Επίκαιρο άρθρο του Γιώργου Αγραφιώτη
Υποψήφιος για το Τοπικό Συμβούλιο του Δήμου Βόλου, με τον συνδυασμό της Νάνσυ Καπούλα
Το πιο πάνω ερώτημα διατυπώθηκε από τον Ιουβενάλιο στις «Σάτυρες» τον 1ο αιώνα μ.Χ και από τότε καθιερώθηκε ως ένα ρητορικό ερώτημα, δηλαδή ως ένα ερώτημα χωρίς απάντηση. Παραμένει ωστόσο ως σήμερα επίκαιρο.
Παρατηρώ εδώ και χρόνια τον τρόπο που η εξουσία και η ισχύ μεταλλάσσουν τους ανθρώπους. Ιδεαλιστές νέοι γίνονται αδιάλλακτοι κυβερνώντες, άβουλοι και άχρωμοι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονται ξαφνικά σε σημαντικούς και παντογνώστες είτε λόγω θέσης εξουσίας που κατέχουν είτε λόγω οικονομικής επιφάνειας.
Να μιλήσουμε όμως για τα δικά μας, για την δική μας όμορφη πόλη όπου προσφάτως υπάρχει μια υπερ-δραστηριότητα επισκευών, καθαρισμών, οικοδομήσεων, υποσχέσεων και μεγαλεπήβολων μελλοντικών σχεδίων που θα (ξανά) μεταμορφώσουν την πόλη του Βόλου. Από όλα αυτά προκύπτουν κάποια πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα .
Πρώτο το κρατούμενο λοιπόν. Η δημόσια διοίκηση, στην συγκεκριμένη περίπτωση η δημοτική αρχή, όταν θέλει μπορεί να δρα πολύ γρήγορα και προφανώς οι επικείμενες δημοτικές εκλογές είναι ένας πολύ καλός λόγος επίσπευσης ή επιτάχυνσης πολλών έργων.
Δεύτερον, το σύστημα ‘Εντύπωση της Τελευταίας Στιγμής Πριν τις Εκλογές’ παραμένει μια σταθερή, διαχρονική αξία.
Τρίτον και επίσης σημαντικό. Υπάρχει πλέον μια ορισμένη αντίληψη ανάμεσα στους τοπικούς άρχοντες σύμφωνα με την οποία οι κανόνες και οι διαδικασίες του δημοσίου είναι περισσότερο εμπόδια στο έργο τους, παρά εγγυήσεις της διαφάνειας και νομιμότητας! Ποιος λοιπόν θα φυλάει τους φύλακες;
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι καινούρια ή καινοφανή. Έχουν απασχολήσει πάρα πολύ τους βαθιά πολιτικοποιημένους αρχαίους προγόνους μας οι οποίοι συνέδεσαν τον αλαζονικό τρόπο εξουσίας με την ύβρις την οποία κάποιος διαπράττει όταν υπερεκτιμά τις ικανότητες του και τις δυνάμεις του φτάνοντας στο σημείο να παραβιάζει την ηθική τάξη.
Και αντί άλλου επιλόγου θα ήθελα να αναρωτηθούμε. Εμάς, τους μοντέρνους Έλληνες, πόσο μας απασχολούν όλα αυτά;
