Είναι πολλά τα χρόνια, σχεδόν μεγάλωσα ακούγοντας την μητέρα μου να παραπονιέται για τα πεσμένα βλέφαρά της. Δεν ήταν μια γκρίνια που είχε σχέση με την αισθητική και την εικόνα της, αλλά με κάτι πολύ πιο βαθύ, κάτι που δυσκόλευε την καθημερινότητά της. Η όραση της επιβαρυνόταν όλο και περισσότερο, αφού τα μάτια της σχεδόν είχαν κρυφτεί από τα βλέφαρα.
Η ίδια αποφεύγει τους γιατρούς, ενώ η πιθανότητα ενός χειρουργείου ήταν γι’ αυτή ο χειρότερος εφιάλτης.
Λίγους μήνες πριν όμως, ήταν ένα πρόβλημα που κλήθηκε να το κοιτάξει στα μάτια και επιτέλους να το αντιμετωπίσει, αφού ο οφθαλμίατρός της δεν της άφησε άλλο περιθώριο.
Άρχισε, λανθασμένα για εμένα, να ρωτάει, να ψάχνει και να έχει στο μυαλό της την πιθανότητα να κάνει το χειρουργείο σε κάποιον επιστήμονα εκτός της πόλης μας.
Εγώ βέβαια το είχα αποφασίσει, πως το χειρουργείο θα γίνει από τον Βαγγέλη Λάμπρο*, που διαθέτει ιδιωτικά ιατρεία τόσο στον Βόλο, όσο και στην Αλεξανδρούπολη και ασχολείται με όλο το φάσμα της Πλαστικής, Αισθητικής και Επανορθωτικής Χειρουργικής εφαρμόζοντας τις σύγχρονες διεθνείς τάσεις και τεχνικές.
Λόγω της δουλειάς μου, επιλέγοντας έναν επαγγελματία, ξέρω τι πρέπει να προσέξω, τι πρέπει να ψάξω και τι κρύβεται πίσω απ όσα φαίνονται. Τον Βαγγέλη Λάμπρο, για προσωπικούς λόγους, τον παρακολουθούσα καιρό. Ξέρετε είναι αυτή η ηλικία στην οποία ξεκινάς να σκέφτεσαι τι θα κάνεις με εσένα και την εικόνα σου και επειδή πολλά έχουν δει τα μάτια μας, εγώ ήθελα να έχω βρει τον γιατρό μου, πριν ακόμα τον χρειαστώ.
Βέβαια, τον χρειάστηκε η μητέρα μου πριν από εμένα.
Η πρώτη συνάντηση:
Αφού είχα εξηγήσει στην μητέρα μου όλους τους λόγους που δεν αξίζει να κάνει το χειρουργείο της εκτός πόλης, αφού της έδωσα δεκάδες παραδείγματα γυναικών και αντρών από άλλες πόλεις, ακόμα και από άλλες χώρες, που έρχονται στον Βόλο για τους δικούς μας γιατρούς και ειδικότερα για τον κ.Λάμπρο, φτάσαμε να κάνουμε το πρώτο μας ραντεβού με τον γιατρό. Η αλήθεια είναι ότι η μητέρα μου ξέρει πόσο ψάχνω τα πάντα και με εμπιστεύεται απόλυτα.
Είχα μόνο έναν φόβο μέσα μου. Ότι θα κάνει πίσω. Φοβάται τα χειρουργεία και τόσα χρόνια αυτός ο φόβος έφτασε τα βλέφαρα της πια σε σημείο, να εμποδίζουν την όραση της. Λίγα λεπτά με τον γιατρό έφτασαν για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της μητέρας μου σε τέτοιο βαθμό που πριν φύγουμε από το γραφείο του, πριν καν το σκεφτεί, έκλεισε ημερομηνία, με εμένα να αναφωνώ από μέσα μου: “Δεν το πιστεύωωωωωωωω!!!” Ευτυχώς που δεν είχα τότε καθόλου θάρρος στο γιατρό, γιατί θα το φώναζα και απ’ έξω μου και θα με άκουγε όλη πολυκατοικία.
Ευγενικός, ήρεμος, αναλυτικός και υποστηρικτικός από την πρώτη στιγμή. Επιβεβαίωσε στο έπακρον, όλα όσα πίστευα γι αυτόν και η αλήθεια είναι, ότι με τόση εμπειρία πια, σπάνια πέφτω έξω “μεταφράζοντας επαγγελματικές υποστάσεις”.
Στα θετικά που αποκομίσαμε από την πρώτη συνάντηση μαζί του, το γεγονός ότι η μητέρα μου συζήτησε και για κάποιες αισθητικές επεμβάσεις. Γνώσεις γύρω από το θέμα δεν έχει. Εγώ άφησα την συζήτηση να κυλήσει, έχοντας όμως κάποιες πληροφορίες γύρω απ’ όσα συζητούσαν. Εκτίμησα στον γιατρό μας, τα “όχι” του και τα τεκμηριωμένα επιχειρήματά του. Την ειλικρίνεια του. Είχε την ευκαιρία, αλλά δεν την εκμεταλλεύτηκε να προχωρήσει στην μητέρα μου σε ενέργειες που μπορεί να είχαν κάποιο αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά δεν θα ήταν το καλύτερο γι’ αυτή και δεν θα είχαν και διάρκεια.
