Χθες βράδυ και ενώ βρισκόμουν έξω για φωτογραφίες, πέρασα από την Αγριά.
Μέσα στο άγχος της δουλειάς, μέσα στο άγχος να μη χαθεί κάποιο όμορφο στιγμιότυπο, δε σταμάτησα στιγμή ν απολαύσω το λευκό τοπίο…
Κάτι που γενικά κάνουμε εμείς οι άνθρωποι. Μέσα στο καθημερινό τρέξιμο, δε σταματάμε να χαρούμε και ν απολαύσουμε όμορφα πράγματα που υπάρχουν δίπλα μας!
Από μικρό παιδάκι θυμάμαι, έκοβα το βαμβάκι και το έβαζα πάνω στο χριστουγεννιάτικο δέντρο να μοιάζει σα χιόνι…
Πρώτη φορά όμως είδα εξωτερικό χριστουγεννιάτικο δέντρο, με αληθινό χιόνι, έξω από το Mikel της Αγριάς!
Θυμήθηκα τότε που ήμουν παιδάκι…
Μάλλον το ήθελα πολύ και αν και μεγάλη, μου χαρίστηκε αυτή η εικόνα!
Δεν είναι δα τόσο άσχημο το χιονάκι, ειδικά όταν είναι τόσο όσο και δεν δημιουργεί προβλήματα!
Ας αφήσουμε τις γκρίνιες και ας απολαύσουμε τα πάντα με την παιδική μας αθωότητα, κάπου μέσα μας ακόμα υπάρχει!
