Η Ρινοπλαστική στο Χειρουργείο Βήμα – Βήμα

Η ρινοπλαστική ή αλλιώς πλαστική μύτης είναι η χειρουργική επέμβαση με την οποία βελτιώνουμε το σχήμα και το μέγεθος της ρινός.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Πλαστικής και Επανορθωτικής Χειρουργικής Προσώπου (American Academy of Facial Plastic and Reconstructive Surgery) υπάρχουν δύο βασικοί τύποι ρινοπλαστικής: η κοσμητική και η λειτουργική. Στην πρώτη ο βασικός μας στόχος είναι η αλλαγή της εξωτερικής μορφής της μύτης με σκοπό να βελτιώσουμε την αισθητική της. Από την άλλη, στη λειτουργική ρινοπλαστική το πρωταρχικό μας μέλημα είναι να αποκαταστήσουμε τη βατότητα της ρινικής αναπνευστικής οδού έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε μία ανεμπόδιστη αναπνοή. Βέβαια, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οι δύο αυτοί τύποι πλαστικής στη μύτη πραγματοποιούνται ταυτόχρονα, στον ίδιο χειρουργικό χρόνο και εξασφαλίζουν την αναβάθμιση τόσο της εμφάνισης όσο και της λειτουργίας της μύτης.

Ρινοπλαστική-Χειρουργείο: Τα βήματα

Έχει ενδιαφέρον, κάθε ασθενής που είναι υποψήφιος να υποβληθεί σε πλαστική μύτης, να γνωρίζει τα βασικά βήματα της επέμβασης. Η ανάλυσή τους θα σας δώσει μία ιδέα για το τι ακριβώς συμβαίνει στο χειρουργείο της ρινοπλαστικής και για το τι αλλαγές θα κάνει ο ρινοχειρουργός στη μύτη σας.

1. Τομή: Υπάρχουν δύο βασικές τεχνικές προσπέλασης που χρησιμοποιούνται στη συγκεκριμένη επέμβαση:
2. Η πρώτη είναι η εξωτερική ή ανοιχτή προσπέλαση η οποία στις μέρες μας έχει πλέον καταξιωθεί και είναι αυτή που επιτρέπει την αντιμετώπιση και των πιο περίπλοκων ανατομικών δυσμορφιών. Σε αυτή ο χειρουργός κάνει την αρχική τομή στη στυλίδα (στο δέρμα που χωρίζει τα δύο ρουθούνια μεταξύ τους) και στη συνέχεια την επεκτείνει στο εσωτερικό της μύτης.
3. Στη δεύτερη, την κλειστή προσπέλαση, όλες οι τομές γίνονται εσωτερικά.

Σε κάθε περίπτωση, και οι δύο μέθοδοι επιτρέπουν την πρόσβαση στον οστεοχόνδρινο σκελετό της μύτης έτσι ώστε να γίνουν οι απαραίτητες τροποποιήσεις.

1. Διόρθωση της ρινικής απόφραξης. Στο χειρουργείο της λειτουργικής  ρινοπλαστικής, προκειμένου να αποκαταστήσουμε τη βατότητα της ρινικής αναπνευστικής οδού  εκτιμούμε τρία βασικά ανατομικά στοιχεία της μύτης: το ρινικό διάφραγμα, τις κάτω ρινικές κόγχες και τις ρινικές βαλβίδες:

1. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί σκολίωση του ρινικού διαφράγματος δηλαδή παρεκτόπισή του προς τη μία πλευρά, αυτή διορθώνεται με πλαστική ρινικού διαφράγματος.
2. Αν υπάρχουν υπερτροφικές ρινικές κόγχες, ο χειρουργός προβαίνει στη συρρίκνωσή τους με τη χρήση laser, ραδιοσυχνοτήτων ή υπερήχων ή με τη μέθοδο της κογχοπλαστικής.
3. Οι ρινικές βαλβίδες είναι τα στενότερα σημεία από τα οποία ο αέρας περνάει στο εσωτερικό της ρινικής κοιλότητας. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί στένωσή τους, μπορούν να διευρυνθούν και να ενισχυθούν με ειδικές χειρουργικές τεχνικές και χόνδρινα μοσχεύματα ώστε να εξασφαλίζεται η ανεμπόδιστη ροή του αέρα.

