Οι καπετάνιοι των σούπερ γιωτ που τα καλοκαίρια αράζουν στα ανοιχτά του λιμανιού της λένε πως έχει πολύ φιλόξενα νερά. Έτσι πρέπει να νιώθουν και οι αμέτρητοι αχινοί που φωλιάζουν στα ρηχά και τα δεκάδες καβουράκια που γυροβολάνε στα πεζούλια του λιμανιού της.
Η Αγριά, αν και παραθαλάσσια, έχει θέα σε τέσσερα βουνά: τον Καντήραγα με τα χειμωνιάτικα ηλιοβασιλέματα να τον στεφανώνουν, τη Γορίτσα που παίρνει τα σκήπτρα το καλοκαίρι με τον ήλιο που δύει να πηγαινοέρχεται βόλτες στην κορυφογραμμή της, την Όθρυ που τον χειμώνα ασπρίζει στις κορυφές της, και το ιερό Πήλιο που κατεβαίνει χαμηλά μέχρι την πλάτη της Αγριάς, εκεί που στριφογυρίζει ένας από τους μεγαλύτερους ελαιώνες του Πηλίου.
Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, η Αγριά υπήρξε σημαντικό διαμετακομιστικό κέντρο. Από τις λιθόκτιστες σκάλες της έφευγαν καράβια φορτωμένα με πηλιορείτικες ελιές και λάδι για το λιμάνι του Βόλου, τη Θεσσαλονίκη και την Κων/πολη. Διέθετε μάλιστα ακόμη και τελωνείο που παρέμεινε σε χρήση μέχρι τη δεκαετία του ΄70. Οι παλιές ελαιαποθήκες στέκονται ακόμη κατά μήκος της παραλίας και ξεχωρίζουν με το λιτό αρχιτεκτονικό σχέδιό τους. Σήμερα όμως στεγάζουν καταστήματα, καφετέριες κι εστιατόρια, ενώ κάποιες στέκονται ακόμη δυστυχώς μισογκρεμισμένες.
Τη δεκαετία του 1970, τα πασίγνωστα σήμερα αναψυκτικά ΕΨΑ (Ελληνικά Ψυγεία Αγριάς) ήταν τοπική υπόθεση. Σπάνια τα έβρισκε κανείς εκτός Βόλου και ελάχιστοι στην Ελλάδα γνώριζαν την Αγριά. Όμως τα τελευταία χρόνια, όπως η μικρή βιομηχανία έγινε παντού γνωστή, έτσι και η Αγριά από μικρό ψαροχώρι μετατράπηκε σε δημοφιλή τουριστικό προορισμό.
Επτά μόνο χιλιόμετρα ανατολικά του Βόλου, η Αγριά σήμερα προσελκύει επισκέπτες όλο το χρόνο, κυρίως Έλληνες από κάθε γωνιά της χώρας. Αθηναίοι και Θεσσαλονικείς έρχονται για Σαββατοκύριακο και έχουν την Αγριά ως βάση για τις αποδράσεις τους στο Πήλιο και το νυχτερινό Βόλο. Αντίθετα, οι ξένοι ταξιδιώτες τη χρησιμοποιούν ως κέντρο ανεφοδιασμού μετρητών και τροφίμων, πριν αναχωρήσουν με το τροχοκινούμενο για κάποια απομακρυσμένη παραλία στο Ανατολικό Πήλιο.
Πολλοί Βολιώτες ονειρεύονται να γίνει η Αγριά το μέρος της μόνιμης κατοικίας τους. Αρκετοί μάλιστα το έχουν καταφέρει και ο πληθυσμός της μικρής κωμόπολης πραγματικά διπλασιάστηκε μέσα σε λίγα χρόνια. Εκείνοι οι Βολιώτες που δεν μπορούν να την κάνουν πατρίδα, την επισκέπτονται πάντως σχεδόν καθημερινά για τις καλοκαιρινές βραδινές εξόδους τους ή ένα γρήγορο μπάνιο στη θάλασσα.
