Η μαγειρική τους έφερε κοντά, ο έρωτας τους ένωσε και η αγάπη τους οδήγησε να συμβαδίσουν στην ζωή και στην κουζίνα.
Μια σπίθα ήταν στην αρχή, σε μια κουζίνα της Κέρκυρας με Chef τον Χάρη Νικολούζο και έγινε πυρκαγιά στους ουρανίσκους μας στον όμορφο και γραφικό Άγιο Βλάσιο Πηλίου, όπου επέστρεψαν για να μοιραστούν τα μαγειρικά τους όνειρα και την ζωή τους!
Ο λόγος για “Τα Μαγειράκια” τον Αχιλλέα Κρανά και την Κατερίνα Κασσαβέτη που γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Άγιο Βλάσιο που σήμερα οι δύο τους, βάζουν δυνατά στον γαστρονομικό χάρτη.
Είναι σίγουρα από τις πιο σοβαρές μαγειρικές δουλειές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στον νομό μας και ειδικότερα στο Πήλιο. Έχουμε να κάνουμε με πραγματικά πολύ καλή πρώτη ύλη, με παρασκευές που κατά κύριο λόγο είναι χειροποιήτες και με ανθρώπους άριστους γνώστες τεχνικών που λίγοι γνωρίζουν στην πόλη μας.
Επίσης έχουμε ένα έξυπνο μενού, αφού είναι προσεχτικά φτιαγμένο με την ισορροπία στις επιλογές να κάνει την διαφορά. Οι σύγχρονες προσεγγίσεις και η δημιουργικότητα να μεν υπάρχουν, αλλά σου δίνονται και όλες αυτές οι κλασσικές επιλογές που πάντα θα προτιμούν όσοι δεν είναι ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες και δοκιμές, ωστόσο ακόμα και σε αυτές τις επιλογές, ο Αχιλλέας και η Κατερίνα δίνουν το κάτι παραπάνω και διαφοροποιούνται.
Το μενού τους και η κουζίνα τους είναι σαν ένα σκοινί πάνω στο οποίο ισορροπούν με τελειότητα. Ναι μεν, αλλά…
Ναι, νέες τεχνικές, ναι δημιουργικότητα, ναι φαντασία, ναι….σύγχρονα στησίματα, όμως είμαστε στον Άγιο Βλάσιο και οι παλιοί τα θέλουν όπως τα θέλουν και οι τουρίστες θέλουν γεύση τοπική και αυτή την βρίσκουν στα παραδοσιακά πιάτα που είναι τόσο χειρουργικά πειραγμένα, που δύσκολα αντιλαμβάνεσαι τι έχει πειράξει και πως…
Τα δύο ατού τους στην κουζίνα, ο ξυλόφρουνος και το καπνιστήριο που πιστέψτε με και τα δύο κάνουν την δική τους σημαντική διαφορά!
Τι να πω για το καπνιστό ψαρονέφρι, για την τάρτα κοτόπουλο, για το λουκάνικο μπλε τυρί (εδώ τους αγάπησα για τον τρόπο που γευόσουν τα πάντα χωρίς να τα βλέπεις)…. για το κοντοσούβλι τους και όλα τα ψητά τους, στα οποία έδωσαν ρεσιτάλ ψησίματος!
Γεύσεις, εντάσεις και ισορροπίες….ναι σε τεντωμένο σκοινί, το οποίο τους άντεξε και εμείς τους δώσαμε το μεγαλύτερο μας χειροκρότημα, έτσι για να απαντήσουμε και στην Πρωτοψάλτη!
Εκεί που τρελάθηκα, ήταν με τα 2 γλυκά στο τέλος. Πολύ καλά και εγώ ξέρετε πως με αυτά ειδικά, είμαι πολύ αυστηρή. Τρώγοντας το δικό τους τιραμισού, μια δική τους εκδοχή, που έγινε με ότι υλικά είχαν στην κουζίνα, αυτό και αν είναι δημιουργικότητα, θυμήθηκα το τελευταίο τιραμισού που έφαγα, από τα χέρια υποτίθεται δύο εκ των καλύτερων ζαχαροπλαστών της χώρας και σκέφτηκα πόσο άδικη ήμουν που εκείνο το τιραμισού το χαρακτήρισα απλά “μέτριο”…όταν δύο μάγειρες μου προσφέρουν ένα τέτοιο γλυκό και μάλιστα με αμηχανία, γιατί δεν ξέρουν -νομίζουν- από γλυκά!
Να πας να γνωρίσεις “Τα Μαγειράκια” στον Άγιο Βλάσιο, να νιώσεις την ζεστή φιλοξενία τους και να γευτείς δυνατές, καθαρές και πολλές φορές σχεδόν συγκινητικές γεύσεις!
Στο προτείνω με κλειστά μάτια!
Και βάζω και ένα στοίχημα: Φεύγοντας θα έχετε ανανεώσει ήδη το ραντεβού σας για την επόμενη σας συνάντηση με “ΤΑ ΜΑΓΕΙΡΑΚΙΑ”!
