, συντελεί στην μείωση της χρήσης των χημικών λιπασμάτων και στον περιορισμό της νιτρορύπανσης.
Το παραπάνω μοντέλο αντίληψης και διαχείρισης έρχεται σε αντίθεση με την επιλογή της καύσης των εναλλακτικών καυσίμων(ή και σκουπιδιών όπως είδαν όλοι την Πρωταπριλιά του 2018) από την ΑΓΕΤ. Η υγεία των πολιτών δεν μπαίνει στη ίδια ζυγαριά με τα κέρδη της βιομηχανίας. Πέρα από αυτή την τεράστια πλευρά της επιβάρυνσης της υγείας των συμπολιτών μας το ερώτημα είναι αν αυτή η πρακτική(της καύσης RDF) ανταποκρίνεται στην σύγχρονη ανάγκη μιας περιβαλλοντικής διαχείρισης, κυκλικού μοντέλου στο πλαίσιο των κανόνων της βιωσιμότητας; Η απάντηση, είναι ΟΧΙ.
Δεν είναι οι πολίτες που πρέπει να αποδείξουν πως η καύση του RDF ή όποιου άλλου εναλλακτικού καυσίμου είναι ρυπογόνα και επιβλαβής για τη δημόσια υγεία. Η όποια εταιρεία είναι αυτή που οφείλει να το αποδείξει απέναντι στην πόλη, από την οποία φιλοξενείται δεκαετίες τώρα. Αυτό απαιτεί συνεχείς, απροειδοποίητους, αντικειμενικούς και διαφανείς ελέγχους. Μπορεί η Περιφέρεια και το Υπουργείο Περιβάλλοντος να το εγγυηθούν εδώ και τώρα; Δεν υπάρχει, όπως η μέχρι τώρα εμπειρία έδειξε, δυνατότητα τέτοιων ελέγχων.
Ζητάμε την εγκατάλειψη του σχεδίου της απερχόμενης δημοτικής αρχής για τη δημιουργία μονάδας παραγωγής SRF στην περιοχή του ΧΥΤΑ Μαγνησίας και την αναστολή της ισχύος των δύο ΑΕΠΟ, τουλάχιστον για ένα εξάμηνο, ή όσο διάστημα απαιτηθεί για να γίνει δημόσια συζήτηση επί του θέματος, με κατάληξη τη διεξαγωγή δεσμευτικού τοπικού δημοψηφίσματος, αξιοποιώντας-επιπρόσθετα-και αυτό το σημαντικό εργαλείο στο προωθημένο σχετικό πλαίσιο του Κλεισθένη
