Η street art κολεκτίβα Bitume –και 100 ακόμη καλλιτέχνες– συνεργάστηκαν, για να ανακαινίσουν μια φοιτητική εστία.
To άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Creators.
Ας μιλήσουμε για το χταπόδι στο δωμάτιο, το οποίο γλιστράει από τον τοίχο της αίθουσας διαχείρισης αλληλογραφίας μιας φοιτητικής εστίας που σύντομα θα ανακαινιστεί, του La Maison des Arts et Métiers, στο Παρίσι. Μην ανησυχείτε, δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου – πρόκειται για μια εγκατάσταση στα πλαίσια του φεστιβάλ street art «Rehab 2» και αποτελεί μια καινοτομία στην παρουσίαση της τέχνης του δρόμου, ενώ ταυτόχρονα παραμένει πιστή στις εφήμερες ρίζες της.
Πρόκειται για το πνευματικό τέκνο της κολεκτίβας με έδρα τη Λυών Bitume, το οποίο έφεραν στη ζωή εκατό καλλιτέχνες του δρόμου που ζωγράφισαν κάθε γωνιά του κτιρίου – από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι. Σύμφωνα με το μέλος των Bitume Hugo di Carlo, οι καλλιτέχνες, των οποίων οι ηλικίες κυμαίνονται από τα 17 έως τα 70 – ένιωσαν «έναν δημιουργικό πυρετό» και απόλαυσαν τις συζητήσεις που έκαναν γύρω από τις διάφορες τεχνικές και την εξεύρεση νέων τρόπων δημιουργίας τέχνης.
Η ευκαιρία που τους δόθηκε να συνυπάρξουν για μεγάλο χρονικό διάστημα –περίπου τρεις εβδομάδες– αποδείχτηκε μια πολυτέλεια για τους καλλιτέχνες, οι οποίοι υπόκεινται τακτικά τόσο σε χρονικούς όσο και νομικούς περιορισμούς. Όπως είπε και ο di Carlo στο Creators, η έκθεση ήταν μοναδική, επειδή «οι καλλιτέχνες είχαν ελεύθερη πρόσβαση στο κτίριο. Ζωγράφισαν πατώματα, ταβάνια, τοίχους, σκάλες, τα πάντα… Για εκείνους, ήταν ένας τρόπος να δείξουν τι μπορούν να πετύχουν, όταν έχουν τον χρόνο και τα μέσα. Το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό».
Η εγκατάσταση πάντως παραμένει πιστή σε μια σημαντική πτυχή της τέχνης του δρόμου: είναι παροδική. Δεδομένου ότι η εστία πρόκειται να ανακαινιστεί μετά από έναν μήνα φιλοξενίας της εγκατάστασης, παρέχει τη μοναδική ευκαιρία προβολής των γκράφιτι ως εκθέματα, καθώς λειτουργεί σαν μια γκαλερί, η οποία ταυτόχρονα διατηρεί το καθοριστικό στοιχείο της παροδικότητας που χαρακτηρίζει αυτήν τη μορφή τέχνης. Καθώς η τέχνη του δρόμου καταλήγει όλο και πιο συχνά σε ακριβές γκαλερί, η ουσία της χάνεται. Αυτή η μορφή τέχνης, η οποία έχει σκοπό να είναι βραχύβια και που πάντα περιμένει την επόμενη δημιουργία να σβήσει την προηγούμενη, μεταφέρεται πλέον σχεδόν μόνιμα σε καμβάδες και πωλείται σε συλλέκτες. Είναι μια φυσική εξέλιξη, όμως την ίδια στιγμή αφαιρεί από την ιστορική και πολιτισμική σημασία του γκράφιτι. Η «κατάληψη» της εστίας, η οποία σύντομα θα ανακαινιστεί, από την Bitume αποτελεί ένα από τα τελευταία προπύργια της παραδοσιακής τέχνης του δρόμου, ενώ ταυτόχρονα την απογειώνει, προσφέροντας μια καθηλωτική εμπειρία.
Μετά την ανακαίνιση, η εστία θα ανοίξει και πάλι στον Σεπτέμβριο και πιθανότατα θα επιστρέψει στο κλασικό και πολύ λιγότερο ενδιαφέρον μπεζ χρώμα της.
