Μπορεί οι άστεγοι να κοιμούνται μέσα στη πόλη όπου βρουν διαθέσιμο χώρο αλλά κάποιοι άλλοι πρέπει να ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ!
Εικόνες γροθιά στο στομάχι…
Εικόνες που κάθε μέρα γίνονται όλο και περισσότερες.
Κοιτάς αμήχανος. Δε ξέρεις αν μπορείς και πως μπορείς να βοηθήσεις.
Εικόνες που κάθε φορά που βρίσκεσαι μπροστά στη κάλπη, δε θα πρέπει να ξεχνάς!
Την ίδια ώρα μένουν αναξιοποίητα ακίνητα που ανήκουν στον Δήμο. Μη σας πω δε ξέρουν πολλά από αυτά ούτε καν που βρίσκονται. Αλήθεια πόσα είναι ξέρετε; Πολλά. Πάρα πολλά.
Ένα βάψιμο, μερικές τουαλέτες, πλακάκια, λίγα κρεβάτια, δυο- τρία τραπεζια και κάμποσες καρέκλες, από εθελοντές και…όλοι θα είχαν σπίτι!!!
Χωρίς κόστος.
Αχ…βούληση λέγεται. Ποιός την έχασε για να την βρουν μερικοί-μερικοί;
