Λάβαμε τη παρακάτω επιστολή αναγνώστη και τη δημοσιεύουμε όπως ακριβώς έφτασε σ εμάς:
“Γειά σας. Είμαι 29 χρόνων και άνεργη από άποψη όπως απαντώ, όταν με ρωτούν. Μπήκα στο κόπο να γράψω μερικές γραμμές προς δημοσίευση, διότι διαβάζω τα σχόλια αναγνωστών σας σε καταγγελίες σε σχέση με την εργασία και τους εργοδότες και βγαίνω από τα ρούχα μου. Είμαστε τεμπέληδες λένε, αυτοί που μας μεγάλωσαν με την ιδέα να μπούμε στο δημόσιο. Είμαστε τεμπέληδες αυτοί που ντρεπόντουσαν να πουν πως η κόρη μου θέλει να γίνει κομμώτρια και ο γιος μου υδραυλικός. Όλοι έπρεπε να έχουμε πτυχία και επαγγέλματα κύρους. Τι υποκρισία κύριοι στην ηλικία των γωνιών μου; Γιατί αν δουλέψω 8ωρο ή 6ωρο για 250 ή 350 ευρώ; Προτιμώ να μη πάω για καφέ, παρά να σου δώσω θάρρος ότι πιάνει το παραμύθι της κρίσης και να σε αφήσω να με εκμεταλλευτείς ελπίζοντας πως υπάρχουν και άλλοι όπως εγώ. Τόσο απλά. Δε ζητώ πολλά, δε ζητώ ούτε καν 1000 ευρώ, που αν δεν έχεις τόσα που να πας; Πως να σκεφτείς να κάνεις οικογένεια; Ζητώ όμως να πληρωθώ με αξιοπρέπεια αντιλαμβανόμενη και εγώ τη κρίση. Όχι λοιπόν κάποιοι που θεωρούμαστε άνεργοι από τεμπελιά, είμαστε άνεργη από άποψη που πηγάζει από αξιοπρέπεια! Άντε γεια…”
(ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ)
