-Δεν παραγγέλνουν γλυκά στο τέλος, λίγα τραπέζια ρωτούν για τα γλυκά.
-Δεν γίνεται να σταματήσω να πηγαίνω κάτι στο τέλος ως γλυκό, το περιμένουν.
– Δεν κάνουν τζίρο τα γλυκά
– Σιγά μη δώσω τόσα χρήματα για να μου βγάλει γλυκά αυτός, ποιός θα τα εκτιμήσει; Ποιός θα τα παραγγείλει; Πως θα κάνω απόσβεση;
Είναι από τις φράσεις που ακούω πολύ συχνά στην συνεργασία μου με επιχειρηματίες της εστίασης. Άπειρες φορές μιλώντας για φαγητό ή γλυκό έχω αναφερθεί στις ευθύνες που έχουμε όλοι μας απέναντι στην εκπαίδευση του κόσμου και στον δρόμο που πρέπει να δημιουργήσουμε και να διανύσουμε φτάνοντας στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ο στόχος είναι πάντα να πάμε ένα βήμα μπροστά και ο πελάτης δεν είναι ποτέ αυτός που φταίει, γιατί τον πελάτη τον εκπαιδεύουμε και μιλώντας επιχειρηματικά, αυτό μπορεί να γίνει αργά και σταδιακά, ώστε να μη πάρουμε μεγάλο ρίσκο.
Δεν έχω αναφερθεί ποτέ όλα αυτά τα χρόνια όμως, δημόσια και ξεκάθαρα για τις ευθύνες του ίδιου του επιχειρηματία. Σε σχέση με το γλυκό. Σε σχέση με το φαγητό τα έχουμε αναλύσει.
Πριν αναφερθώ σε 2-3 βασικά πράγματα, θέλω να σημειώσω πως βλέποντας την μεγάλη εικόνα, στον Βόλο έχουμε κάνει γαστρονομικά άλματα.
Νιώθω πως κάθε φορά που φέρνετε στο τραπέζι μας ένα κερασμένο γλυκό μαζί με τον λογαριασμό, σκοτώνετε την ζαχαροπλαστική και μας οδηγείτε χιλιόμετρα μακριά από την….υψηλή ζαχαροπλαστική που θα πρέπει να είναι το ζητούμενο.
Επίσης θεωρώ ανεκδιήγητο εν ετει 2023 πια, να φτάνει στο τραπέζι ένα πιάτο με…μπόλικο γλυκό, για όλα τα άτομα του τραπεζιού και κουτάλια με πιρούνια, για να φάνε όλοι από το ίδιο πιάτο!!!!!
Το χειρότερο μου δε, είναι όταν αυτό συμβαίνει σε καλά εστιατόρια, που ήδη έχουμε φάει πολύ καλά και έρχεται αυτή η τελευταία πινελιά, που θα ολοκληρώσει την εμπειρία και τελικά καταφέρνει να με ξενερώσει όσο δεν πάει…
Γιατί ενώ είσαι εστιατόριο, στο τέλος επιμένεις να σε δω ως ταβέρνα;
Που και στην ταβέρνα ακόμα, αυτές οι πρακτικές θα έπρεπε να έχουν τελειώσει!
Εσύ έχεις εκπαιδεύσει τον κόσμο να περιμένει το γλυκό στο τέλος. Εσύ συνεχίζεις να τροφοδοτείς αυτή την τόσο ελληνική κουλτούρα…
Εσύ δεν έχεις δημιουργήσει 2-3 πολύ καλά γλυκά, instagram-ικα αν θέλεις, για να νιώσεις πως δεν παίρνεις και τόσο ρίσκο, ώστε ο πελάτης φτάνοντας να περιμένει την στιγμή που θα τελειώσει το γεύμα για να ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΙ αυτά τα τόσο εντυπωσιακά γλυκά που βλέπει εδώ και τόσο καιρό στο κινητό του.
Ο πελάτης, θα ζητήσει αυτό που θα του μάθεις. Και αφού δεν μπορείς να τον αλλάξεις, να αλλάξεις την συνήθεια που εσύ του δημιούργησες, τότε άλλαξε του τις ανάγκες. Δημιούργησε του επιθυμίες. Οδήγησε τον στο να ζητήσει μόνος του το γλυκό.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ έχω έντονη μέσα μου την ανάγκη να νιώσω ότι κάτι άφησα πίσω. Ότι κάτι έκανα στο να πάμε λίγο πιο μπροστά. Υστεροφημία το λένε, νομίζω….δεν συμφωνώ, αλλά δεν θα τα χαλάσουμε στις λέξεις.
Αν δεν το κάνεις για να συμβάλλεις στην εξέλιξη της γαστρονομίας, τότε κάνε το για να συμβάλλεις στην εξέλιξη της τσέπης σου!
Μείνε σε αυτό: Μην κατηγορείς τον πελάτη. Η αντιδράσεις του είναι ανάλογες των ενεργειών σου.
Λίγες μόνο λέξεις, λίγες σειρές, λίγες σκέψεις που ωστόσο ελπίζω να σε βάλουν σε μια μεγάλη συζήτηση με τον εαυτό σου.
