Της Νατάσας Λαμπρινάκου
Κλασσική Φιλόλογος
[email protected]
Facebook: https://www.facebook.com/natasa.lambrinakou
Ευτυχώς υπάρχει και η «παραπαιδεία»
Που τελικά μόνο παραπαιδεία δεν είναι. Και ναι εν μέρει μπορεί να ευλογώ τα γένια μου, διότι αποτελώ μέρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης αλλά ας εξετάσουμε ορισμένα πράγματα αντικειμενικά.
Τα σχολεία μετά από απόφαση της Κυβέρνησης έκλεισαν στις 11 Μαρτίου, δηλαδή εδώ και έναν μήνα. Συνεπώς, επί έναν μήνα τα παιδιά όχι μόνο δεν πήγαν σχολείο, αλλά έχασαν τα μαθήματά τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι το δημόσιο σχολείο μόνο άχρηστο δεν είναι, όπως πολλοί διισχυρίζονται. Είναι αυτό που δίνει τον ρυθμό διδασκαλίας, την ροή της ύλης αλλά και την βαρύνουσα σημασία σε ορισμένα σημεία της διδακτέας ύλης. Με βάση αυτό, άλλωστε, κινούμαστε αν και προπορευόμενοι και οι εκπαιδευτικοί του ιδιωτικού τομέα.
Εν μέσω αυτής της κρίσης, την οποία γέννησε η επέλαση του κορονοϊού, δημιουργείται τεράστιο εκπαιδευτικό και γνωστικό έλλειμμα, σε όλες τις τάξεις της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Φαντάζομαι ότι αυτό το έλλειμμα θα καλυφθεί κατά κάποιον τρόπο την επόμενη σχολική χρονιά, αν υποθέσουμε ότι φέτος τα σχολεία δεν θα ξανανοίξουν. Το ερώτημα όμως είναι, πώς θα γίνει αυτό. Γρήγορα! Και μάλιστα πολύ γρήγορα!
Είναι ανθρωπίνως αδύνατο για ένα παιδί να διδαχθεί και κυρίως να αφομοιώσει σε ένα ή ενάμιση μήνα ύλη που αντιστοιχεί σε ύλη προγραμματισμένη να διδαχθεί σε διάστημα τριών μηνών, σε περίπτωση που αποφασιστεί η ύλη που χάθηκε φέτος να αναπληρωθεί την αρχή της επόμενης σχολικής χρονιάς. Το ενδεχόμενο αυτό εγχείρημα του Υπουργείου Παιδείας δυσχεραίνεται ακόμη περισσότερο, αν λάβουμε υπόψιν μας ότι ταυτόχρονα θα συντελείται άτυπα η διαδικασία της επανακοινωνικοποίησης των παιδιών στο σχολικό περιβάλλον, από το οποίο θα λείπουν έξι μήνες και ως εκ τούτου θα πρέπει να προσαρμοστούν εκ νέου.
Σαφέστατα και το δημόσιο σχολείο κάνει αξιόλογη προσπάθεια με την εξ αποστάσεως διδασκαλία – η οποία είναι πολύ πιο δύσκολη για τον εκπαιδευτικό από την φυσική διδασκαλία – ακόμη και με αυτήν του ασύγχρονου τρόπου. Παρόλ’ αυτά, όσο δεν προχωρά στην ύλη αλλά κάνει επαναλήψεις, είναι δώρον άδωρον. Πότε θα καλυφθεί η ύλη όλων αυτών των μηνών σε βασικά μαθήματα, όπως για παράδειγμα σε μαθήματα της Α’ Λυκείου που είναι απαραίτητα για τα επιστημονικά πεδία των επόμενων κρίσιμων τάξεων; Πότε θα καλυφθεί η ύλη των γυμνασιακών τάξεων, όταν φέτος πολλοί διδάσκοντες έκαναν ύλη και προηγούμενων τάξεων, επειδή δεν είχε καλυφθεί επαρκώς στην ώρα της;
Την απάντηση και αν θέλετε τη λύση σε όλα αυτά την δίνει καλώς ή κακώς η ιδιωτική εκπαίδευση, η οποία είναι και αυτή που σε αυτές τις πρωτόγνωρες για όλους μας συγκυρίες υποκαθιστά το σχολείο συνεχίζοντας κανονικά την ύλη σε όλα τα μαθήματα, βλέποντας τη διδακτική διαδικασία μακροπρόθεσμα και όχι διεκπεραιωτικά και εξετάζοντας τις επιπτώσεις που θα έχει η απώλεια αυτή στο μαθησιακό μέλλον των μαθητών.
Όσοι υποτιμούν την ανασταλτική δυνατότητα που έχουν 3 μήνες χωρίς ανατροφοδότηση ύλης από τους διδάσκοντες στους μαθητές ή την σημασία που έχει η απώλεια των προαγωγικών εξετάσεων (αν τελικά χαθούν φέτος) για την πορεία των μαθητών, δυστυχώς τα αποτελέσματα και οι βαθμοί που θα δουν του χρόνου θα τους διαψεύσουν!
