Αχ απίστευτο μου φαίνεται!
Μεγάλωσα με τον Άνεμο. Σα παιδάκι έλεγα πως όταν μεγαλώσω θα πίνω και εγώ ποτό εκεί σα μεγάλη!
Μεγαλώνοντας ένιωσα την αλμύρα πάνω μου και τη μυρωδιά της θάλασσα κατάσαρκα πίνοντας τα υπέροχα κοκτέιλ του!!!
Ένα ακόμα καλοκαίρι χωρίς Άνεμο, ένα ακόμα καλοκαίρι χωρίς γεύση…
Μικροί, μεγάλοι και οικογένειες, τοποθετούν τις πετσέτες τους στα παγκάκια που κάποτε καθόμασταν για να περάσουμε καλά για να μπουν στη θάλασσα και από το παππούδες, μέχρι τους μπαμπάδες ακόμα και τα μικρά παιδιά μια μόνο απορία: “Γιατί τον Άνεμο; Γιατί η νομιμότητα εξαντλήθηκε πάνω του, όταν άλλα μαγαζιά χωρίς τη δική του ιστορία επιβιώνουν ανενόχλητα ακόμα;”
Ακούστηκε από το βάθος μια φωνή: Το νόμιμο δεν αρκεί να είναι νόμιμο, πρέπει να συμφέρει κιόλας…
Τι να εννοούσε άραγε;
