Αχ παιδιά….
Μετακίνηση 6 χθες και περπατώντας προς το Σουτραλί, έφτασαν κάποια στιγμή μπροστά στο Layal…..
Στάθηκα, κοίταζα την επιγραφή…..και μ έπιασα ν αναπολώ, μια ολόκληρη εποχή!
Μια άλλη ζωή….μια ζωή που είναι σα να μην την ζήσαμε εμεί, τόσο μακριά και τόσο ξένη να φαντάζει πια!
Άλλες εποχές….εκείνες οι χρυσές, που πέρασαν μαζί με την κρίση και που κοντεύουμε να ξεχάσουμε λόγω κορωνοϊού!!!
Τις ζήσαμε, εμείς, η γενιά μου λιγότερο…οι γονείς μας περισσότερο!
Ας ευχηθούμε τουλάχιστον τα παιδιά μας….να ζήσουν καλύτερα!!!!
Και τι δεν θα έδινα για ένα ακόμα βράδυ στο Layal…χωρίς άγχη και χωρίς μάσκες!
