Η πιο μαύρη σελίδα στη σύγχρονη πολιτική Ιστορία της Ελλάδας και της Ευρώπης – Πώς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και το ΔΝΤ έδεσαν την Ελλάδα με υπέρογκα δάνεια καταργώντας την εθνική κυριαρχία – Με όχημα το δημόσιο χρέος δημιούργησαν συνθήκες εσωτερικής υποτίμησης διασώζοντας τις τοξικές τρύπες των συστημικών τραπεζών της Γερμανίας και όχι μόνον – Η Ελλάδα εξακολουθεί μετά από τρία μνημόνια να παραμένει «πειραματόζωο» του χρηματοπιστωτικού συστήματος
Η παράδοση της Εθνικής και Οικονομικής κυριαρχίας της χώρας έγινε με «χειρουργική» μεθόδευση από τον αρχιτέκτονα του δόγματος «λεφτά υπάρχουν», Γιώργο Παπανδρέου. Στη συνέχεια, τόσο ο ίδιος, όσο και οι μετέπειτα μνημονιακές κυβερνήσεις, θα μας έβγαζαν από τα μνημόνια… και θα μας οδηγούσαν στην ανάπτυξη.
O ελληνικός λαός πλήρωσε και πληρώνει ακριβά τις επιλογές και την πλήρη υποταγή του πολιτικού προσωπικού στις εντολές της νομενκλατούρας των Βρυξελλών.
Παρουσιάζεται όλο το χρονικό των τριών μνημονίων και των αναπροσαρμογών που γονάτισαν τον ελληνικό λαό και οδήγησαν τη χώρα στην απόλυτη φτωχοποίηση.
H ανακοίνωση της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης έγινε στις 23 Απριλίου 2010 από τον πρωθυπουργό Γεώργιο Α. Παπανδρέου, ο οποίος βρισκόταν εκείνη την ημέρα στο Καστελλόριζο.
Μέχρι την ημέρα της ανακοίνωσης ο Παπανδρέου αρνούταν οποιαδήποτε προσφυγή στο ΔΝΤ. Αργότερα, ο πιο στενός συνεργάτης του Γιώργος Παπακωνσταντίνου αποκάλυψε ότι η είσοδος της χώρας στα μνημόνια αποφασίστηκε σε ένα διάδρομο πίσω από ένα εστιατόριο στο Νταβός, μετά από κρυφή συνάντηση Παπανδρέου – Στρος Καν.
Στα μέσα του 2010, και μετά τις αποκαλύψεις ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας έκλεισε για το 2009 σε επίπεδα πολύ πάνω από αυτά που θα καθιστούσαν το δημόσιο χρέος βιώσιμο, η ελληνική κυβέρνηση αδυνατούσε να δανειστεί με λογικά επιτόκια από τις αγορές για τη χρηματοδότηση του τρέχοντος δημοσιονομικού ελλείμματος και την αναχρηματοδότηση του χρέους.
Στη δεδομένη χρονική στιγμή η κυβέρνηση Παπανδρέου προέταξε τον άμεσο κίνδυνο στάσης πληρωμών του Ελληνικού Δημοσίου.
Σε πρώτο χρόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να πετύχει μείωση των επιτοκίων γεγονός που οδήγησε σε λήψη μέτρων μείωσης των δαπανών, τα οποία όμως δεν κατάφεραν να ανατρέψουν το αρνητικό κλίμα.
Κατόπιν αυτών η Ελλάδα κατέφυγε στη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Για άλλη μια φορά υπενθυμίζουμε ότι ο Παπανδρέου μέχρι εκείνη τη στιγμή διαβεβαίωνε ότι δεν θα μπούμε στο ΔΝΤ:
«Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να φύγουμε από το ευρώ, ούτε να προσφύγουμε στις ανάγκες αυτές όπως είπατε, διεθνές νομισματικό ταμείο. Δεν το’ χουμε ανάγκη…».
Τα πρώτα μέτρα ανακοινώθηκαν από τον πρωθυπουργό την Κυριακή 2 Μαΐου 2010. Η Ελληνική Οικονομία συνέχισε να βρίσκεται σε κατάσταση δημοσιονομικής ανισορροπίας και το επόμενο διάστημα με αποτέλεσμα ένα χρόνο μετά, τον Ιούνιο του 2011, η κυβέρνηση να καταφύγει στην ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, που περιλάμβανε νέα μέτρα λιτότητας και περικοπές.
Επίσης τέθηκε θέμα πώλησης μέρους της δημόσιας περιουσίας και αναδιάρθρωσης ή «κουρέματος» του χρέους με σκοπό τη μακροπρόθεσμη μείωση του χρέους σε βιώσιμα επίπεδα.
Εκείνη τη δεδομένη στιγμή το ύψος του χρέους ανέρχεται σε 343,7€ δισεκατομμύρια.
