Τη νύχτα της μεγάλης καταστροφής στη Χαλκιδική, όταν όλο το πρώτο πόδι βυθίστηκε για ώρες και κάποιες περιοχές και για μέρες στο σκοτάδι, υπήρξαν επτά φωτεινά σημεία, σαν φάροι μέσα σε στιγμές απόγνωσης. Τα σημεία αυτά αθόρυβα και με συνέπεια γράφουν ένα σημαντικό κομμάτι της γαστρονομικής ιστορίας της Χαλκιδικής, εδώ και δεκαετίες.
Ο Φούρνος Λεμονή, έγινε εκείνες τις πρώτες ώρες και τις μέρες που ακολούθησαν σημείο συνάντησης και αλληλεγγύης. Χάρη στις γεννήτριές του είχε ηλεκτρικό ρεύμα και συνέχισε με όλες τις δυσκολίες τη λειτουργία του, τροφοδοτώντας όλη την Κασσάνδρα με φαγητό και όχι μόνο. Άνθρωποι φόρτισαν εκεί τα κινητά τους για να επικοινωνούν με τους δικούς τους, παιδιά που βρέθηκαν μόνα μέσα στο σκοτάδι εκεί κατέφυγαν και βρήκαν τους δικούς τους που τα έψαχναν, και στο δικό του φως διαδραματίστηκαν, με την αυταπάρνηση των ανθρώπων του φούρνου συγκινητικές στιγμές.
Ο Μιχάλης Λεμονής, ένας άνθρωπος που μαζί με την οικογένεια του αγαπά τη Χαλκιδική υπερβολικά πολύ διηγείται: “Την Τετάρτη το βράδυ γύρω στις 10 το μεγάλο μπουρίνι χτύπησε τη νοτιοδυτική πλευρά της Χαλκιδικής, έριξε πυλώνα υπερυψηλής τάσης στην Ποτίδαια δημιουργώντας black out σε όλο το πόδι. Την ώρα εκείνη οι δρόμοι και τα καταστήματα των χωριών ήταν γεμάτα από κόσμο που έκανε τη βόλτα του και δειπνούσε. Επικράτησε χάος. Στο Πευκοχώρι στον κεντρικό δρόμο πολλές μητέρες φώναζαν τα παιδιά τους καθώς τα έχασαν μέσα στο σκοτάδι. Πριν καλά καλά συνέλθουν από το σοκ το μπουρίνι που έφτασε δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερο πανικό. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν με το φακό των κινητών τους να βρουν μαγαζί ανοιχτό να μπουν και να φυλαχθούν από τη μανία του ανέμου που σήκωνε ότι έβρισκε και το εκσφενδόνιζε με μεγάλη δύναμη απειλώντας σοβαρά τις ζωές όσων ήταν αφύλαχτοι. Τα καταστήματά μας λίγα δευτερόλεπτα μετά το black out φωτίστηκαν κανονικά αφού οι γεννήτριες παίρνουν αυτόματα μπροστά. Ως μοναδικά (σχεδόν) σημεία με φως μετατράπηκαν γρήγορα σε καταφύγια. Οι άνθρωποι αναζήτησαν εκεί προστασία από τον καιρό. Το προσωπικό βοήθησε με όποιο τρόπο μπορούσε. Για όλο το υπόλοιπο βράδυ οι άνθρωποι έρχονταν εκεί για να φορτίσουν τα κινητά τους, να βρουν κάτι να φάνε ή να πιουν, να ζητήσουν πληροφορίες για την κατάσταση, γενικά να βρουν ένα στήριγμα σε έναν τόπο που χωρίς ρεύμα και σύντομα χωρίς νερό μετατράπηκε σε ελάχιστα λεπτά από τόπος διακοπών σε τόπο αφιλόξενο και τρομακτικό”.