Στο χειρουργείο:
Ο Βαγγέλης Λάμπρος, έχει αυτή την μαγική ικανότητα να σε κάνει να νιώθεις πέρα από εμπιστοσύνη και ιδιαίτερα οικεία. Λίγο πριν πάμε η μητέρα μου είχε ταχυκαρδία, σε σημείο να φοβάμαι. Προσπαθούσα μάταια και εγώ και ο πατέρας μου να την χαλαρώσουμε, αλλά κανείς μας δεν τα κατάφερε τόσο καλά όσο ο Βαγγέλης, μόνο σε λίγα λεπτά.
Καθόμασταν απ έξω και ακούγαμε γέλια. Ναι, η μητέρα μου απολάμβανε την διαδικασία. Εγώ πάλι την μουσική με την οποία ο γιατρός είχε επιλέξει να χειρουργεί. Προς το τέλος του χειρουργείου μπήκα μέσα και εγώ. Ο Βαγγέλης έχει ακόμα ένα μαγικό στοιχείο, κάνει τα δύσκολα να μοιάζουν εύκολα, είναι λες και ένα χειρουργείο γι’ αυτόν είναι “γιορτή”. Και ναι, αν το σκεφτείς γιορτή είναι. Γιορτάζεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, που θα συναντήσεις άμεσα.
Η αποθεραπεία:
Εδώ πρέπει να σας πω, πως ο γιατρός μας έβαλε τα δυνατά του να μας φοβίσει. Ήθελε να εστιάσει στα πιο δύσκολα που μπορεί να χρειαζόταν να αντιμετωπίσουμε. Δεν περιέγραψε ένα “παιχνιδάκι”, είπε αλήθειες και μάλιστα επέλεξε να πει τις πιο σκληρές αλήθειες, αλλά και πάλι με τον δικό του μοναδικό τρόπο, που σε κάνει να μη φοβάσαι και να νιώθεις τεράστια ασφάλεια. Περιμέναμε ότι ίσως η μητέρα μου είχε κάποιους πόνους τις 2-3 πρώτες μέρες. Το αποτέλεσμα, ήταν να μη νιώσει πόνο ποτέ. Για αρκετές μέρες πρόσεχε, δεν έκανε να σκύβει και η ίδια επέλεξε να μη βγει από το σπίτι, γιατί δεν ήθελε να την βλέπουν με τα ράμματα. Φυσικά και αν το ήθελε θα μπορούσε. Δύο μέρες μετά το χειρουργείο, η μητέρα μου συγκινημένη μου δείχνει μήνυμα τους γιατρούς της που την ρωτούσε πως είναι και πως αισθάνεται. Δεν πίστευε σε αυτό που έβλεπε. Δεν τον είχε ενοχλήσει καν, αλλά αυτός ενδιαφέρθηκε να μάθει.
2 μήνες και κάτι μετά…
Μέσα σε αυτούς τους 2 μήνες, βρεθήκαμε στο γραφείο του γιατρού αρκετές φορές, ενώ κάθε φορά που η μητέρα μου τον χρειάστηκε ήταν εκεί να της απαντήσει, να της εξηγήσει, να της αναλύσει ότι ήθελε. Δύο μήνες και κάτι μετά το χειρουργείο και η μητέρα μου δεν σταματά να φωτογραφίζεται, γιατί αυτό το σπορ το είχε κόψει, ενώ όταν και αν φωτογραφιζόταν το έκανε πάντα με γυαλιά, για να μη φαίνονται τα μάτια της. Θα έμπαινε νωρίτερα σε όλη αυτή την διαδικασία, αν ήξερε ότι θα της ήταν τόσο εύκολο. Αν είχε βρεθεί στο γραφείο του Βαγγέλη και όχι σε κάποιο άλλο, νωρίτερα. Βλέπει καλύτερα. Βλέπει καλά και της αρέσει ο εαυτός της. Με καμάρι καθημερινά μου λέει, πόσο ωραία σχόλια της κάνουν και πόσο πιο νέα δείχνει. Η μητέρα μου νιώθει πως απέκτησε ένα ακόμα παιδί. Τον Βαγγέλη της, που της άλλαξε την ποιότητα της ζωής της και την καθημερινότητα της, αλλά και την εικόνα της, γεγονός που έχει συμβάλλει αυτόματα στην ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση της.
