Υπάρχουν κάποιοι χώροι οι οποίοι σε προδιαθέτουν θετικά από την πρώτη στιγμή που θα ανοίξεις την πόρτα για να περάσεις στο εσωτερικό τους. Επιθυμείς να παραμείνεις όσο το δυνατόν περισσότερο, να πας και να ξαναπάς, μέχρι που να γίνουν στέκι.
Αυτά νιώθεις να συμβαίνουν με την επίσκεψή σου στο Μουσικό Καφενείο, στη γειτονιά Κουλμπάρα της Μυτιλήνης. Λειτουργεί από το 1987, με μικρές αλλαγές στο εσωτερικό του, οι οποίες κάθε φορά προσθέτουν νέα χαρακτηριστικά στοιχεία και ομορφιά. Παλαιικά ξύλινα και μεταλλικά τραπέζια, καναπέδες, μεγάλοι καθρέπτες πολλαπλασιάζουν τον χώρο· στην οροφή και στις γωνιές χειροποίητα φωτιστικά, ποικίλα διακοσμητικά συμπληρώνουν την επίπλωση.
Από τη μικρή βιβλιοθήκη μπορείς να πάρεις για ανάγνωση τοπικές εφημερίδες και επιλεγμένες αθηναϊκές, καθώς και βιβλία που έχουν προσφέρει κάποιοι συγγραφείς ή θαμώνες.
Η μουσική που παίζεται καλύπτει όλα τα γούστα· διαφορετική στη διάρκεια της ημέρας, ανάλογη των πελατών και αρκετές φορές είναι ζωντανή. Η ένταση του ήχου, κι αυτό είναι ειδοποιό χαρακτηριστικό, επιτρέπει στους θαμώνες να συνομιλήσουν, να διαβάσουν, να ακούσει ο ένας τον άλλον.
Στους τοίχους του μαγαζιού έχουν φιλοξενηθεί πολλοί πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες, σκίτσα, είτε μεμονωμένα είτε από τη διοργάνωση εκθέσεων καλλιτεχνών. Κάποια από αυτά τα έργα κοσμούν μόνιμα τους χώρους του Μουσικού.
Το Μουσικό Καφενείο είναι η έδρα του άτυπου σωματείου Ομιλος Καφελογίων Μυτιλήνης από τον Ιανουάριο του 1993. Το Σάββατο είναι η ημέρα συνάθροισης των μελών του. Οι συζητήσεις τους είναι σοβαρές αλλά και ευτράπελες. Με τη συνοδεία καφέδων, κρασιών, ούζων, μεζέδων διαπραγματεύονται ποικίλα θέματα· κοινωνικής καθημερινότητας, Ιστορίας, γλώσσας, λογοτεχνίας, κινηματογράφου κι οτιδήποτε τεθεί από κάποιο μέλος της ομήγυρης. Εδώ γεννήθηκε η ιδέα και σχεδιάστηκαν τα τρία βιβλία που έχει εκδώσει ο Ομιλος· με ποίηση, διήγημα και κριτική.
Ολοι οι θαμώνες του απολαμβάνουν την παρεχόμενη ιδιαιτερότητα του καφενείου. Η κοινωνική και ηλικιακή διαστρωμάτωση των πελατών αρκετά μεγάλη. Νεαροί μαθητές συνυπάρχουν με πρεσβύτες ενενηντάχρονους, εργάτες οικοδομής με καθηγητές Πανεπιστημίου, φοιτητές με τεχνίτες, μα όλοι υποκύπτουν στην εξαιρετική αύρα που πλανάται στον χώρο του Μουσικού.
Σήμερα, κάποιοι νεαροί θαμώνες κάνουν παρέα τους γονιούς τους, οι οποίοι τους πρωτοπήγαν βρέφη και μπουσούλησαν στα πλακάκια του πατώματος, πίνουν μαζί μπίρες και καφέδες και μαθαίνουν την ιστορία του Μουσικού κοιτάζοντας στους τοίχους τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες.
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας/ Εφημερίδα των Συντακτών
