Όπως καταλάβατε σε αυτές τις λίγες γραμμές πρωταγωνιστής θα είναι ο Γιώργος Καλλεργής, ο άνθρωπος που είτε κάποιοι αγάπησαν πολύ, είτε αδιαφόρησαν γι αυτόν πολύ….
Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού πάντα έτσι γίνεται με τους αληθινούς και αυθόρμητους ανθρώπους!!!!
Η είδηση της αυτοκτονίας του μέσα στην επιχείρηση του, στο Novel στο αγαπημένο μας Βολόνάκι, ήταν μια είδηση που μας σόκαρε όλους….λίγο περισσότερο τους δικούς του ανθρώπους, αλλά αιφνιδιαστικά πολύ εμένα την ίδια, που στο πρόσωπο του είχα δει όλη την ελπίδα και την αισιοδοξία που χρειαζόμουν κάνοντας όνειρα για την πιο αγαπημένη πιάτσα της πόλης, για την πιάτσα, που έχει τ όνομα της το “παιδί” μου, το “σπίτι μου”!!!!
Είπαμε ο Γιώργος ήταν ένας άνθρωπος που είτε αγαπούσες πολύ, είτε μισούσες….
Και αυτό, γιατί δεν σκεφτόταν πριν μιλήσει, δεν ήταν διπλωμάτης και σίγουρα πολλές φορές δεν ήταν ευχάριστος με τις αλήθειες που έλεγε…
Δεν θα τον χαρακτήριζα εύκολο άνθρωπο, σίγουρα όμως δεν θα τον χαρακτήριζα και μη συνεννοήσιμο, αφού αν έβρισκες τα κουμπιά του, θαρρώ πως θα μπορούσες μαζί του να κάνεις υπέροχες συζητήσεις και σίγουρα πρωτοπόρες και όμορφες συνεργασίες…
Η σχέση μας ξεκίνησε “στραβά”, όπως και με άλλους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων του Volonaki, που αρχικά δεν κατάλαβαν τι είναι το Volonaki και αναρωτιόντουσαν “τι θέλει αυτή τώρα εδώ, με τ όνομα της δικής μας πιάτσας ή τι χαζομάρες γράφει”….χωρίς καν να σκεφτούν ότι απλά ήξερα ότι αυτές οι “χαζομάρες” για την πλειονότητα των Βολιωτών ήταν αυτό ακριβώς που τους έλειπε και ήθελαν!
Η σχέση μας ξεκίνησε με τσακωμό. Όμως ο Γιώργος ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που ήξεραν να βλέπουν μπροστά και κυρίως από αυτούς τους ανθρώπους που ήξεραν ν αναγνωρίζουν τα λάθη τους και τις τυχόν αδικίες τους…
Δεν πέρασε πολύς καιρός και με πλησίασε για να μου ζητήσει μια “αντρίκια συγνώμη” και να μ ευχαριστήσει για όσα κάνω για το Βολονάκι και την πόλη μας!!!
Τον θυμάμαι, να με πιάνει το βράδυ της πρώτης Λευκής Νύχτας, όπου ήμουν Λευκή Νύχτα φορώντας “νυφικό” και να μου λέει: Αυτή τη στιγμή, γι αυτό το νυφικό μπορεί πολλοί να σε κοροιδέψουν, όμως εσύ ξέρεις πολύ καλα τι κάνεις. Είσαι πολύ μπροστά και μπράβο σου, πρέπει εδώ όλοι μαζί της πιάτσας να μαζευτούμε να δούμε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε, τι έχεις να μας προτείνεις!
Θεωρώ σημείο ορόσημο της ζωής του, την συνάντηση του με μια υπέροχη γυναίκα, δυναμική, δημιουργική αλλά με βελούδινη ψυχή, γεμάτη αγάπη και πάθος για την ζωή, γεμάτη ανάγκη για προσφορά…
Την Πηνελόπη Παπαθανασίου, μια από τις λίγες γυναίκες που εκτιμώ και θαυμάζω τόσο πολύ σε αυτή την πόλη!
Ο Γιώργος ήταν λες και βρήκε τον δάσκαλο του. Ακόμα και το πρόσωπο του και οι κινήσεις των χεριών του είχαν αλλάξει….όσο για τα μάτια του, όταν την κοίταζε, απλά τα λάτρευες και τ αγαπούσες!
Η Πηνελόπη θαρρώ του έδινε μια ιδιαίτερη ισορροπία στη ζωή και την σκέψη του!
