Βρέθηκα πριν από λίγες μέρες στην πιο ξεχωριστή, στην πιο πρωτότυπη και πετυχημένη κοπή πίτας, που έχω βρεθεί όλα τα χρόνια της πορείας μου.
Σίγουρα έχεις ακούσει ότι το “ΘΑΥΜΑ” προχώρησε στην κοπή πίτας του πριν από λίγες μέρες στην εξωραϊστική, όπου έγινε το αδιαχώρητο και ο κόσμος έφτανε μέχρι τον δρόμο.
Όμως αυτό το “θαύμα” έχει όνομα και λέγεται Σοφία Μαχαιρίτσα. Ένιωσα έντονη την ανάγκη να το γράψω, ως μια αποκατάσταση των πραγμάτων διαβάζοντας τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, ένιωσα όμως κυρίως την ανάγκη να το γράψω από άμετρο θαυμασμό.
Είμαι πάντα με αυτούς που είναι πίσω από την σκηνή. Με αυτούς που αξίζουν το χειροκρότημα και τρέφονται κυρίως από ηθική ικανοποίηση ή τα χαμόγελα των άλλων. Όμως είναι στιγμές που πρέπει αυτούς τους ανθρώπους να τους βγάζεις από το παρασκήνιο, για να δίνουν δύναμη σε όσους θέλουν αλλά νομίζουν ότι δεν μπορούν.
Η Σοφία Μαχαιρίτσα οργάνωσε την εκδήλωση του “ΘΑΥΜΑ” το καλοκαίρι στο Ble. Μια εκδήλωση που έγραψε ιστορία και συνέχισε με την διοργάνωση της κοπή πίτας πριν λίγες ημέρες.
Έδωσε ψυχή και παλμό. Δεν ήταν ακόμα μια κοπή πίτας. Συνήθως σε αυτές όλοι φεύγουν το πρώτο μισάωρο. Στην συγκεκριμένη, κανείς δεν ήθελε να φύγει, αφού έμενε να απολαμβάνει τις δεκάδες παράλληλες εκδηλώσεις και εκπλήξεις.
Ξέρεις τι θαυμάζω πιο πολύ σε αυτό το κορίτσι που με τιμά με την φιλία μας; Όχι δεν θαυμάζω την οργανωτικότητα της. Δεν θαυμάζω το πάθος της. Το ότι μπορεί να σηκώσει από τον καναπέ δεκάδες ανθρώπους και να τους βάλει μπροστά, να τους ενώσει με αγάπη για την αγάπη. Δεν θαυμάζω που καθετί που αναλαμβάνει το φέρνει εις πέρα γράφοντας ιστορία.
Θαυμάζω που λέει: Πάμε να το κάνουμε. Πάμε να ενώσουμε τον κόσμο. Πάμε να βοηθήσουμε. Χωρίς να έχει τίποτα στα χέρια της, αλλά με πίστη ότι θα τα καταφέρει.
Θαυμάζω που δεν την σταματά τίποτα, που δεν φοβάται τίποτα και σα να την ακούω να μου λέει: Γιατί Δωράκι ποιός πέθανε από πολλή αγάπη;
Μπράβο σε όλους. Μπράβο στους ανθρώπους του Θαύματος, μπράβο σε όλους όσους συνέβαλλαν με περισσότερα ή με λιγότερα, αλλά όχι Σοφία μου, κάποιος πρέπει να πει και σε εσένα ένα ΜΠΡΑΒΟ, γιατί τα θαύματα, τα πραγματικά θαύματα, σαν αυτά που αποδεικνύεις ότι μπορείς να κάνεις, κρύβουν Σοφία και αγάπη. Κρύβουν την απλότητά σου, την μεγαλοψυχία σου, την γενναιοδωρία σου. Τις θυσίες σου, τα καρδιοχτύπια σου, τα άγχη σου….
Τα Θαύματα τα κάνουν άνθρωποι και τα μεγάλα, υπέροχα και αξέχαστα θαύματα, μόνο άνθρωποι σαν εσένα. Γιατί μόνο οι όμορφοι άνθρωποι μπορούν!
Ένας ύμνος αγάπης για εσένα. Ένα μικρό ευχαριστώ για όσα μας χάρισες και όσα θα μας χαρίσεις.
Σε ευχαριστώ που με τιμάς με την γνωριμία μας, γιατί δίπλα σου νιώθω ασφάλεια. Γιατί ξέρεις να εκτιμάς, να αγαπάς και να σέβεσαι. Γιατί κοιτάς τον κόσμο στα μάτια και γιατί μπορεί να έλαμπες μέσα στην μπλε τουαλέτα που φορούσες, αλλά Σοφία….το ξέρεις, εσύ τιμάς τα παντελόνια!
Σε ευχαριστούμε για όλα υπέροχο, χαμογελαστό και δοτικό μας πλάσμα…
Αναμένουμε για τα επόμενα θαύματα που θα μας χαρίσεις.
