Γράφει η Κλασσική Φιλόλογος
Νατάσα Λαμπρινάκου – [email protected]
Εγώ! Πρώτη και καλύτερη! Και δεν τον φοβάμαι απλώς. Τον τρέμω. Και αυτόν και όλη την ψευτοράπ παρέα του. Και δεν φοβάμαι αυτούς τους ίδιους ως οντότητες, αλλά την επίδραση που ασκούν στα παιδιά μας.
Έχετε διαβάσει ποτέ στίχους των τραγουδιών τους; Και λέω «διαβάσει» γιατί ακούγοντάς τους δεν θα τους καταλάβετε! Αν λοιπόν δεν το έχετε ήδη κάνει, τώρα ήρθε η ώρα. Στιχάκια χωρίς νόημα και συνοχή που απλώς γεμίζουν τη μουσική και τα οποία αφορούν βασικά δύο πράγματα: ναρκωτικά και λεφτά! Σε κάποια τραγούδια μάλιστα μας δίνονται και ακριβείς οδηγίες για το πώς «μοιράζονται» τα ναρκωτικά. Επιμορφωτική μουσική, όχι αστεία! Αφήστε που στις συναυλίες τους ωθούν τα παιδιά να παρατήσουν το σχολείο και το διάβασμα και αντ’ αυτών να κάνουν χρήση ναρκωτικών. Και φυσικά μην ξεχνάμε και τα λεφτά! Σε όλα τα τραγούδια δεν ξεχνούν να μας υπενθυμίσουν ότι όλα τα κάνουν για τα λεφτά και τώρα που έχουν δεν τους νοιάζει τίποτα άλλο!
Μάλιστα αυτά τα τραγούδια δεν μιλάνε καν για έρωτα! Γιατί; Γιατί απλούστατα έχουν εξορίσει και εκμηδενίσει τις γυναίκες, τις οποίες αποκαλούν με δύο πασίγνωστους πλην χυδαίους χαρακτηρισμούς. Κι όμως! Τα κορίτσια όχι μόνο τους ακούν μανιωδώς αλλά και αυτοβρίζονται σιγοτραγουδώντας τα τραγούδια της μεγαλύτερης σεξιστικής περσόνας που έχει υπάρξει στα ελληνικά «καλλιτεχνικά» δρώμενα. Και πριν προλάβετε να αναρωτηθείτε γιατί αυτό είναι κακό θα σας πω εγώ: γιατί έτσι δημιουργούν στα κορίτσια της παιδικής κι εφηβικής ηλικίας τη συνήθεια να τα αποκαλούν με αυτά τα προσωνύμια. Συνεπώς, όταν κάποιος τις αποκαλέσει έτσι δεν θα το θεωρήσουν υποτιμητικό αλλά θα το αποδεχτούν, όπως θα αποδεχτούν και τη σφαλιάρα που θα ακολουθήσει.
Θα ήθελα επίσης να ξεκαθαρίσω και κάτι άλλο. Η επιλογή των προτύπων μας είναι δική μας υπόθεση. Η επικράτηση όμως συγκεκριμένων κοινωνικών προτύπων είναι υπόθεση όλων μας. Κι επειδή έχω ακούσει και την θεωρία ότι ο συγκεκριμένος αντιδρά έτσι επειδή βίωσε το ρατσισμό και την περιθωριοποίηση λόγω της καταγωγής του από την Αλβανία, θα μου επιτρέψετε να σας θυμίσω το παράδειγμα του Αντετοκούμπο, ο οποίος επίσης βίωσε τον ρατσισμό και την περιθωριοποίηση λόγω της καταγωγής του. Οπότε όχι! Αυτά δεν είναι επιχειρήματα, αλλά δικαιολογίες.
Υγ. Εμείς τον κάναμε «μάγκα» και μπράβο μας!
Υγ2. Όταν πηγαίναμε γυμνάσιο εν έτει 2004 νιώθαμε συστολή που ακούγαμε Nivo!
