Δεν είναι κρυφό και όσοι με διαβάζετε συχνά, το έχετε ήδη αντιληφθεί πως ο Στάθης Παγκουρέλιας, είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου σεφ και σίγουρα ο πιο αγαπημένο μου στον Βόλο.
Ξέρετε, ακόμα και όταν πρέπει να βραβεύσουμε κάποιον, ποτέ τα κριτήρια δεν είναι μόνο μαγειρικά. Παίζουν τόσα πολλά άλλα πράγματα ρόλο, όπως η γενικότερη συνεισφορά και η επιρροή του εκάστοτε σεφ στο γενικότερο σύνολο της δουλειάς τους. Όπως ο συνδυασμός των υλικών και η ανάδειξη των τοπικών ή ελληνικών πρώτων υλών, μέσα από νέες τεχνικές και με μια πιο σύγχρονη παρουσίαση τους.
Και ο Στάθης έχει καταφέρει και όλα τα παραπάνω.
Είχα καιρό να πάω στο 43 Μοίρες Βόρεια στον Άνω Βόλο. Τελευταία φορά πήγα εκεί με αγαπημένα μου πρόσωπα που φιλοξενούσα και μάλιστα ανάμεσα τους, ήταν ένας καταξιωμένος pastry chef. Ήξερα βλέπετε πως επιλέγοντας τις γεύσεις του Στάθη, σίγουρα θα του χαρίσω μια απολαυστική εμπειρία. Με το Στάθη δεν ρισκάρεις. Θα φας πάντα πολύ καλά.
Πρόσφατα φιλοξένησα τους κουμπάρους μου και το πρώτο τραπέζι που τους έκανα εννοείται ήταν εκεί, εκεί που ποτέ δεν απογοητεύτηκα.
Από τότε που είχα να πάω, τους βρήκα πάρα πολύ αλλαγμένους. Η ανακαίνιση τους πήγε πολύ, έχοντας δημιουργήσει έναν χώρο άνετο, όμορφο, ζεστό και οικείο, αντάξιο της μαγειρικής που μας χαρίζει.
Όλα έχουν αλλάξει, εκτός από την απαράμιλλη θέα, την ζεστή και φιλική εξυπηρέτηση και την ταλαντούχα κουζίνα του Στάθη.
Να μη σας κουράζω. Δοκιμάσαμε αρκετά πιάτα. Γιουβέτσι με τράγο, ριζότο με παντζάρι, χοιρινό, νερατζοσαλάτα, ψητό λάχανο κ.α
Όλα τους βαθιά νόστιμα. Όλα τους έτσι όπως θα έπρεπε να τρώμε από…πάντα!
Εγώ όμως θέλω να σταθώ στο ψητό λάχανο. Στο κατά πολλούς εύκολο πιάτο. Ένα ψήτο λάχανο θα μου πεις…
Όχι, δεν είναι ένα ψητό λάχανο και δεν είναι τόσο απλό.
Όλη του η τέχνη και η μαεστρία, κρυβόταν σε αυτό το….”απλό πιάτο”!
Το ψητό λάχανο, στο Μonilith, είχε καπνιστή πανσέτα, καβουρδισμένα φουντούκια, αχλάδι ποσέ, Vinaigrette Bacon, ταχίνι φουντουκιού και κατσικίσιο τυρί.
Υπέροχοι συνδυασμοί, απόλυτα ισορροπημένοι, χωρίς κανένα υλικό να υπερισχύει έναντι του άλλου.
Το μαγικό όμως ήταν την στιγμή που έκοβα το λάχανο. Ο εκστασιασμός ήρθε την στιγμή που άρχισα να το δοκιμάζω.
Ζουμερό και τραγανό μαζί. Και όχι, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο να το πετύχει κανείς. Και κάπου εδώ τα μαγειρικά “ζογκλερικά” του Στάθη Παγκουρέλια με ενθουσίασαν για ακόμα μια φορά.
Τα γλυκά δεν θα έλεγα ότι είναι το δυνατό τους σημείο, αν και δεν δοκίμασα τον μπακλαβά τους, που κάτι μου λέει πως θα είναι εξαιρετικός.
Για ακόμα μια φορά όμως θα τους συγχαρώ για την πλούσια και ολόσωστα δομημένη λίστα κρασιών τους, αλλά κυρίως για τις γνώσεις τους γύρω από αυτό, βοηθώντας μας να επιλέξουμε κάτι που ναι, ταίριαζε με το φαγητό μας, αλλά ταυτόχρονα, ήταν κοντά στις γεύσεις μας και όσα απολαμβάνουμε να πίνουμε.
Τέλος, πιο πολύ απ όλα με εντυπωσίασαν όχι οι εξαιρετικές τιμές τους, αλλά οι εξαιρετικά χαμηλές τιμές τους, για το ύφος, το επίπεδο, την ποιότητα και τις γεύσεις που μας χαρίζουν.
Για εμένα αυτή την στιγμή το 43 Μοίρες Βόρεια, είναι το number 1 του Value For Money !