1. Διαμόρφωση του σχήματος και του μεγέθους της μύτης. Η ρινοπλαστική στο χειρουργείο αποκτά ιδιαίτερη γοητεία γιατί κάθε μύτη είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερη. Η ποικιλία των διαθέσιμων τεχνικών πρέπει να συνδυαστεί με την εμπειρία και τη δημιουργικότητα του χειρουργού ώστε να αποκτήσει η μύτη το σχήμα και το μέγεθος που ταιριάζουν στο πρόσωπο του κάθε ασθενή. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα αισθητικά προβλήματα είναι ο ύβος (καμπούρα), η χοντρή κορυφή και η στραβή μύτη:

1. Η διόρθωση του ύβου γίνεται με την αφαίρεση τμημάτων οστού και χόνδρου από τη ράχη της μύτης. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούμε ένα νέο προφίλ το οποίο είναι πιο ελκυστικό και ισορροπεί αισθητικά με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του προσώπου.
2. Η λέπτυνση της κορυφής επιτυγχάνεται με την αφαίρεση μικρών τμημάτων από τους χόνδρους της καθώς και την τοποθέτηση λεπτών ραμμάτων τα οποία βοηθούν στη διαμόρφωση του σχήματός της.
3. Ο ευθειασμός μίας στραβής μύτης περιλαμβάνει μία ποικιλία τεχνικών μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν η πλαστική του ρινικού διαφράγματος και οι οστεοτομίες δηλαδή τα κατάγματα των ρινικών οστών. Με αυτές τα στραβά ρινικά οστά μπορούν να μετακινηθούν στη φυσιολογική τους θέση, στο κέντρο, αποκαθιστώντας με αυτό τον τρόπο τη συμμετρία του προσώπου. Για τον ίδιο σκοπό συχνά χρησιμοποιούνται και χόνδρινα μοσχεύματα που λαμβάνονται από το διάφραγμα ή το αυτί του ίδιου του ασθενή, και χρησιμεύουν για τη διόρθωση μικρών ασυμμετριών ή σκολιώσεων.

1. Συρραφή τομών-κλείσιμο. Στη ρινοπλαστική το χειρουργείο τελειώνει μόνο αφού ο χειρουργός είναι ικανοποιημένος με το τελικό αποτέλεσμα. Έτσι, όταν η εμφάνιση και η λειτουργία της μύτης κριθούν ικανοποιητικά ράβονται οι τομές.
2. Ειδικά στην ανοιχτή πλαστική μύτης, η εξωτερική τομή της στυλίδας ράβεται επιμελώς με πολύ λεπτά ράμματα έτσι ώστε μετά από 2-3 μήνες να μην είναι εμφανής καμία απολύτως ουλή.
3. Εξωτερικά, στη ράχη της μύτης, τοποθετείται ένα μικρός νάρθηκας ο οποίος βοηθά στο να διατηρεί σταθερά τα ρινικά οστά. Ο νάρθηκας αυτός αφαιρείται σε μία εβδομάδα μαζί με τα ράμματα.
4. Όσον αφορά το εσωτερικό της μύτης, ανάλογα με την περίπτωση, είτε παραμένει τελείως ελεύθερο είτε τοποθετείται ένας πολύ ελαφρύς  πωματισμός τον οποίο αφαιρούμε σε 24 ώρες ή και νωρίτερα.

Η ρινοπλαστική στο χειρουργείο διέπεται από βασικούς κανόνες ρινολογίας και πλαστικής χειρουργικής. Την ίδια στιγμή όμως ο χειρουργός καταθέτει την εκπαίδευση, την εμπειρία και την προσωπική του αισθητική πάντα μέσα από το πρίσμα της συνεννόησης που έχει προηγηθεί με τον ασθενή. Η ενημέρωση κάθε ενδιαφερόμενου για τα βασικά βήματα της επέμβασης βοηθάει στην κατανόηση της διαδικασίας, στην εγκατάλειψη πιθανών αναίτιων φόβων και προκαταλήψεων και στην καλύτερη επικοινωνία με το χειρουργό του. Είναι και αυτό ακόμη ένα «βήμα» προς μία επέμβαση που θα στεφτεί με επιτυχία.