Περνάμε συχνά από του όμορφο πέτρινο φούρνο της Αναλήψεως 150, “Γκίκας” όπου συναντάμε την γλυκιά Ελευθερία, που πάντα μας περιποιείται με χαμόγελο, φτιάχνοντας μας υπέροχο καφέ για να ξεκινήσει καλά η μέρα μας και φροντίζοντας για το πρωινό μας, αλλά και το ψωμάκι μας στο μεσημεριανό μας τραπέζι!
Χθες περνούσαμε απ έξω και μας μύρισαν….Χριστούγεννα!
Μμμμ….μελομακάρονα είπαμε, και θυμηθήκαμε τα περσινά τους!
Δεν αντέξαμε και μπήκαμε μέσα!
Η έκπληξη ήταν μεγάλη, αφού εκεί πετύχαμε και τον πατέρα της, Δημήτρη Γκίκα, έναν από τους πιο παλιούς και έμπειρους αρτοποιούς της πόλης!
“Ελευθερία θέλω μελομακάρονα τώρα”! , της είπα….
Μμμμμ κόλασηηηηηηη!!!!
Εννοείται πήρα και για το σπίτι….λίγα ζήτησα, αλλά ο κ.Δημήτρης επέμενε: “Πάρε καλέ περισσότερα, αν σε πιάσει υπογλυκαιμία τι θα κάνεις”;
Και ναι, μ έπιασε κ. Δημήτρη και το άδεισα το κουτάκι από χθες μέχρι σήμερα!
Αλλά….δεν έφταιγε η υπογλυκαιμία, εσείς με τα τέλεια, τα υπέροχα μελωμένα μελομακάρονα σας φταίγατε!
Είναι αδύνατον να σταματήσεις μόνο στο ένα!
Μπράβο σας, για ακόμα μια χρονιά, αποδειχθήκατε μαέστροι του μελομακάρονου, με την παραδοσιακή συνταγή της γιαγιάς…
Καλές δουλειές!