Στην εταιρεία μας έχουμε αντιμετωπίσει στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις με τελευταίο παράδειγμα το black out στις 5 Ιανουαρίου 2019 λόγω χιονιού. Και τότε για μέρες τα χωριά δεν είχαν ρεύμα και νερό. Τώρα όμως το φορτίο ήταν διαφορετικό. Ο κόσμος στην περιοχή αριθμούσε σε δεκάδες χιλιάδες. Ήμασταν αρκετά προετοιμασμένοι και το σχέδιο έκτακτης ανάγκης μπήκε σε εφαρμογή αμέσως. Ελέγξαμε τη λειτουργία των γεννητριών και όπου υπήρξαν προβλήματα φροντίσαμε να λυθούν γρήγορα. Γεμίσαμε μπιτόνια με πετρέλαιο και τις ανεφοδιάζαμε όλο το βράδυ αφού τα πρατήρια καυσίμων δεν ήταν εύκολο να εξυπηρετήσουν και αυτά στην ώρα τους. Ετοιμάσαμε την υδροφόρα που έχουμε για τέτοιες περιπτώσεις μιας και ξέραμε ότι από τις επόμενες ώρες δεν θα είχαμε και νερό. Προετοιμάσαμε το διοικητικό προσωπικό με οδηγίες για το επόμενο πρωί. Ο Νίκος στην Αρτοποιία ανέλαβε να λύνει όλα τα θέματα της παραγωγής, ρεύμα- νερό- αυξημένες ανάγκες για ψωμί τουλάχιστον στο διπλάσιο κτλ Θα έπρεπε να ετοιμάσει επαρκείς ποσότητες για να καλυφθούν οι ανάγκες του τόπου σχεδόν στο σύνολό του (κατασκηνώσεις, ξενοδοχεία, εστιατόρια). Οι αρτοποιοί ξεκίνησαν δουλειά νωρίτερα και σε κάποιες περιπτώσεις δεν πήγαν σπίτι τους την επόμενη ημέρα ούτε για λίγη ξεκούραση. Κάποιοι κοιμήθηκαν για λίγο στα αυτοκίνητά τους ή στους καναπέδες των γραφείων διοίκησης. Δώσαμε οδηγία για ανάκληση αδειών και ρεπό όλων των υπαλλήλων. Η Μαρία (HR) προσπαθούσε να επικοινωνήσει πρωί πρωί με όσα κορίτσια θα έλειπαν βάσει προγράμματος για να διαπιστώσει λίγο αργότερα ότι όλα σχεδόν ήταν ήδη στη θέση τους. Από πολύ νωρίς απίστευτα μεγάλος αριθμός ανθρώπων στριμώχνονταν στα καταστήματά μας για να πάρουν κάτι να φάνε, να πιουν έναν καφέ και να ζητήσουν βοήθεια. Γέμιζαν τα κινητά τους, έδιναν φάρμακα να τα φυλάξουμε στα ψυγεία μας, ζητούσαν να πάνε τουαλέτα κτλ., σε κάποιο χωριό τραβήχτηκε μία μεγάλη μπαλαντέζα και επί δύο ημέρες δίναμε ρεύμα σε αναπνευστική συσκευή. Τα κορίτσια των καταστημάτων με υπομονή εξυπηρετούσαν και βοηθούσαν αψηφώντας την κούραση επί ώρες πολλές. Οι οδηγοί κλήθηκαν να κάνουν έξτρα δρομολόγια, συνεργάτες μας υδραυλικοί, ψυκτικοί, ηλεκτρολόγοι, έσπευδαν να λύνουν τα προβλήματα που προέκυπταν. Ο ανιψιός μου κουβαλούσε νερό σε καταστήματα και παραγωγή ασταμάτητα, δεν κοιμήθηκε σχεδόν για δύο ημέρες. Ένας φίλος από Θεσσαλονίκη φρόντισε και μας έφεραν νερό με φορτηγό από τη Θεσσαλονίκη. Η κανονική λειτουργία των καταστημάτων δεν ήταν απλά μία δύσκολη αποστολή αλλά είχε μετατραπεί σε στοίχημα και δεν είχε κανένας τη διάθεσή να χαθεί. Το πρωί της Παρασκευής κάναμε συνάντηση για να μετρήσουμε δυνάμεις και να στείλουμε κάποιους για ξεκούραση. Τους είπαμε να πάνε να κοιμηθούν για λίγο, θα τους καλύπταμε ο αδερφός μου και εγώ όσο μπορούσαμε. Μας απαντούσαν αρνητικά χαμογελώντας ‘θα πάμε αργότερα’”.
“Η κατάσταση άρχισε να εξομαλύνεται από το απόγευμα της Παρασκευής σιγά σιγά το ρεύμα και κατόπιν το νερό. Τα συνεργεία της ΔΕΔΗΕ και της πυροσβεστικής έδωσαν και αυτά τις δικές τους μάχες. Αισθάνομαι δικαιωμένος όχι γιατί είχαμε παντού γεννήτριες αλλά γιατί οι άνθρωποί μας ήταν εκεί, έτοιμοι, εκπαιδευμένοι, με επαγγελματισμό και ήθος ανταποκρίθηκαν στο έπακρο”.
Ο Φούρνος Λεμονή είναι ο πιο δημοφιλής φούρνος στη Χαλκιδική. Ξεκίνησε πριν από 41 χρόνια στο Παλιούρι για να φτάσει σήμερα τα επτά σημεία σε όλη την Κασσάνδρα. Από κείνο το καλοκαίρι του 1978 όταν ο Λεμονής και η Δέσποινα Λεμονή άνοιξαν το πρώτο αρτοποιείο της εταιρείας στο Παλιούρι της Κασσάνδρας μέχρι το σημερινό θαύμα με 180 άτομα προσωπικό το καλοκαίρι και 90 το χειμώνα, αφού η δουλειά του δεν σταματά ακόμα και τους θεωρητικά νεκρούς μήνες της Χαλκιδικής, χρειάστηκε κόπος πολύς, σχέδιο, διαρκής προσαρμογή στα δεδομένα των καιρών, ματιά που βλέπει στο μέλλον, αλλά και η ποιότητα που τον έκανε το απόλυτο success story της Χαλκιδικής.
