Oξύμωρο, αιρετικό, πείτε το όπως θέλετε, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, ο Ζαχαροπλάστης πίσω από τα υπέροχα γλυκά του Τοπούζογλου, που σημειώνει τεράστια επιτυχία, Γιάννης Βαρακλιώτης….δεν τρώει γλυκά!!!!
Είχα την χαρά και την τιμή, να γνωρίσω αυτό το νέο παιδί, με το μεγάλο ταλέντο μα κυρίως την περίσσια ταπεινότητα πριν από λίγες ημέρες….
Αν πρέπει να σου πω μόνο ένα πράγμα που πρέπει να κρατήσω από αυτόν, θα είναι η λάμψη στα μάτια του μιλώντας για την δουλειά του, η ανάγκη του για συνεχόμενη αυτοβελτίωση και εξέλιξη! Και αν θέλετε την γνώμη μου, όταν το ταλέντο συνοδεύεται απ όλα τα παραπάνω, είναι βέβαιο, πως με τις σωστές επιλογές και λίγη τύχη, το μέλλον της ζαχαροπλαστικής γι αυτόν προδιαγράφεται λαμπρό!
“Είμαι αυτοδίδακτος και μπήκα εντελώς τυχαία σε αυτή την δουλειά. Ένα Ζαχαροπλαστείο απέναντι από το μαγαζί της μητέρας μου έψαχνε ένα άτομο για βοήθεια. Πήγα για το μεροκάματο, μη φανταστείς, αλλά ξεκινώντας να πιάνω πρώτες ύλες στα χέρια μου και να δημιουργώ, είπα: Εγώ αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου, αυτό με γεμίζει, αυτό με κάνει ευτυχισμένο. Στη συνέχεια έκανα και άλλες δουλειές, σε άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις και ταυτόχρονα παρακολουθούσα πολλά σεμινάρια, ενώ διάβαζα πολλά βιβλία ζαχαροπλαστικής και τον ελεύθερο χρόνο μου τον χρησιμοποιούσα για να πειραματίζομαι με νέες γεύσεις. Τα τελευταία 5 χρόνια εργάζομαι για τον Παναγιώτη Τοπούζογλου, που έχουμε κοινή φιλοσοφία, που δίνει βάση πάντα στην καλή πρώτη ύλη και θέλει όπως και εγώ να φτάνει στο πελάτη ότι πιο ποιοτικό. Είναι ένας άνθρωπος που μας χαρίζει πλήρη ελευθερία, μας δείχνει εμπιστοσύνη και όλο αυτό είναι πολύ βασικό για την δημιουργικότητα μας.”!
Η βασική του αρχή στην Ζαχαροπλαστική, είναι να χρησιμοποιεί την καλύτερη πρώτη ύλη, να την δουλεύει σεβασμό και δίνοντας στην καθεμία από αυτές τον χρόνο που χρειάζεται για ν αποδώσει στο 100%.
“Η πρώτη ύλη και αμέσως μετά οι σωστές τεχνικές, είναι αυτές που δίνουν το σωστό, το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, σ ένα καλό γλυκό”, θα τον ακούσεις να σου λέει…
Αγαπημένο του υλικό η σοκολάτα, ενώ απολαμβάνει όσο τίποτα να φτιάχνει προφιτερόλ, κάπως έτσι άλλωστε εξηγείται και η αγάπη του για τον μάστερ της σοκολάτας, “την κορυφή της Ελλάδας”, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, Δημήτρη Χρονόπουλο, με τον οποίον θα ήθελε να συνεργαστεί, ενώ αν ο δρόμος του τον οδηγούσε ποτέ στο εξωτερικό, θα ήθελε πολύ να βρεθεί στο ίδιο εργαστήριο με την “κορυφή του εξωτερικού”, Karim Bourgi!
“Όταν διαλέγεις την Ζαχαροπλαστική σαν επάγγελμα θα πρέπει να ξέρεις ότι διαλέγεις τρόπο ζωής. Θέλει ατσάλινα νεύρα. Πολλές ώρες δουλειάς και προσήλωση μα κυρίως μεράκι και το κυριότερο αγάπη, αγάπη, αγάπη, αν δεν το αγαπάς δεν θα το αντέξεις και αν το αντέξεις δεν θα το κάνεις καλά”!
