Σήμερα θα δούμε μια πρωτότυπη και ενδιαφερούσα συλλογή που γίνεται από την κυρία Μάγδα Κοτζιά, ιδιοκτήτρια του ομώνυμου εστιατορίου που βρίσκεται στον Λαύκο Νοτίου Πήλιου.
Όλα ξεκίνησαν στις αρχές του 2016.Ένα βράδυ, δύο καλοί φίλοι της Μάγδας, ο Christofer και η Catherin, την επισκέφθηκαν μαζί με τους φίλους τους στο εστιατόριο της φέρνοντας της, την πρώτη της ποδιά, από τον Λονδίνο. Δέκα μέρες αργότερα δύο άλλοι φίλοι της Μάγδας, της έφεραν μια ακόμα ποδιά, αυτή την φορά από την Ολλανδία.
Η Μάγδα, όπως μας διηγήθηκε, σκέφτηκε πως δεν θα ήταν δύσκολο να συλλέξει ποδιές και από άλλα μέρη του κόσμου, από φίλους, γνωστούς και περαστικούς. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε η ιδέα της υπέροχης αυτής συλλογής ποδιών. Φίλοι και γνώστοι ξεκίνησαν να της φέρνουν ποδιές από κάθε γωνιά της γης, αριθμώντας μέσα σε ένα χρόνο, σχεδόν 80 ποδιές.
Στην μέχρι τώρα συλλογή της, συναντούμε ποδιές από Ελλάδα, Κύπρο, Ευρώπη, Αμερική,Ασία, με χρώματα και σχέδια, άλλες σταμπωτές άλλες κεντητές στο χέρι. Η Μάγδα συλλέγει ποδιές από οποιοδήποτε μέρος, χωριά, πόλεις, χώρες, συλλόγους. Τις ποδιές αυτές, μπορεί κανείς να θαυμάσει στο ομώνυμο εστιατόριο, που διατήρει στον Λαύκο.
Στόχος της Μάγδας, είναι να μπει στο Βιβλίο Γκίνες. Για να γίνει αυτό βέβαια, θα πρέπει να έχει ένα μεγάλο αριθμό ποδιών στην συλλογή της.
Το μήνυμα που στέλνει η Μάγδα και επιθυμεί να μοιραστεί με όλους εσάς που έχετε συμβάλει στο να δημιουργηθεί αυτή η συλλογή αλλά και όλους εσάς που επιθυμείτε να συμβάλετε είναι το εξής:«Ενδεχομένως στο Βιβλίο Γκίνες να μην κατορθώσω να μπω, όμως σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι, ίσως ακούγεται κοινότοπο άλλα αυτή ειναι η ουσία. Μέσα από αυτό το όμορφο «ταξίδι» που έχω κάνει αυτό τον 1 χρόνο, συγκέντρώνοντας όλες αυτές τις πανέμορφες ποδιές, έχω νιώσει ότι υπάρχουν άνθρωποι που με αγαπούν και με εκτιμούν και άλλοι που απλώς φοβούνται την τρέλα μου (χαριτολογώντας!) στους οποίους λέω: «μην τυχόν πάτε κάπου και γύρισετε χωρίς ποδιά!» Και μόνο που όλοι αυτοί οι φίλοι και γνωστοί μπαίνουν στην διαδικασία να ψάξουν για ποδιά, να μου κεντήσουν σε κάποιες περιπτώσεις αν δεν βρουν, ή να μου κάνουν μια ποδιά με μια αφιέρωση τους, χωρίς να αναφέρεται κάποιο μέρος, είναι κάτι που με κάνει να αιαθάνομαι ιδιέταιρα χαρούμενη και με συγκινεί».
lafkos.gr
