Το Αββαείο, όταν άνοιξε πριν αρκετά χρόνια στην πόλη μας, ήταν για μεγάλο διάστημα το πιο πολυσυζητημένο εστιατόριο.
Ο μοναστηριακός του χαρακτήρας, η τοποθεσία του μέσα στον Πολυχώρο Τσαλαπάτα και η ιστορία που είχε να σου πει ως μαγαζί, δεν μπορούσε να περάσει από κανέναν αδιάφορο.
Ξεκάθαρα πρόκειται για ένα θεματικό εστιατόριο. Ο πολιτιστικός δε χαρακτήρας του αναδεικνύεται μέσα από τη διακόσμηση του, καθώς υπάρχουν εργαλεία της παλαιάς Πλινθοκεραμοποιίας Τσαλαπάτα. Σου χαρίζει ξεκάθαρα μια εμπειρία ταξιδιού στον χρόνο.
Προκαλούσε την ίδια εντύπωση όμως και με τις γεύσεις του. Θυμάμαι δε, ότι τότε στην αρχή του, ήσουν πολύ τυχερός αν κατάφερνες να βρεις τραπέζι.
Πολλά άλλαξαν από τότε. Από τότε ναι, είδαμε και άλλα αξιόλογα μαγαζιά να ανοίγουν, αλλά κυρίως αλλάξαμε εμείς ως κοινό, που σε ένα μεγάλο ποσοστό ψάχναμε και ψάχνουμε το καλύτερο, το πιο γευστικό, το πιο ιδιαίτερο…
Έχουμε πλέον γευστικές απαιτήσεις και γνώσεις!
Εμείς αλλάξαμε, το Αββαείο καθόλου. Έμεινε πιστό στις αρχές του, συνεχίζοντας να μας προσφέρει μια τεράστια ποικιλία από μπύρες, έχοντας πάντα όμως σοβαρές και καλές ετικέτες κρασιού ως επιλογή.
Όλη την φιλοσοφία του, την συμπληρώνει το φαγητό.
Το τελευταίο 6μηνο έχει αναλάβει την κουζίνα ένας νεαρός, αλλά ταλαντούχος Chef. Ο λόγος για τον Ηλία Μαμουνή.
Ο Ηλίας δούλεψε τόσο στην περιοχή μας, όσο και σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες εκτός της Θεσσαλίας, δίπλα σε κορυφαίους chef και γύρισε πίσω στην πόλη μας φέρνοντας πολλές νέες τεχνικές και ιδέες!
Εμείς χθες πήγαμε Αββαείο, γιατί συνεχώς ακούγαμε πολύ καλά λόγια και η αλήθεια είναι ότι μας είχε λείψει κιόλας…
Ε ναι, είχα και την περιέργεια να δω πόσο έχει αλλάξει το φαγητό του και πόσο έχει επιδράσει γενικότερα στην ταυτότητα του μαγαζιού η επαναφορά του Ηλία Μαμουνή στον Βόλο και η είσοδος του στο Αββαείο πιο συγκεκριμένα…
Μια λέξη: ΓΕΥΣΗ!!!!
Ο Ηλίας έχει γεύση και μας την έδωσε μέσα απ όλα του τα πιάτα, που αποτελούν ένα πάντρεμα μεσογειακής κουζίνας με επιρροές από πολλές άλλες κουζίνες, τόσο-όσο όμως, ώστε να μη μας μπερδεύει και να παραμένει καθαρό το αποτέλεσμα.
Επίσης ο Ηλίας, ρισκάρει και ρισκάρει πάλι τόσο-όσο!
Η μέντα και ο κρόκος κοζάνης στο κοτόπουλο του, ένα πιάτο που πουλάει πολύ(κοτόπουλο), ειδικά το καλοκαίρι, ήταν για εμένα μια επιλογή ρίσκου. Κι όμως ενώ ένιωθες και τον Κρόκο Κοζάνης στο στόμα σου και την μέντα να σκάει και να σε δροσίζει, σα να έβαλες έναν ανεμιστήρα στο στόμα που μαζί με την δροσιά σου χαρίζει και μυρωδιές και αρώματα, δεν τα ένιωθες σε τέτοιο βαθμό, που δεν θα τα άντεχες σε περίπτωση που δεν είναι στις γεύσεις σου!
Ναι, τόλμησε κάτι άλλο. Τόλμησε με μέτρο όμως και εγώ αυτό το λέω, ταλέντο!
Τόσο το κριθαρότο του, όσο και η σαλάτα του, που σπάνια σχολιάζω σαλάτες, το ξέρετε, είχαν αυτό το κάτι, το σπιτικό, το οικείο, “παντρεμένο” με κάτι άλλο….είχαν την νοστιμιά της γιαγιάς και της μαμάς σου, αλλά με μια τσαχπινιά, που όχι, η μαμά σου και η γιαγιά σου, δεν θα μπορούσαν να την υποστηρίξουν!
Πέρασα όμορφα. Έφαγα τίμια και διαφορετικά. Χαλάρωσα και ζήλεψα που δίπλα μου τα υπόλοιπα τραπέζια (ήταν σχεδόν γεμάτο αν και καθημερινή!), έπιναν την μια μπύρα πίσω από την άλλη, τις οποίες απολάμβαναν με επιφωνήματα ενθουσιασμού. Μόνο γι αυτό μετάνοιωσα, που δεν πήραμε μπύρα και ήπιαμε κρασάκι.
Ο χώρος έχει να σου πει πολλά, η ποικιλία στις μπύρες και το φαγητό, ακόμα περισσότερα!
Μήπως να βρεθείς ξανά και εσύ σύντομα στο Αββαείο;
Σου υπόσχομαι, ότι δεν θα είναι τόσο στημένο όσο νομίζεις ή το θυμάσαι. Θα το βρεις πιο απλό, αλλά πίστεψε με καθόλου απλοϊκό!
Καλή σας απόλαυση!
