Από τον Γιώργο Φουντούλη
“Εδώ που μας έφθασαν αξίζει να διαβάσετε αυτό και να προτιμάμε μαγαζιά Ελληνικών συμφερόντων. Αντιγράφω λοιπόν από την Poly Lykourgou.
Επειδή η σύλληψη του πατέρα που έκλεψε δυο γάλατα για να ταΐσει το μωρό του δεν χωνεύεται εύκολα -και παρουσιάζει πολύ πιο έντονο και επίφοβο το σκοτάδι μας- να μοιραστώ, ξανά, μαζί σας τη στάση του Σκλαβενίτη. Ημουν παρούσα που μια γιαγιά δεν είχε για να πληρώσει το λογαριασμό της κι άρχισε να αφαιρεί πράγματα. Εκανα νόημα στην ταμία να μην το δεχθεί και διακριτικά να τα βάλει σε μένα. Αρνήθηκε. Τα πήρα στο κρανίο. Μέχρι που είδα ότι τα πλήρωσε η ίδια. “Είναι η οδηγία που έχουμε. Οταν κρίνουμε ότι υπάρχει ανάγκη, το πληρώνει το ταμείο κι απλά το καταγράφουμε στο τέλος της μέρας”. Συγκίνηση. Το είχα πει από το καλοκαίρι του 2015 και το τηρώ: ακόμα και για ένα τεμάχιο, οδηγώ μέχρι το Σκλαβενίτη και τρώω τις ουρές. Χαλάλι.”
