Και μπορεί ο τίτλος να μην είναι ο σωστότερος δημοσιογραφικά, αλλά εμείς δεν μιλάμε πότε δημοσιογραφικά…από επιλογή!
Είναι όμως μια φράση βγαλμένη από την ψυχή, που πολλοί από εσάς μ έχετε ακούσει να την λέω στα μαγαζιά σας μιλώντας για τον Πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου, Απόστολο Οντόπουλο.
Δεν θα σας πω πάλι, για το πόσο καλό παιδί είναι, πόσο ακούραστος και δημιουργικός. Δεν θα σας πω πως παλεύει με την ψυχή του και για το καλό των εμπόρων και της πόλης μας, με αφοσίωση και ήθος και με πολλές προσωπικές και επαγγελματικές συνέπειες, στερώντας χρόνο από τον ίδιο, την επιχείρηση του και την οικογένεια του ( Ένα μπράβο στη Ρομίνα, το αξίζει).
Αυτά σας τα έχω πει πολλές φορές σε προσωπικές μας συζητήσεις!
Θα σας πω πως αν είχαμε μερικούς ακόμα Οντόπουλους στη πόλη και τη χώρα μας, τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς!
Θα ήταν όπως ήταν όλα το βράδυ της Λευκής Νύχτας, το βράδυ που μας θύμισε την Ελλάδα και τον Βόλο πριν την κρίση και μάλιστα σε καλύτερη ακόμα εκδοχή!
Γι αυτό λέω…πρέπει να τον κλωνοποιήσουμε!
Χρωστάμε όλοι μας ξεχωριστά και σαν πόλη γενικά ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Πρόεδρο μας, όχι για τη λάμψη που είδαμε, όχι για τις στιγμές που ζήσαμε, τις μεγάλες και τρανές, αλλά για όλα αυτά που έζησε και σχεδόν κανείς μας δεν ξέρει!
Πάλεψε πολύ. Πάλεψε σκληρά. Έμεινε άυπνος. Τα έβαλε με την γραφειοκρατία, μ έναν ανάλγητο κράτος πολλές φορές, με την μιζέρια, την κακιά, ακόμα και τον…ανταγωνισμό, γιατί ναι, για κάποιους δεν έχει σημασία να γίνει κάτι καλό στη πόλη, σημασία έχει να μη φανεί ότι το έκανε κάποιος άλλος και όχι αυτοί!
Παλεύοντας να μειώσει τα χρέη που βρήκε στον Εμπορικό Σύλλογο, έχοντας τα ήδη καταφέρει περίφημα, ταυτόχρονα δημιουργεί μεγάλες διοργανώσεις που δίνουν “ανάσα” στη πόλη και κερδίζει μέρα με τη μέρα την εμπιστοσύνη των εμπόρων σε αυτό που λέγεται Εμπορικός Σύλλογος και συνδικαλισμός.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, ποτέ, ποτέ την εικόνα του μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, 2 μέρες πριν την Λευκή Νύχτα, όπου ζητούσαν την άρση της άδειας για την διεξαγωγή της…
Και μπορεί τώρα να γελάω, όταν θυμάμαι τον Αντιπρόεδρο, Νεκτάριο Νικολό να μου λέει στο αφτί: Πως τον κόβεις τον Αποστόλη, για εγκεφαλικό ή για καρδιά το πάει;
Αλλά τότε….το αίμα είχε παγώσει, όπως παγωμένος ήταν ο ίδιος, θαρρείς πως ήταν και δεν ήταν εκεί!
Γιατι είναι πολλά αυτά που πέρασε, αυτά που πάλεψε, αυτά που άντεξε…αυτά για τα οποία αξίζει τα πιο θερμά συγχαρητήρια!
Γι αυτά λοιπόν που δεν είδατε και δεν ξέρατε, αυτά τα οποία έγιναν και δεν έλαμπαν, ούτε γεννούσαν χαμόγελα, αυτά είναι που δίνουν μεγαλύτερη αξία στην επιτυχία της Λευκής Νύχτας και γι αυτά αξίζουν όλοι τους ένα μεγάλοοοοο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που δούλεψαν σαν ομάδα, για το κοινό καλό, σε όλο τον Εμπορικό Σύλλογο και ειδικά στον Νεκτάριο Νικολό και στον Μάξιμο Ζάντζο.
Πρόεδρε μας, πριν ακόμα τελειώσεις την θητεία σου, ήδη έχεις αφήσει κάτι σε αυτή τη πόλη…κάτι που γέννησες από την αρχή.
Θ αφήσεις πίσω σου έναν θεσμό. Τον θεσμό της Λευκής Νύχτας και μέχρι να εγκαταλείψεις, για άλλα μεγαλύτερα, γιατί αυτά αξίζεις και σε αυτά σε αξίζουμε, είμαι βέβαιη ότι θ αφήσεις και άλλα πολλά καλά δείγματα γραφής πίσω σου…
Και κάτι τελευταίο… ξέρεις τι σκεφτόμουν προχθές;
Πόσο περήφανος μπορεί να είναι εκεί ψηλά για εσένα, ο λεβεντάνθρωπος αυτός που έδωσε αξία στ όνομα “Οντόπουλος” και εσύ συνεχίζεις με….υπεραξία!
Αναμένουμε με ανυπομονησία τα καλύτερα που έρχονται απ όλους σας…
