“ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ” στην Κουντουριώτου 83, κατάφεραν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά μέσα σε μόλις λίγους μήνες.
Ο Σπύρος επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος, μετά από λίγα χρόνια απουσίας, συνεχίζοντας την παράδοση της οικογένειας του στο χώρο της αρτοποιίας.
Ο κόσμος δοκίμασε, άκουσε, έφαγε σε τραπέζια που ήταν καλεσένος και τα νέα…μαθεύτηκαν!
Το ψωμί που έφτιαχνε ο πατέρας του και οι παλιότεροι θυμούνται τις ουρές, είναι πάλι γεγονός, το φτιάχνει κάποιος άλλος. Το φτιάχνει ο γιος του, που είχε τις συνταγές, είχε τις γνώσεις και την τεχνογνωσία που του άφησε προίκα ο πατέρας του.
Αυτή η κόρα, αυτό το κρατς όταν κόβεις το ψωμί….είναι όλη απόλαυση!
Η γεύση καταπληκτική, αλλά το θαύμα έρχεται όταν αντιλαμβάνεσαι, 4 μέρες μετά ή και 5 ότι το ψωμί όχι απλά ακόμα τρώγεται, αλλά συνεχίζει και είναι το ίδιο καλό, λες και είναι φρέσκο!
Εγώ έχω εθιστεί στο ξινό προζύμι, στο ψωμί “Τα Δίδυμα” όπως το ονόμασαν, που δεν μοιάζει με κανένα άλλο….
Επίσης αγαπημένο μου, το μετσοβίτικο…..
Διάλεξε το δικό σου αγαπημένο και αν θες ζήτησε να στο κόψουν φετούλες!
Κλείνοντας δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην Ντορίτα, που ναι….πουλάει καλό, πολύ καλό ψωμί, αλλά δεν θα έφτανε μόνο αυτό για να τους αγαπήσει ο κόσμος. Το χαμόγελο της, η ευγένεια της, ο καλός της πάντα λόγος, μας έχει κερδίσει όλους ολοκληρωτικά!
Σας αξίζει η αγάπη που παίρνετε από τον κόσμο, μας αξίζει να τρώμε καλό ψωμί!
