Λάβαμε την παρακάτω καταγγελία αναγνώστη και την δημοσιεύουμε όπως ακριβώς έφτασε σ εμάς:
Βολιώτη υποκριτή καλησπέρα. Σ εσένα μιλάω, που είδες αίμα και ξύπνησες. Απόφοιτος Πανεπιστημίου, με 2 ξένες γλώσσες. Ντελιβεράς 3μιση χρόνια τώρα. Πότε ανασφάλιστος και πότε ασφαλισμένος. Πότε με μηχανάκια κακοσυντηρημένα και πότε με δικό μου μηχανάκι. Πότε με καύσωνα και πότε με βροχή.
Είμαι εγώ που όταν παίρνεις αυτό που θες από τα χέρια μου, μου κλείνεις την πόρτα στα μούτρα, χωρίς καν να πεις ένα γεια ή ένα καλή συνέχεια.
Είμαι εγώ υποκριτή Βολιώτη που ενώ έρχομαι μέσα στη βροχή, κινδυνεύοντας δεν μου λες ούτε μια καλησπέρα όταν ανοίγεις την πόρτα.
Είμαι εγώ υποκριτή, που παρακαλάω να με σκεφτείς όταν έχει κακό καιρό και να πάρεις το αυτοκίνητο σου να βγεις και να πάρεις ότι θες να φας και όχι απλά να πάρεις ένα τηλέφωνο.
Είμαι εγώ που μ έχεις στείλει πίσω στο μαγαζί και μ έχεις γυρίσει πίσω για 50 λεπτά που έλειπαν από τα ρέστα.
Είμαι εγώ που μου αφήνεις μπορμπουαρ ας το πούμε 10 λεπτά και με κοιτάς με ύφος ανωτερότητας.
Είμαι εγώ που αύριο μπορεί να σκοτωθώ σαν το συνάδελφο που έχασε την ζωή του πριν λίγες μέρες και είσαι και εσύ που θα με κλάψεις χωρίς να με ξέρεις στο facebook και θα κοινοποιείς την είδηση του θανάτου μου με λύπη και συμπόνια.
Ποιά συμπόνια ρε υποκριτή;
Μ αγάπησες ποτέ; Μήπως με ξέρεις για να με αγαπήσεις ή να με λυπηθείς;
Να με σεβαστείς όμως ως άνθρωπο μπορείς!
Και κάνοντας όλα τα παραπάνω δεν με σέβεσαι, οπότε στο λέω προκαταβολικά, αν αύριο μεθαύριο θρηνήσει εμένα η μάνα μου, μη κάνεις φιέστα στο φεισμπουκ για να δείξεις πόσο ευάλωτος και καλός άνθρωπος είσαι.
Όχι άλλη υποκρισία.
Σ ευχαριστώ.”
