Νατάσα Λαμπρινάκου
Κλασική φιλόλογος- [email protected]
Δηλώνω εξ αρχής ρητά ότι δεν το βλέπω. Έτυχε, όμως, για κακή μου τύχη να δω κάποια στιγμιότυπα σε πρωινή εκπομπή, τα οποία και σχολίαζε το panel. Τα στιγμιότυπα έδειχναν κάποια κορίτσια να φωτογραφίζονται ενώ κάνουν ντουζ σε ανοιχτό κινούμενο λεωφορείο, το οποίο μάλιστα περνούσε από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας.
Τα κορίτσια – καλλονές ενθουσιάζονταν και κολακεύονταν κάθε φορά που κάποιος οδηγός από τα διπλανά διερχόμενα οχήματα κόρναρε ή σφύριζε. Η κριτής μάλιστα ενθάρρυνε μια κοπέλα λέγοντας της χαρακτηριστικά «τώρα που περνάμε έξω από την Βουλή των Ελλήνων δώστα όλα». Η αντίδραση του κοριτσιού; Γελούσε και πόζαρε με μπρίο, νάζι και σκέρτσο. Και καλά έκανε, γιατί αυτό έπρεπε να κάνει! Μπήκε στο εν λόγω reality για να κυνηγήσει το όνειρό της και να γίνει μοντέλο. Τα κορίτσια αυτά επέλεξαν να μπουν στο παιχνίδι γνωρίζοντας ότι θα γίνουν βορά στα χέρια του κόσμου της τηλεόρασης και θα θυσιαστούν σαν άλλες Ιφιγένειες στο βωμό της θεαματικότητας και των νούμερων τηλεθέασης. Αν, λοιπόν, λάβουμε υπόψιν μας ότι είναι ενήλικες και συνεπώς καθόλα υπεύθυνες για τις επιλογές τους, δεν χρειάζεται να τις λυπόμαστε.
Αντίθετα, μήπως χρειάζεται να λυπόμαστε και να οικτίρουμε την κοινωνία μας; Γιατί; Επειδή προφανώς και τα πρότυπα που περνά είναι τελείως λάθος. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν υπάρχουν αρχές ούτε αξίες παρά μόνο ημιμάθεια, ωφελιμισμός και ο νόμος της ζούγκλας. Θα μου πείτε « έτσι είναι η ζωή» και θα συγκατανεύσω. Σαφώς! Αλλά γιατί πρέπει αυτό να το μάθουν τόσο νωρίς και με τόσο κυνικό και βάρβαρο τρόπο τα παιδιά και οι έφηβοι, οι οποίοι διανύουν μια πολύ τρυφερή κι ευαίσθητη ηλικία; Και σαν να μην έφταναν αυτά παρουσιάζουν τις γυναίκες σαν ένα κομμάτι κρέας και μάλιστα δευτέρας διαλογής. Αν αυτό δεν είναι σεξιστικό, τότε τι είναι;
Συνεπώς, το πρότυπο που προβάλλεται είναι αυτό της γυναίκας που κάνει τα πάντα για να επιτύχει το σκοπό της με το όποιο τίμημα. Το πρότυπο της γυναίκας που της σφυρίζουν και της κορνάρουν μόνο όταν γδύνεται. Το πρότυπο της γυναίκας που «τα δίνει όλα» με τις ευλογίες των ανωτέρων της. Το πρότυπο της γυναίκας που σκοπίμως αδιαφορεί για τη δημόσια αιδώ. Το πρότυπο της γυναίκας που νομίζει ότι μπορεί να εμφανιστεί με όποια περιβολή θέλει σε ιστορικά κτίρια. Το πρότυπο της γυναίκας που θεωρεί ότι το κορμί της είναι το μέσο για την εξέλιξή της. Το πρότυπο της γυναίκας που θα υπονομεύσει άλλη γυναίκα και θα πατήσει επί του πτώματός της.
