*του Άγγελου Αγραφιώτη,
Mέλος του Τομέα Προστασίας του Πολίτη του ΚΙΝΑΛ
Οι επισκέψεις στην ελληνική επαρχία είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διαπιστώσει κανείς, ιδίοις όμμασι, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι. Προβλήματα που σχετίζονται με την καθημερινότητα, με τις συνθήκες διαβίωσης και την ποιότητα των υπηρεσιών που η πολιτεία που θα έπρεπε να τους παρέχει, προβλήματα που για όσους κατοικούν στα αστικά κέντρα δεν είναι τόσο αυτονόητα.
Ειδικότερα στις δυσπρόσιτες περιοχές, όπως αυτή του Πηλίου, η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δύσκολή, σε πολλές περιπτώσεις, πραγματικά προκαλεί θυμό, καθώς η εγκατάλειψη έχει φτάσει, πλέον, σε ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο. Αποτέλεσμα, φυσικά, μιας άνευ προηγουμένου ανάλγητης κυβέρνησης, της οποίας κυρίαρχο χαρακτηριστικό αποτελεί η παντελής αδιαφορία για τις υποχρεώσεις της απέναντι στην κοινωνία, τις υπηρεσίες που θα έπρεπε να παρέχει σους πολίτες.
Δυστυχώς, ζούμε σε μία περίοδο, σε μία χώρα, όπου οι πολίτες στερούνται ακόμη και τα αυτονόητα και, πιστέψτε με, η ελληνική ύπαιθρος αποτελεί την επιτομή αυτού του κανόνα!
Μπροστά σε μία τέτοια κατάσταση βρεθήκαμε επισκεπτόμενοι, με κλιμάκιο του ΚΙΝΑΛ, τους Δήμους Ζαγοράς – Μουρεσίου και Νοτίου Πηλίου, μια κατάσταση που σε κάνει να απορείς για το ποιος τελικά πρέπει να είναι ο ρόλος –και οι υποχρεώσεις- της πολιτείας έναντι των πολιτών. Και, κυρίως, αν οι κυβερνώντες είναι σε θέση να καταλάβουν αυτό τους το ρόλο και να τον υλοποιήσουν στο ακέραιο.
Και δεν λέω, ποτέ οι συνθήκες δεν ήταν οι ιδανικές, ήταν όμως τέτοιες ώστε οι πολίτες να αισθάνονται ότι απολαμβάνουν, τουλάχιστο, αξιοπρεπείς υπηρεσίες και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Κάτι, που σε σύγκριση με τα τώρα δεν είναι και τόσο δεδομένο!
Σίγουρα, πολλά είναι αυτά που μπορεί να πει κανείς για μία πληθώρα τομέων, μετά την επίσκεψη του κλιμακίου του ΚΙΝΑΛ στο Πήλιο. Η ασφάλεια του πολίτη είναι ελλιπής, λαμβάνοντας υπόψη τη μορφολογία του Πηλίου, παρά το γεγονός ότι οι λιγοστοί αστυνομικοί κάνουν ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να αισθάνονται οι πολίτες ασφαλείς. Οι υποδομές ανύπαρκτες, όπως και το ενδιαφέρον για την επίλυση προβλημάτων που αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη, ενώ και στην παιδεία η κατάσταση δεν πάει πίσω, παρά την υπερπροσπάθεια που οι λειτουργοί της καταβάλλουν για την μόρφωση των παιδιών μας.
Εκεί, όμως, που θα ήθελα να σταθώ, που η κατάσταση είναι παντελώς απαράδεκτη είναι ο τομέας της υγείας. Πραγματικά, στο κομμάτι της υγείας η έννοια υποβάθμιση παίρνει σάρκα και οστά, σε κάνει να διερωτηθείς αν ζούμε σε ένα σύγχρονο και πολιτισμένο κράτος. Αν οι υπεύθυνοι Υπουργοί, οι κύριοι Ξανθός και Πολάκης έχουν εικόνα της κατάστασης και τι κάνουν –αν κάνουν κάτι- για να την αντιμετωπίσουν, ή αρκούνται στην επικοινωνιακή πολιτική που ασκούν, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι αυτό που ζούμε και βλέπουμε καθημερινά επισκεπτόμενοι τα Ελληνικά νοσοκομεία, δε είναι έτσι…
Επιπλέον, προβληματίζεσαι εντόνως για την ευαισθησία και την υπευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζουν την κατάσταση οι τοπικοί Βουλευτές της συμπολίτευσης. Για τις ενέργειες στις οποίες θα έπρεπε να έχουν προβεί οι δύο τοπικοί Υφυπουργοί και την αποτελεσματικότητά τους σε ζητήματα που –κανονικά- δεν θα έπρεπε να υφίστανται!