Συμπερασματικά:
Είστε πολλοί εκεί έξω σαν την μητέρα μου. Το κατάλαβα από τα δεκάδες μηνύματα που μου στέλνατε όταν είδατε πως μπήκε στην διαδικασία της βλεφαροπλαστικης. Με εντυπωσίαζαν ερωτήσεις όπως: Είναι καλός ο Λάμπρος;
Αυτή την ερώτηση, την είχα απαντήσει πρώτα στον εαυτό μου, πριν του εμπιστευτώ την μητέρα μου και τα μάτια της. Πόσες παροιμίες κυκλοφορούν για τα “μάτια”; Όχι τυχαία. Είναι το σημαντικότερο και ίσως το πιο ευαίσθητο λόγω κατασκευής και του λεπτού δέρματος γύρω από αυτά, σημείο του προσώπου μας. “Να την προσέχεις σα τα μάτια σου”, λέει ο λαός μας…. και ο Βαγγέλης την μητέρα μου και όλους του τους ασθενείς, τους προσέχει “σαν τα μάτια του”!
Σε όλες τις υπόλοιπες ερωτήσεις λίγο-πολύ απάντησα παραπάνω. Όμως για ακόμα μια φορά, δημόσια και όχι ιδιωτικά, θέλω ειλικρινά, να μην ταλαιπωρείτε τον εαυτό σας χωρίς λόγο και να του κάνετε αυτό το όμορφο δώρο. Είστε πολλοί, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είστε τόσοι πολλοί που αντιμετωπίζεται πρόβλημα με την πτώση των βλεφάρων. Το έχω πει και θα το λέω κάθε μέρα με κάθε ευκαιρία: Ο μόνος λόγος να μετανιώσετε, είναι ο χρόνος που χάσατε. Είναι το ωραιότερο δώρο στον εαυτό σας, που θα αλλάξει την ποιότητα της ζωής σας και κυρίως την ψυχολογία σας.
Το ευχαριστώ
Κάποια πράγματα δεν κοστολογούνται. Το χαμόγελο της μητέρας μου. Η αυτοπεποίθηση της. Η ποιότητα της ζωής της. Πως ακριβώς μπορείς να ευχαριστήσεις γι αυτά τα τόσο σημαντικά δώρα, που μας έκανε ο γιατρός μας Βαγγέλης Λάμπρος; Ο Βαγγέλης είναι ο άνθρωπος, που μαζί με λίγους ακόμα, θα έχω στο μυαλό μου, όταν μιλώ σε κάποιο συνέδριο, σε κάποια έκθεση ή σε εν δυνάμει πελάτες, λέγοντας το αγαπημένο μου moto που συνοδεύει κάθε δημόσια ομιλία μου: Είμαστε ότι πουλάμε, πουλάμε αυτό που είμαστε. Δεν δημιουργούμε προσδοκίες στις οποίες δεν ανταποκρινόμαστε. Καλύπτουμε ανάγκες και ξεπερνάμε τις προσδοκίες των πελάτων μας!
Γιατί ο Βαγγέλης Λάμπρος, δεν με επιβεβαίωσε απλώς, αλλά ξεπέρασε τις προσδοκίες μας και όχι μόνο τις δικές μας αλλά πολλών ακόμα ανθρώπων, από τον Βόλο, την Αλεξανδρούπολη, κάθε γωνιά της χώρας μας, αλλά ακόμα και από το εξωτερικό. Και αυτό είναι κάτι που το αντιλήφθηκα από τα επίσης δεκάδες μηνύματα που δέχτηκα.
Σε ευχαριστούμε Βαγγέλη. Είναι τιμή μας και χαρά μας να σε έχουμε και στον Βόλο.
Δείτε το πριν και το μετά σε εικόνες:
- Ελευθερίου Βενιζέλου 18, Βόλος
Τηλέφωνο: 2421038649
- Αρκαδιουπόλεως 18 & Λεωφόρος Δημοκρατίας, Αλεξανδρούπολη
Τηλέφωνο: 2551028580
Περισσότερα: https://plasticdr.gr/
*Ο Ευάγγελος Λάμπρος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο. Είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Αλεξανδρούπολη).
Εκπαιδεύτηκε εργαζόμενος επί σειρά ετών σε Κλινικές Πλαστικής Χειρουργικής και Ιατρικών εφαρμογών Laser μεγάλων νοσηλευτικών ιδρυμάτων της Γερμανίας (Βερολίνο) και της Αγγλίας (Λονδίνο, Σέφιλντ), καθώς και στην Πανεπιστημιακή Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής του Νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» στη Θεσσαλονίκη, τη μοναδική Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής στην Ελλάδα η οποία αποτελεί πιστοποιημένο εκπαιδευτικό κέντρο από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πλαστικής, Επανορθωτικής & Αισθητικής Χειρουργικής.
Έλαβε, μετά από εξετάσεις, τον τίτλο ειδικότητας της «Πλαστικής, Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής». Ολοκλήρωσε τις Μεταπτυχιακές του σπουδές (Master) στην «Κλινική και Χειρουργική Ανατομία» και είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ (PhDc) του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με αντικείμενο μελέτης τις Αγγειακές Ανωμαλίες. Έχει παρουσιάσει πλήθος εργασιών σε ιατρικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα σε διεθνή ιατρικά περιοδικά.
