Σκέφτομαι που ήμασταν 6 χρόνια πριν γαστρονομικά και που είμαστε σήμερα. Για την εξέλιξη είμαι περήφανη και χαρούμενη, όμως είμαι και ανυπόμονη, γιατί αν και έχουμε κάνει κυριολεκτικά γαστρονομικά άλματα στην πόλη, θαρρώ πως αυτά που έρχονται είναι πολύ σημαντικότερα.
Πλέον δεν βλέπουμε ένα φως στο τούνελ. Περάσαμε από αυτό το στάδιο και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς και θαρρώ πως οι καραντίνες ευνόησαν την όλη κατάσταση, σπρώχνοντας τους πάντες, όταν επανήλθαμε, να τρέξουν πιο γρήγορα και με υψηλότερους στόχους.
Όλο αυτό που ζούμε σήμερα, το να σκεφτόμαστε δηλάδη που θα πάμε για φαγητό και οι σοβαρές, οι πολύ καλές επιλογές να είναι πολλές, δεν υπήρχε πριν κάτι χρόνια. Πλεόν στον Βόλο, ακόμα και σε πολλά καφέ, τρώμε τίμια, τρώμε νόστιμα, τρώμε καλά.
Και αυτό οφείλεται πρωτίστως στους επιχειρηματίες και αμέσως μετά στο γαστρονομικό προσωπικό μας. Αν οι πρώτοι δεν ήταν ανοιχτοί σε νέα πράγματα, αν δεν στήριζαν τα πρόσωπα που επέλεγαν δίνοντας τους ελευθερία και αν δεν έβαζαν το χέρι στην τσέπη, τότε όσο καλά χέρια και αν είχαμε στην πόλη, το αποτέλεσμα δεν θα έφτανε ποτέ σε εμάς.
Χθες μια φίλη με ρώτησε: Πες 5 δυνατά ονόματα, 5 σεφ που θεωρείς ότι άλλαξαν την γαστρονομία της πόλης.
Και είπα 5 ονόματα, που θα τα μοιραστώ και μαζί σας, γνωρίζοντας πως αδικώ όσα ονόματα το αξίζουν αλλά δεν θα τα γράψω. Όμως τα πρόσωπα στα οποία θα αναφερθώ είτε μέσα από την στάση τους, είτε μέσα από τα μενού τους ή τις επιχειρηματικε΄ς τους κινήσεις, κατάφεραν να ξεχωρίσουν ειδικότερα τα τελευταία 2 χρόνια με έντονη επιδραστικότητα στην βολιώτικη γαστρονομική σκηνή. Βέβαια τα συγχαρητήρια αξίζουν και σε όσους είχαν δίπλα τους και στήριζαν την προσπάθεια τους, σε όλο το προσωπικό της κουζίνας και γενικότερα των μαγαζιών στα οποία δραστηριοποιούνταν και δραστηριοποιούνται.
Θα γράψω τα ονόματα τους με σιγουριά, αφού έχω δοκιμάσει πολλά πιάτα τους, σε πολλές διαφορετικές στιγμές, πολλές τεχνικές τους σε πολλά διαφορετικά concept και έχοντας καταφέρει να τους γνωρίσω λίγο έως πολύ από κοντά. Εύχομαι σύντομα να μου δοθεί αυτή η ευκαιρία και για όσους υποψιάζομαι ότι είναι καλοί, αλλά δεν έχω γνωρίσει σε μαγειρικό και προσωπικό βάθος.
Η σειρά, δεν έχει καμία σημασία, όμως για τον καθένα θα σας γράψω 2-3 λόγια, έναν από τους πολλούς λόγους για τους οποίους τους ξεχωρίζω.
Στάθης Παγκουρέλιας: Όταν τον πρωτοσυνάντησα, σας είπα ένα πράγμα: Θα γίνει η αιτία να αυξηθεί ο ανταγωνισμός και να δούμε σύντομα πολλές καλές κουζίνες στην πόλη μας. 2 χρόνια μετά, αυτό έχει ήδη συμβεί. Στον Στάθη χρωστάμε πολλά. Είχε καιρό να αναβαθμιστεί η γαστρονομία της πόλης και η κουζίνα του έκανε και κάνει την διαφορά. Έγινε η αιτία να εμπνευστούν και άλλοι συνάδελφοι ή οδήγησε τους επιχειρηματίες να επιτρέψουν στους σεφ τους να ξεδιπλώσουν όλο το ταλέντο τους.