Τι να πρωτοπεριγράψει, λοιπόν, κανείς για την κατάσταση του τομέα της Υγείας στο Πήλιο; Τα κλειστά Κέντρα Υγείας, όπως συμβαίνει με αυτό της Τσαγκαράδας; Ή την κατάσταση που συναντήσαμε στα Κέντρα Υγείας που παραμένουν ανοιχτά;
Στο Κέντρο Υγείας Ζαγοράς είναι εμφανές με την “πρώτη ματιάς” ότι το προσωπικό δεν επαρκεί, ιατρικό και παραϊατρικό, και εργάζεται στα όρια του, ενώ αναγκαία είναι η ενίσχυση και σε βασικές ειδικότητες γιατρών. Επίσης, το ασθενοφόρο δεν διαθέτει συνοδούς, ενώ εκεί όπου πραγματικά μείναμε άφωνοι είναι αντικρίζοντας την κατάσταση της σκεπής του κτηρίου, η οποία είναι, πραγματικά, έτοιμη να πέσει.
Και στο Κέντρο Υγείας Αργαλαστής η κατάσταση ακριβώς ίδια. Ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό που χρειάζεται ενίσχυση. Ένα ασθενοφόρο με τρεις συμβασιούχους οδηγούς και ένα μόνιμο οδηγό. Συνοδοί ασθενοφόρου ανύπαρκτοι… Οδοντιατρείο πλήρες εξοπλισμένο αλλά κλειδωμένο, εξαιτίας έλλειψης οδοντιάτρου. Την ώρα που βρισκόμασταν στο Κέντρο Υγείας, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, προσήλθε πολίτης με σοβαρό τραύμα στο μάτι του, ο οποίος “διακομίστηκε” στο νοσοκομείο Βόλου με ταξί και δικά του έξοδα, καθώς το Κέντρο δεν μπορούσε να τον περιθάλψει!
Το “εντυπωσιακότερο” δε όλων, η ανακοίνωση που είδαμε αναρτημένη στην είσοδο του κέντρου , με την οποία ζητούν τη στήριξη των πολιτών, με χρήματα ή υγειονομικά υλικά, τοποθετώντας κουμπαρά, ακολουθώντας την κατάσταση που επικρατεί στο Νοσοκομείο Βόλου, αλλά και σε όλες τις δομές της υγείας ανά την επικράτεια.
Καθίσταται, αυτονόητα, σαφές ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι δυνατό να συνεχιστεί. Η εικόνα που συναντά κανείς είναι, τουλάχιστο, απαράδεκτη και θα πρέπει να διορθωθεί το συντομότερο δυνατό, καθώς προσβάλει την αξιοπρέπεια του πολίτη και κάθε έννοια της λειτουργίας του κράτους.
Επιπρόσθετα, η κατάσταση στην υγεία αποτελεί ακόμη μία επιβεβαίωση ότι η χώρα σήμερα κυβερνάται από μία κυβέρνηση που δεν διαθέτει την παραμικρή κοινωνική ευαισθησία, που τοποθετεί τον πολίτη σε δεύτερη μοίρα.
Μία κυβέρνηση που έχει αποτύχει παταγωδώς σε κάθε τομέα της πολιτικής της και ειδικά σε εκείνους που θα έπρεπε να αποτελούν τις πρώτες προτεραιότητές της.
Μία κυβέρνηση, την μακροβιότερη τα τελευταία χρόνια, που –είτε αρέσει είτε όχι- δεν μπορεί να επικαλείται πλέον το άλλοθι των καλών προθέσεων, καθώς είχε όλο τον χρόνο, ανεξαρτήτως της οικονομικής κατάστασης την τελευταία δεκαετία, να μας παρουσιάσει τις προθέσεις της και να τις υλοποιήσει.
Στον αντίποδα απαιτείται μία νέα δομημένη πολιτική πρόταση που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα στον χώρο της υγείας, με εξορθολογισμό της λειτουργίας του, που θα έχει ως προτεραιότητα την ενίσχυση του τομέα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και τον πολίτη στον πυρήνα της πολιτικής αυτής.
Πρέπει, άλλωστε, να συμφωνήσουμε όλοι ότι –με δεδομένη και την σημερινή κατάσταση- ότι υπάρχει ανάγκη για αξιοποίηση όλων των υπαρχουσών δομών, αλλά και των επαγγελματιών υγείας, με ενιαίο τρόπο, έτσι ώστε να βελτιωθούν άμεσα οι παρεχόμενες υπηρεσίες και να σταματήσει, παράλληλα, η “αιμορραγία” των ελλήνων γιατρών προς το εξωτερικό.
Να συμφωνήσουμε όλοι ότι το ελληνικό σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει και είναι ανέτοιμο να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη CBRN e απειλή, δίχως οι αρμόδιοι υπουργοί να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους και αυτό το ενδεχόμενο και να προετοιμαστούν, αφού η χώρα μας δέχεται καθημερινά απειλές από την Τουρκία, απειλές τις οποίες αντιμετωπίζουν με λεονταρισμούς και όχι την δέουσα προσοχή και σοβαρότητα.