Δεν ξέρω αν έχω συναντήσει άλλον άντρα στη ζωή μου, να μιλά με τόσο θαυμασμό για τη γυναίκα που έχει επιλέξει να έχει στο πλευρό του. Πολλές φορές θαρρώ, σε πράγματα που κάναμε, τον ένοιαζε να φανεί πόσο σωστή και πόσο υπέροχη είναι η Πηνελόπη, περισσότερο από κάθετι άλλο….
Ο Γιώργος Καλλέργης ήρθε και έδωσε ζωή στην καλύτερη γωνία του Βολονάκι!
Μέχρι τότε δεν υπήρχε επιχείρηση εστίασης στο σημείο, ωστόσο το σημαντικό είναι ότι έδωσε ζωή στην ίδια την πιάτσα, με τις ιδέες του, τις προτάσεις του και όχι μόνο…
Τα κόκκινα χαλιά, οι ψησταριές της Τσικονοπένπτης και όχι μόνο είναι μερικές από τις “μόδες” που έφερε στην πιο γνωστή πιάτσα της πόλης!
Πάντα μπροστά και πάντα μάχιμος για να γίνουν πράγματα στο Βολονάκι. Με όνειρα και με ελπίδες!
Δεν θα ξεχάσω την ημέρα που μαζευτήκαμε στο Βολονάκι, όπως και στην παραλία αργότερα, για να μαζέψουμε υπογραφές και να κάνουμε ένσταση για το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της εστίασης στον Βόλο.
Αγωνιστής μέχρι τέλους….τι και αν τα τηλέφωνα που δεχόμασταν δεν ήταν θετικά, αυτός επέμενε να το παλέψουμε, έστω για την μία πιθανότητα να κερδίσουμε!
Δίπλα του στην μάχη, με δική της πρωτοβουλία η Δικηγόρος Πηνελόπη Παπαθανασίου, που προσφέρθηκε να συντάξει εθελοντικά την ένσταση, βοηθώντας τους επιχειρηματίες της πόλης μας με όποιον τρόπο μπορούσε!
Εκείνο το βράδυ είχα μιλήσει με πολλούς επιχειρηματίες της εστίασης και μ ένα στόμα, είτε τον συμπαθούσαν, είτε όχι και τόσο, όλοι συμφωνούσαν στ ότι: Ο Γιώργος πρέπει να βγει μπροστά, ν αναλάβει τον Σύλλογο της εστίασης, όχι για να κάνει δηλώσεις ή να μεταφέρει προβλήματα, αλλά για να οργανώσει εκδηλώσεις και όχι μόνο, που θ αυξήσουν τα κέρδη μας και θα χαρίσουν χαρά στον κόσμο!!!
Από την Τ.οικονομάκη, μέχρι την Παραλία, αυτό ήταν μια κοινή σκέψη, σχεδόν όλων…
Αργά το βράδυ της ίδιας ημέρας και ενώ μιλάμε στο τηλέφωνο για να τον ενημερώσω για το τι έγινε με την ένσταση, ο Γιώργος μοιραζόταν μαζί μου τόσα όνειρα γι αυτή την πιάτσα, τόσες σκέψεις για να μη θέλει ο κόσμος να φύγει από εκεί και για να δουλέψουν όλα τα μαγαζιά πολύ περισσότερο!
Πολλές φορές του είχα πει, να βγει μπροστά αλλά πάντα αρνιόταν…εκείνο το βράδυ, το τελευταίο που μιλήσαμε και ενώ του είχα πει τι μου έλεγαν οι επαγγελματίες της εστίασης, μου ειπε: Δώρα θα το κάνω και μαζί μ εσένα και όλους τους συναδέλφους θα κάνουμε πολύ όμορφα πράγματα, θα έρχονται από τους γύρω νομούς και για καφέ και ποτό στον Βόλο!
Όνειρο ήτανε…….που δεν πρόλαβε να βγει αληθινό!!!
Αντίο Γιώργο μου….αντίο!
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας αγωνιστής, ένας άνθρωπος που πάλευε ακόμα και αν οι πιθανότητες δεν ήταν υπερ του…έτσι απλά αποφάσισε να φύγει!
Σου δίνω τον λόγο μου….πως όσα μαζί σχεδιάζαμε θα τα μάθουν όλοι οι συνάδελφοι σου και εύχομαι μαζί τους να τα κάνουμε πραγματικότητα και σε κάθε βραδιά, σε κάθε event, το ξέρω…θα είσαι εκεί δίπλα μας, χαρούμενος και ικανοποιημένος!