Βροχή οι υποβαθμίσεις από τους Οίκους Αξιολόγησης
Στις 8 Δεκεμβρίου ο οίκος Fitch υποβάθμισε για δεύτερη φορά την ελληνική οικονομία στο επίπεδο ΒΒΒ+.
Με την σειρά του ο οίκος Standard and Poor’s προχώρησε στις 16 Δεκεμβρίου σε υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας, κρίνοντας το πρόγραμμα της κυβέρνησης για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας ανεπαρκές.
Ακολούθησε τρίτη υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας, στις 23 Δεκεμβρίου, αυτήν τη φορά από τον οίκο Moody’s.
Από τα μέσα Ιανουαρίου του 2010 ξεκίνησε μία συνεχής άνοδος των spreads, που αναφερόταν συχνά στον τύπο ως ράλι ή κούρσα των spreads. Στις 21 Ιανουαρίου του 2010 το spread των 10ετών ομολόγων ξεπέρασε τις 300 μονάδες και στη συνέχεια ακολούθησε έντονα αυξητική πορεία ξεπερνώντας ακόμα και τις 1000 μονάδες τον Απρίλιο του 2010.
Στις 3 Μαΐου 2010, η Ελλάδα αιτήθηκε 80 δισεκατομμύρια ευρώ από τις υπόλοιπες (15) χώρες του Ευρώ και 30 δισεκατομμύρια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Την αίτηση συνόδευαν 3 συνημμένα μνημόνια:
“Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής” (ΜΟΧΠ),
“Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης” (ΤΜΣ) και
“Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής” (ΣΠΟΠ).
Υπογράφοντες για την ελληνική πλευρά ήταν ο Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος Γεώργιος Προβόπουλος. Στις 8 Μαΐου 2010 εγκρίθηκε “Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης” (“Loan Facility Agreement”) με τις χώρες του Ευρώ και “Διακανονισμός Χρηματοδότησης Αμέσου Ετοιμότητας” (“Stand-by Agreement”) με το ΔΝΤ. Το σύνολο αυτών των συμφωνιών ονομάζεται συχνά για συντομία “Μνημόνιο”.
Στη συνέχεια σχηματίστηκε ομάδα εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), γνωστή και ως “Τρόικα”, η οποία ανά τρίμηνο αξιολογεί την πρόοδο του προγράμματος εφαρμογής των όρων του “Μνημονίου” (ΜΟΧΠ και ΣΠΟΠ) και αποφασίζει για την εκταμίευση της αντίστοιχης δόσης του δανείου.
Πρώτο πακέτο μέτρων λιτότητας
Στα τέλη του Ιανουαρίου του 2010, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Α. Παπανδρέου βρισκόταν στο Νταβός της Ελβετίας για το ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Στη διάρκειά του δέχτηκε έντονες πιέσεις από ξένους ηγέτες για άμεση λήψη μέτρων.
Λίγο μετά την επιστροφή του από το Νταβός, η κυβέρνηση ανακοίνωσε στις 9 Φεβρουαρίου μέτρα για τον δημόσιο τομέα που περιελάμβαναν πάγωμα μισθών, περικοπές επιδομάτων 10%, περικοπές υπερωριών και οδοιπορικών.
Η ανακοίνωση προκάλεσε αντιδράσεις και μία πανελλαδική απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 10 Φεβρουαρίου.
Δεύτερο πακέτο μέτρων λιτότητας
Στο επόμενο διάστημα άρχισε να αναφέρεται έντονα το ενδεχόμενο της στάσης πληρωμών. Για την αποφυγή του ενδεχομένου η κυβέρνηση έλαβε στις 3 Μαρτίου νέα σκληρά μέτρα. Τα οικονομικά μέτρα που λήφθηκαν ήταν:
Μείωση 30% στα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, αδείας
Μείωση 12% σε όλα τα επιδόματα του Δημοσίου
Μείωση 7% στις αποδοχές υπαλλήλων ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, ΝΠΙΔ
Αύξηση ΦΠΑ από 4,5 στο 5%, από 9 στο 10%, από 19 στο 21%
Αύξηση 15% στον φόρο της βενζίνης
Επιβολή επιπλέον 10% έως 30% στους (ήδη υπάρχοντες) φόρους εισαγωγής επί της αξίας των περισσότερων εισαγόμενων αυτοκινήτων.
Επαναφορά τεκμηρίων διαβίωσης σε όλα ανεξαιρέτως τα αυτοκίνητα (είχαν καταργηθεί τον Σεπτέμβριο του 2003), ακόμα και στα μικρότερου κυβισμού.
Επέκταση των τεκμηρίων διαβίωσης σε όλα ανεξαιρέτως τα ακίνητα, ακόμα και στα μικρότερα.
Τα μέτρα αυτά προκάλεσαν αντιδράσεις και έγιναν μεγάλες απεργίες και πορείες στις 5 και 11 Μαρτίου.