Το Κίνημα Αλλαγής έχει εγκαίρως καταθέσει την πρόταση του για την άμεση αντιμετώπιση των σημαντικών προβλημάτων στον τομέα της υγείας, ειδικά της πρωτοβάθμιας, μία πρόταση σύγχρονη, πλήρως κοστολογημένη, που βασίζεται στην αναδιαμόρφωση και την ανακατεύθυνση των διαθέσιμων πιστώσεων.
Επιπλέον, καθώς ουδείς μπορεί να αρνηθεί την ανάγκη για καλύτερη χρηματοδότηση της Υγείας, που όμως η σημερινή Κυβέρνηση αδυνατεί να εξασφαλίσει, το ΚΙΝΑΛ έχει εισαγάγει στην δημόσια συζήτηση μία δέσμη προτάσεων, που έχουν ως στόχο την αύξηση των διαθέσιμων πόρων που σταδιακά θα αποκαταστήσει τα υπάρχοντα προβλήματα και θα συμβάλει στην αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών.
Μεταξύ άλλων το ΚΙΝΑΛ προτείνει:
Αύξηση της χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό στο Μέσο Ευρωπαϊκό Όρο. Η αναδιαπραγμάτευση των ορίων χρηματοδότησης πρέπει και μπορεί να γίνει με διακομματική συμφωνία. Είμαστε ανοικτοί σε μια τέτοια προοπτική. Σταδιακά η χρηματοδότηση πρέπει να επανέλθει κοντά στο μέσο ευρωπαϊκό όρο.
Αύξηση πόρων ΠΔΕ. Η κατανομή των πενιχρών πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαφορετική λογική. Υπό προϋποθέσεις, οι επενδύσεις στην υγεία μπορεί να έχουν σημαντική συνεισφορά στην ανάπτυξη.
Αξιοποίηση του πακέτου Γιούνκερ. Η βαριά συντήρηση των κτιρίων, ο εκσυγχρονισμός απαξιωμένων δομών και η δημιουργία νέων υποδομών μπορεί να χρηματοδοτηθεί άμεσα από το πακέτο Γιουνκέρ μέσω ΣΔΙΤ. Υπάρχουν επιτυχημένα παραδείγματα στην Ευρώπη στον τομέα της υγείας και στην Ελλάδα στην εκπαίδευση και στην ανακύκλωση.
Προσέλκυση Επενδύσεων από τον Ιδιωτικό Τομέα. Η λογική της ανάπτυξης ανταγωνιστικών επενδύσεων μεταξύ κράτους και ιδιωτών πρέπει να δώσει τη θέση της στη συμπληρωματικότητα. Ειδικά στην ανανέωση του ιατροβιολογικού εξοπλισμού και της εισαγωγής τεχνολογίας οι ευκαιρίες είναι σημαντικές. Γνώμονας θα πρέπει να είναι η εξασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος και προϋπόθεση η διαφάνεια.
Και τα παραπάνω αποτελούν μόνο το γενικό πλαίσιο μίας πλήρους, προοδευτικής και ανθρωποκεντρικής πολιτικής προσέγγισης του Κινήματος που έχει συνδέσει την ιστορία του με τις μεγάλες τομές και στον τομέα της Υγείας.
Που με το ΕΣΥ κατέστησε την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας εφικτή για όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως των παθογενειών που προέκυψαν στην πορεία και φιλοδοξεί να πράξει το ίδιο και στο άμεσο μέλλον.
Ουδείς, άλλωστε, μπορεί να αρνηθεί –ακόμη και οι πιο αδυσώπητοι τιμητές μας- ότι οι μεγάλες φιλολαϊκές αλλαγές στον τομέα της Υγείας φέρουν την σφραγίδα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Οι σημερινοί απέτυχαν παταγωδώς επιδεικνύοντας από νωρίς τις προθέσεις εγκατάλειψης, παρά το αριστερό προσωπείο που φορούν, ενώ είναι δεδομένη η τάση της Δεξιάς προς τον ιδιωτικό τομέα που θα καταστήσει αυτόματα την Υγεία ταξικό προνόμιο, όπως στο παρελθόν.
Άρα το βάρος της ευθύνης πέφτει σε όλους εμάς που συνθέτουμε το Κίνημα Αλλαγής, για να δημιουργήσουμε, ξανά, τις συνθήκες εκείνες που θα καταστήσουν την Υγεία ένα κοινωνικό αγαθό που θα είναι προσβάσιμο για όλους.
Δεν συμφωνείτε, άλλωστε, ότι αυτό το δικαιούνται όλοι οι Έλληνες, είτε κατοικούν στα μεγάλα αστικά κέντρα, είτε στο “τελευταίο” χωριό της ελληνικής υπαίθρου;