Αντιλήφθηκα στην κουβέντα μας, πως τον χαρακτηρίζει η έμφαση στην λεπτομέρεια και η τάση του στην τελειομανία με τον Γιάννη να μου απαντά:
“Στις λεπτομέρειες κρίνεται η διαφορά στα γλυκά. Είμαι τελειομανής και είμαι για εμένα, όχι για τον εργοδότη μου, όχι για τον πελάτη. Εγώ δεν είμαι καλά μ έμενα αν βγάλω κάτι που δεν του έχω δώσει το 100% του εαυτού μου. Δουλεύω πάνω απ όλα για να ικανοποιήσω τις δικές μου απαιτήσεις από εμένα, την δική μου τελειομανία”!
Του ζήτησα να μοιραστεί μαζί μου δύσκολες στιγμές από την καθημερινότητα στο εργαστήριο και με άφησε άφωνη όταν αντιλήφθηκα, πως γι αυτόν δεν υπάρχουν δυσκολίες και αυτό γιατί μπορεί ακόμα και να τις δημιουργήσει ο ίδιος στον εαυτό του, από ανάγκη να βρεθεί ξανά στο εργαστήριο….
“Έφυγα από την δουλειά παραμονή Χριστουγέννων. Την επόμενη μέρα δεν δούλευα, αλλά μ έτρωγε αν όλα πάνε καλά στο μαγαζί και τηλεφώνησα, για να μάθω από τις πωλήτριες, αν όλα είναι εντάξει. Από αυτά που μου είπαν, από την κατανάλωση που είχε γίνει ήδη, μέσα σε λίγες ώρες που είχα φύγει, θεώρησα πως δεν θα βγάζαμε Χριστούγεννα. Σηκώθηκα και πήγα πάλι πίσω στην δουλειά και με βρήκαν τα Χριστούγεννα να φτιάχνω γλυκά. Εγώ τώρα αυτό δεν το λέω δυσκολία. Διάλεξα να κάνω αυτή την δουλειά, ξέρω δηλαδή πως δεν έχω ωράρια, αργίες και γιορτές και αυτό θα πρέπει να το ξέρουν όλοι όσοι επιλέγουν αυτή την δουλειά και να το επιλέγουν συνειδητά”!!!
Ναι, είμαι βέβαιη πως αυτό το παιδί έχει μέλλον, είμαι βέβαιη βλέποντας κάθε δημιουργία του, είμαι βέβαιη κάθε φορά που γεύομαι γλυκό του και βλέπω την εξέλιξη του ακόμα και από μήνα σε μήνα, μα πάνω απ όλα είμαι βέβαιη από την ώρα που τον άκουσα να λέει:
“Δεν με νοιάζουν τα χρήματα σε αυτή την δουλειά. Δεν με νοιάζουν οι ώρες που θα δουλέψω. Αν στο τέλος του μήνα κάποιον τον νοιάζουν περισσότερο τα λεφτά που έβγαλε, από τα μπράβο και τα συγχαρητήρια που άκουσε για τα γλυκά του, τότε λυπάμαι, αλλά δεν κάνει την σωστή δουλειά”!
Και εγώ, δεν θα σας πω περισσότερα, παρά μόνο να θυμάστε τ όνομα του, γιατί θα το ακούσετε πολλές φορές ακόμα στον μέλλον….
Γνωρίστε τον καλύτερα….γνωρίζοντας και απολαμβάνοντας τις γεύσεις του, που θα σε πλημμυρίσουν συναισθήματα, τα ίδια συναισθήματα με αυτά που κουβαλά ο ίδιος δημιουργώντας τα!
Ο δρόμος Γιάννη μου μπροστά σου, μεγάλος….μη μείνεις ποτέ να τον κοιτάς, περπάτησε τον και θα σε οδηγήσει, εκεί ψηλά που σου αξίζει!