Όταν προβάλλονται τέτοια πρότυπα με την δημόσια και κρατική συναίνεση, μετά πώς έχουμε την απαίτηση να «συμμορφωθεί» η νέα γενιά; Κι αφού εμείς δεν κάνουμε τίποτα για αυτό, μήπως να σταματήσουμε να κατηγορούμε την δακτυλοδεικτούμενη νέα γενιά και να στρέψουμε το δάχτυλο προς τον εαυτό μας;
Δηλώνω εξ αρχής ρητά ότι δεν το βλέπω. Έτυχε, όμως, για κακή μου τύχη να δω κάποια στιγμιότυπα σε πρωινή εκπομπή, τα οποία και σχολίαζε το panel. Τα στιγμιότυπα έδειχναν κάποια κορίτσια να φωτογραφίζονται ενώ κάνουν ντουζ σε ανοιχτό κινούμενο λεωφορείο, το οποίο μάλιστα περνούσε από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας.
Τα κορίτσια – καλλονές ενθουσιάζονταν και κολακεύονταν κάθε φορά που κάποιος οδηγός από τα διπλανά διερχόμενα οχήματα κόρναρε ή σφύριζε. Η κριτής μάλιστα ενθάρρυνε μια κοπέλα λέγοντας της χαρακτηριστικά «τώρα που περνάμε έξω από την Βουλή των Ελλήνων δώστα όλα». Η αντίδραση του κοριτσιού; Γελούσε και πόζαρε με μπρίο, νάζι και σκέρτσο. Και καλά έκανε, γιατί αυτό έπρεπε να κάνει! Μπήκε στο εν λόγω reality για να κυνηγήσει το όνειρό της και να γίνει μοντέλο. Τα κορίτσια αυτά επέλεξαν να μπουν στο παιχνίδι γνωρίζοντας ότι θα γίνουν βορά στα χέρια του κόσμου της τηλεόρασης και θα θυσιαστούν σαν άλλες Ιφιγένειες στο βωμό της θεαματικότητας και των νούμερων τηλεθέασης. Αν, λοιπόν, λάβουμε υπόψιν μας ότι είναι ενήλικες και συνεπώς καθόλα υπεύθυνες για τις επιλογές τους, δεν χρειάζεται να τις λυπόμαστε.
Αντίθετα, μήπως χρειάζεται να λυπόμαστε και να οικτίρουμε την κοινωνία μας; Γιατί; Επειδή προφανώς και τα πρότυπα που περνά είναι τελείως λάθος. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν υπάρχουν αρχές ούτε αξίες παρά μόνο ημιμάθεια, ωφελιμισμός και ο νόμος της ζούγκλας. Θα μου πείτε « έτσι είναι η ζωή» και θα συγκατανεύσω. Σαφώς! Αλλά γιατί πρέπει αυτό να το μάθουν τόσο νωρίς και με τόσο κυνικό και βάρβαρο τρόπο τα παιδιά και οι έφηβοι, οι οποίοι διανύουν μια πολύ τρυφερή κι ευαίσθητη ηλικία; Και σαν να μην έφταναν αυτά παρουσιάζουν τις γυναίκες σαν ένα κομμάτι κρέας και μάλιστα δευτέρας διαλογής. Αν αυτό δεν είναι σεξιστικό, τότε τι είναι;
Συνεπώς, το πρότυπο που προβάλλεται είναι αυτό της γυναίκας που κάνει τα πάντα για να επιτύχει το σκοπό της με το όποιο τίμημα. Το πρότυπο της γυναίκας που της σφυρίζουν και της κορνάρουν μόνο όταν γδύνεται. Το πρότυπο της γυναίκας που «τα δίνει όλα» με τις ευλογίες των ανωτέρων της. Το πρότυπο της γυναίκας που σκοπίμως αδιαφορεί για τη δημόσια αιδώ. Το πρότυπο της γυναίκας που νομίζει ότι μπορεί να εμφανιστεί με όποια περιβολή θέλει σε ιστορικά κτίρια. Το πρότυπο της γυναίκας που θεωρεί ότι το κορμί της είναι το μέσο για την εξέλιξή της. Το πρότυπο της γυναίκας που θα υπονομεύσει άλλη γυναίκα και θα πατήσει επί του πτώματός της.
Όταν προβάλλονται τέτοια πρότυπα με την δημόσια και κρατική συναίνεση, μετά πώς έχουμε την απαίτηση να «συμμορφωθεί» η νέα γενιά; Κι αφού εμείς δεν κάνουμε τίποτα για αυτό, μήπως να σταματήσουμε να κατηγορούμε την δακτυλοδεικτούμενη νέα γενιά και να στρέψουμε το δάχτυλο προς τον εαυτό μας;