Χρήστος Μάστορας: Ο παλιός είναι αλλιώς. Ο Χρήστος έχει το μοναδικό ταλέντο να ελίσσεται και να προσαρμόζεται σε ότι του ζητηθεί. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο και όχι δεν το πετυχαίνουν όλοι. Τον έχω γευτεί σε πολλές διαφορετικές εκδοχές του και πάντα διατηρεί τις ισορροπίες και δίνει ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα που του έχει ζητηθεί. Πάντα τίμιος, πάντα νόστιμος και αποτελεσματικός.
Φίλιππος Φουκαλάς: Ο ενθουσιασμός μου όταν τον πρωτογνώρισα και τον γεύτηκα δεν περιγράφεται. Με θυμάμαι με μεγάλη παρέα στο Avli να σχολιάζω: Μου θυμίζει τον Γιάννη Μπαξεβάνη. Λίγες μέρες μετά του είπα αυτό το σχόλιο και μου απάντησε: Ήμουν στην ομάδα του! Βαθιά νόστιμος, άριστος τεχνικά και με πολύ μέλλον μπροστά του. Ανυπομονώ να δω την εξέλιξη του στα χρόνια και πιστεύω πως τον περιμένουν και μας περιμένουν μεγάλες στιγμές!
Λία Μακροστεργίου: Η μαγείρισσα της καρδιάς μας. Μαγείρισσα ναι, όχι σεφ. Έτσι της αρέσει να την αποκαλούν. Το σπιτικό φαγητό της Λίας, μέσα από την Σπιτική Μπουκιά, καθημερινά χαρίζει τα πιο ζεστά συναισθήματα ολοκλήρωσης και απόλαυσης σε όλους μας. Η Λία είναι βαθιά νόστιμη. Θυμάστε φαντάζομαι ότι στο Master Chef, από το οποίο έφυγε, επειδή η ίδια τα παράτησε, οι κριτές της έκαναν το μόνιμο σχόλιο περί “βαθιάς νοστιμιάς”. Θα ήθελα να δω την Λία, κάτι που και η ίδια φαντάζομαι θα το ήθελε, σε στήσιμο μενού εστιατορίων της πόλης μας. Μα το κάνει για τόσες άλλες πόλεις και να μη το έχει κάνει στον Βόλο; Η Λία κάνει το πιο δύσκολο. Το πιο απλό, πολύ νόστιμο. Γι αυτή η υψηλή γαστρονομία, δεν είναι δύσκολη και κρίμα που στην πόλη μας, δεν το έχουμε ανακαλύψει. Πέρα απο το γεγονός ότι οι άριστες μαγειρικές τις ικανότητες δεν θα μπορούσαν να την αφήσουν έξω από αυτή την λίστα, ένας από τους λόγους που την βάζω μέσα σε αυτή, είναι επειδή καθημερινά μαθαίνει τον κόσμο, πως τα πιο απλά υλικά, οι πιο απλές γεύσεις, μπορούν να γίνουν και οι πιο δυνατές. Εκπαιδεύει τον κόσμο, στην πιο νόστιμη κουζίνα.
Παναγιώτης Μαργαριτούλης: Νέα ενδιαφέρουσα άφιξη στην πόλη. Τώρα τον μαθαίνουμε αλλά είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε πως η κουζίνα του κουβαλά πολλές εκπλήξεις που είμαστε ανυπόμονοι να τις δούμε να ξετυλίγονται μπροστά μας. Διαφαίνεται μεγάλο ταλέντο και δεν σας κρύβω ότι μου έχει κινήσει έντονα το ενδιαφέρον να αποκωδικοποιήσω την πολυδιάστατη μαγειρική του ταυτότητα.
Θα ήταν μεγάλη παράλλειψη αν κάπου μέσα σε αυτό το κείμενο, δεν ανέφερα τον Νίκο Τακτικό από το Ενθύμιον, ίσως το καλύτερο εστιατόριο για κρέας στην πόλη μας, με υπέροχες κοπές και σωστότατα ψησίματα, αλλά και τον Αχιλλέα Κρανά από “Τα Μαγειράκια” που έκαναν τον Άγιο Βλάσιο προορισμό για φαγητό, χαρίζοντας μας πραγματικά αξιοζήλευτο φαγητό.
Και θα μου πεις: Ο Γρηγόρης Δώρα που είναι ;
Θα σου απαντήσω: Ο Χέλμης είναι μια κατηγορία μόνος του και σίγουρα πολύ περήφανος, που βλέπει πως ο Βόλος πηγαίνει με νεότερα παιδιά καθημερινά μπροστά.
